Verliefd Op Mijn Ontvoerder#themattys2017

{ Hoofdstuk 6 }

{ Pov Iris }

Als ik mijn ogen open doe zie ik dat er precies op een plek zonnen stralen terecht komen op de muur. Ik kijk met mijn slaperige ogen waar het licht vandaan komt en zie tot mijn verbazing dat er een klijn raampje achter de gordijnen zitten. Ik pak de stoel en ga er op staan om de gordijn er bij weg te schuiven. Net als ik de gordijn wou open doen, hoor ik voetstappen in de gang. Ik ga dus heel snel van de stoel af en ga er op zitten. Net als ik eindelijk zit gat de deur open en daar staat Ian. "Goedemorgen Iris." zei hij weer met die enge grijns. "Waaneer mag ik naar huis?" Vraag ik uit boosheid. "Waarom zou ik zoon mooie meid laten gaan?" zei hij grijnzend. "Nou zo mooi ben ik ook niet dus Tot ziens." zei ik uit irritatie en sta op van de stoel en loop zo naar de deur toe. Als ik net bij de deur terecht kom grijpt hij hardhandig mijn arm vast en trekt mij terug de kamer in. "Waar denk jij heen tegaan!!" zei hij heel dreigend en boos. "Naar huis!" Schreeuwde ik in zijn gezecht. Terwijl ik dat deed duwt hij mij tegen de muur aan en pakt me hard handig vast. "Jij gaat nergens naar toe, jij blijft bij mij en je doet wat ik zeg duidelijk!" zei hij boos. "En waarom ben ik hier en waarom ik!" Schreeuw ik in zijn gezicht terug. "Jij moet nu echt oppassen hoe je praat jonge dame! Ik ben ouder dan jou Iris van Loen! Dus je luistert nu naar me anders ga je spijt krijgen!" Terwijl hij dat zecht komt hij dichterbij met zijn gezicht en geef ik hem een keiharde schop in zijn gevoeligste plek. Als ik dat heb gedaan kript hij in een en ren ik kie hard de kamer uit. Maar als ik net bij de voor deur ben word ik keihard aan mijn haren naar achteren getrokken en een andere kamer in gebracht. "Ik had je gewaarschuwd." Terwijl hij dat zij doet hij j de deur op slot. Ik probeer mijn boosheid in te houden en begin in eens keihard te huilen. Ik mis mijn vrienden ik wil gewoon naar huis, denk ik terwijl ik helemaal overstuur raak. Als ik in eens weer voetstappen in de gang hoor lopen die bij deze deur stopt stop ik gelijk met huilen. Ik kan niet voor mijn ontvoerder gaan huilen dan lijk ik heel erg zwak. Als de deur geopend word zie ik ineens wel een hele knappe jongen staan.

Als ik hem zie staan kijk ik hem vragend aan. "Wat doe jij hier in dit huis?" Vraagt die jongen aan mij. "Ik ben ontvoert. "Ian?" "Ja" zei ik bang. Hij keek mij aan en ging naast me zitten. "Sorry voor mijn vader als hij je lastig heeft gevallen." zei hij met bezorgdheid in zijn stem. "Mag ik misschien naar huis?" vraag ik met een trillende stem. "Uhmm denk niet dat dat slim is vanwege de politie, maar ik zorg er voor dat jou niets gebeurt." "Beloof je dat?" zei ik vragend. "Ja , maar wat is jou naam eigenlijk?" vroeg hij met een vragende gezicht. "Iris en die van jou?" zech ik nu wat meer op me gemak. "Jason is mijn naam." Als hij dat zecht begin ik uit het niets weer te huilen omdat ik mijn vrienden wel erg mis. "Gaat het?" Vraagt hij. "Nee ik mis mijn vreinden mijn ouders zelfs school." "Ik snap het maar het komt goed okey ik breng je even naar een betere kamer dan dit, ook al mag dat niet van Ian dit verdien je ook niet." zei hij nu vastbesloten. Als ik zijn hand aan neem ga ik recht staan en loop met hem mee. "Jason! Wat doe je nu!" zei Ian boos. "Ik breng haar naar een fatsoenlijke kamer." "Dat verdient ze niet omdat ze zoo brutaal is!" "Helemaal niet ze is ontvoerd wat denk je dan zelf ze wilt gewoon antwoord!" terwijl Jason dat zecht neemt hij mijn hand vast zachtjes en brengt me naar een betere kamer. Als ik in de kamer kom kijk ik goedkeurend en glimlachend naar hem, terwijl hij mij een geruststellende blik gaf. "Het komt goed" "mag ik misschien even douchen?" "Ja deze deur leid naar de douche." "Dankje" terwijl ik dat heb gezecht loopt ik de badkamer in en realiseerde me dat ik geen kleding heb dus loop ik terug. "Uhmm Jason ik heb geen kleding." Hij loopt naar een kast even pakt wat voor mij er uit en met dat loop ik de badkamer weer in.

{ Pov Jason }

Als ik de kraan hoor loop ik naar beneden en tref een woedende vader aan. "Wat heb jij in je hoofd om haar te ontvoeren!" zei ik nu boos. "Omdat ze mooi is en ze is jong." "Wat is dat voor een stomme reden je laat haar gaan het intresteerd me niet als ze naar de politie gaat!" zei ik boos. "Waarom wil je dat zo graag? vind je haar leuk?" zei mijn vader met een grijns. "Ja , ik zit bij haar op school ik heb al heel lang een oogje op haar! "zei ik boos en blozend tegelijk. "Ze gaat niet! Einde discussie! " "Morgen is ze weg je hebt geen keuze." zei ik vast besloten. Als ik dat heb uitgesproken hoor ik iemand de trap af komen. Als ik haar zie verschijnen begin ik automatisch te blozen.