{ Hoofdstuk 11 }

135 1 0
                                    

{ Pov Iris }

Ik ariveer op school en ik zie dat Jason gelijk op mij af loopt. "We moeten wraak namen." "Waarom wat is er nu weer gebeurt dan?" "Ze hebben mijn vader vergiftig en nu ligt hij in het ziekenhuis en hij ligt in een coma maar hij heeft geluk gehad." "Echt door wie!" zei ik nu heel boos. "Dat gaan wij nu uitzoeken dus kom mee." Jason trekt me mee naar buiten en sleurt me zijn auto in. "Kan je het ook gewoon vragen?" "Ja maar dan zou jij nee hebben gezecht en gewoon de les zijn gaan volgen terwijl wij nu gaan uitzoeken wie die griezel is." zei Jason vastberaden. "Maar straks worden we opgebeld en merken de leraren dat er iets mis is?" "Vast niet, omdat we maar een dag spijbelen niet meer." "Straks doen we dat vaker?" "Maar dit is belangrijker." zei Jason om dit punt te stoppen. "Ja dat is waar." ik geef hem een glimlach en kijk naar buiten toe. Ik zie de bomen voorbij razen en zei op een gegeven moment een heel mooi meer. "Waar gaan we naar toe?" vraag ik als ik merk dat we uit de stad zijn. "Naar jou vader." zegt hij als reactie. "Maar waarom? " "Omdat hij meer weet." zegt hij simpel zonder ene emotie. "Dat is volgens mij niet de reden!" zeg ik terwijl ik mijn armen omhoog gooi. "Je vader wil je zien." "O oké dacht ik al." zeg ik en ben in een lachbui terecht gekomen.

Als we een straat in slaan is in eens alles heel mooi en rustig, ik zie allemaal bloemen in een heel groot weiland en in de verte een heel mooi groot gebouw. "Iris we zijn er." "Dit is dus de plek waar mijn echte vader woont?" "Ja inderdaad." Jason parkeert zijn auto op de parkeer garage en gaat recht zitten. Ik diep even goed in en uit en kijk hem diep in zijn ogen aan. "Dankje dat je dit allemaal voor me wilt doen." zeg ik terwijl ik hem een glimlach geef. "Geen dank mijn vader is ook door hem bijna vermoord dus ik wil ook weten wie het is." "Ja dat snap ik." "Ben je er klaar voor?" "Nee nog niet. " zeg ik en zie hem grijnzen.  "Kom laten we naar binnen gaan." Jason pakte mijn hand en we gingen samen naar binnen toe. We komen bij een hele mooie hal aan en ik kijk mijn ogen uit. Mijn mond valt open als ik zie dat er gewoon een mega lamp hangt en een mega tv. "Gaat het?" vraagt iemand achter me dus draai ik me om. Ik kijk diep in de ogen van Jason die nu wel heel dicht bij mij staat. "Uhmm, het gaat prima." zeg ik en kijk diep in zijn ogen. Wat ik niet door had is dat zijn lippen steeds dichter bij mij kwam en toen zaten zijn lippen op die van mij.

Oeh wat zou ze reageren geschrokt of gaat ze mee in de kus?

Verliefd Op Mijn Ontvoerder#themattys2017Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu