Gale'in Gözünden Açlık Oyunları

Gale'in Gözünden Açlık Oyunları-9

Daha fazla beklemeye tahammülüm yoktu. Hızla içeri, televizyonun karşısına geçtim. Şu an ekranda Katniss yoktu. Başka haraçları gösteriyorlardı. 

Rory ve Vick de yanımdaydı. Annem de geldi yanımıza oturdu. Annem Açlık Oyunlar'nı izlemeyi sevmezdi. Gerçi mıntıkalarda ki kimse sevmiyordu. Hepimiz sadece meraktan izliyorduk. Bir de yılların getirdiği alışkanlıklar vardı.

''Posy nerede?'' dedim.

Annem, ''İçeride oyun oynuyor. Bizim için zor bir dönem olacak,'' dedi. Annem haklıydı. Posy, Oyunlar'ı hiçbir zaman görmemişti. O zamanlar küçük olduğu için zaten anlayamıyordu. Şimdi de dört yaşındaydı. Hala çok küçüktü. Bilmesinin ona hiçbir yararı olmazdı.

Bu sene daha da zor olacaktı. Posy bir şeyleri anlayacak yaşa gelmişti ama asıl sorun onu televizyondan uzak tutmak değildi. Asıl sorun Katniss'in arenada olmasıydı. 

''Katniss iyi mi?'' dedim.

Rory, ''Evet. Ciddi bir yarası yok. Kan banyosundan bir şeyler kapmasına rağmen önemli bir şey olmadı,'' dedi. Demek Cornucopia kavgasına girmişti. 

''Neler kaptı?'' dedim. Bu sefer cevabı Vick verdi. ''Bir plastik parçası ve bir de sırt çanta. 2. Mıntıkada ki kız ona bir bıçak fırlattı. Bir şey olmadı ama bıçak da onun oldu.''

''Ok ve yay var mıydı arenada?'' dedim

''Var. Ama kariyerlerin elinde,'' dedi Rory. Kariyerler yine birçok şey kapmış olmalıydılar. Yine bir aradaydılar ve eminim ölenlerin neredeyse hepsi onlar yüzünden ölmüştü.

O sırada ekrana Katniss'in görüntüsü geldi. Yürüyordu. Rory'nin dediği gibi iyiydi ama yorulmuşa benziyordu. 

Sonra görüntü yine kayboldu ve başka haraçları göstermeye devam ettiler. Mantık olarak öyle olması gerekiyordu. Ne de olsa kavgalar ve ölümler Capitol insanları için çok heyecanlıydı. 

Annem ayağa kalktı. Avladığım hayvanları tezgâhın üstüne koydu.

''Clara ve Prim için de bir şeyler getirdin mi?'' dedi. Başımı evet anlamında salladım.

''Birazdan yanlarına gideceğim,'' dedim. Ama evden çıkmak, hatta televizyonun başından ayrılmak istemiyordum. Bir anlık arkamı dönmem sırasında Katniss ölebilirdi. Şu an anlaşılan diğer haraçlarla arasında mesafe vardı ama arena da her şey olabilirdi.

Yarım saat kadar sonra kendimde evden çıkacak cesareti buldum. Hızla avladıklarımı hazırladım. Sonra televizyona son kez baktıktan sonra evden çıktım.

Neredeyse koşar adımlarla ilerliyordum. Oyunlar'ın tek saniyesini kaçırmak istemiyordum ama anlaşılan durumum buna izin vermeyecekti. 

Evlerinin önüne çabucak geldim ve sabırsızlıkla kapıyı çaldım. Kapıyı Prim açtı. 

''Gale içeri gel,'' dedi. Hızla içeri girdim. Clara televizyonun karşısındaydı. Beni görünce hafifçe gülümsedi.

''Merhaba,'' dedim. Hallerine bakılırsa geçirdiğim bu süre içerisinde Katniss'e bir şey olmamıştı.

''Merhaba Gale. Bugün seni hiç göremedik,'' dedi Clara.

''Ormandaydım. Avlandım.'' Katniss'in ölüm korkusuyla izlemek istemediğimi söylemedim.

''Birlikte izleriz diye düşünmüştüm. Ne de olsa ilk gün,'' dedi Prim. Haklıydı onlara destek olmalıydım. Zorla da olsa gülümsedim. ''Merak etme bundan sonra hep buradayım,'' dedim. 

Onları anlayabiliyordum. Katniss'in her an ölebileceği ihtimali ağır geliyordu. Ben de aynı şeyleri hissediyordum. Üçümüz bir arada olmalıydık.

Avladıklarımı mutfak tezgâhının üzerine koydum. Clara her on saniye de bir ekrana dönerek yiyecek bir şeyler hazırladı. Yemeği birlikte yedik. Kimse söylemese de hepimizin boğazından zorla geçtiği belliydi.

Tam hep birlikte televizyonun karşısına geçmiştik ki top atışları duyuldu. O bir kişi ölmüştü. Akşam hepsinin ölümlerini ve göğe yansımalarını, böylece sonsuza dek dünyadan silinmelerini izleyecektik.

Peeta ve Katniss hayattaydı. 11. Mıntıka'dan gelen o küçük kızda hayattaydı. Açıkçası buna şaşırmıştım. 

Ekrana Kariyerler yansıdı. O anda bir yanlışlık olduğunu anladım. Peeta'da onlarla birlikteydi. Evdeyken buna hiç dikkat etmemiştim. 

''Peeta kariyerlerle mi birlikte?'' dedim.

''Evet,'' dedi Prim öfkeli bir sesle.

''Onu nasıl kabul ettiler?'' dedim. 

Prim iç çekti. Peeta'ya sinirli olduğu belliydi. ''Onları Katniss'e götüreceğini söyledi.''