Niall's POV :
Kulübedeki kanepede, başımı sevdiğim adamın göğsüne yaslamış yatıyordum. O buradaydı ve benimdi, Vicky ve diğer tüm kötü şeyler bir halüsinasyondan ibaretti. Kendime bunu tekrarlıyor ve Zayn'in saçlarımı okşamasının bir yan etkisi olarak her dakika daha çok mayışıyordum.
"İyisin değil mi sevgilim?" sordu şakaklarıma öpücükler kondurarak. Nasıl kötü olabilirdim ki?
"İyiyim zeytin. Sadece anın keyfini çıkartıyorum." Gülümsüyordum ve gözlerimi kapatmıştım.
"Uyumalısın bebeğim. Geç oldu. Merak etme, ben annenle konuştum."
Başımla yavaşça onayladım. Zaten çok uykum vardı.
"Yarın işe gideceğim. Biraz meşgul olacağım ama akşam sana uğrarım."
Üzülmüştüm. Zayn'den bir gün bile ayrı kalmak istemiyordum. Zayn'siz bir gün kâbuslarla dolu, karanlık ve sıkıcı bir gün demekti.
"Gitmesen olmaz mı?" Üzgün bir sesle sorduğumda küçük bir kahkaha attı.
"Zeytininden ayrılmak istemiyorsun sanırım?" Dürüstçe, başımla onayladım.
"Hemen gelmeye çalışacağım sevgilim." Dedi alnıma uzun bir öpücük kondurmadan önce.
Bir şeyler söylemek istedim ancak göz kapaklarım gittikçe ağırlaşıyordu. Zayn'in kalp atışlarını hemen başımın altında hissediyordum ve bu duyduğum en huzur verici şeydi. Hiçbir ilaç, hiçbir iğne ya da elektrik bunun gibi etkili olamazdı üzerimde.
Huzurlu bir uykuya daldım.
***
Zayn's POV :
"Onunla konuşamaz mısın?" Keith sorduğunda başımı iki yana sallayarak olumsuzladım.
"Dediğim gibi, muhtemelen bunu yaptığını bile bilmiyordur. O bunu isteyerek bile yapmamıştır, sadece..." elimi saçlarımdan geçirdim.
"O yapmış işte. İstemeden de olsa." Dedi Jhonny. Babam ise irileşmiş gözlerle bize bakıyordu. Hâlâ tek kelime etmemişti.
Herşeyi bir anda anlatmamalıydım belki de. O benim Niall'la çıktığımdan bile haberdar değildi şu ana kadar.
"Evet, ama... Anlamıyorsunuz. Başta ben de ona çok sinirliydim ama sonra fark ettim ki o..." sözümü tamamlayamadan sustum.
"Ona aşıksın?" Dedi Kevin. Kaşlarım çatılırken yine başımla olumsuzladım.
"Değilim sanırım. Ama konu bu değil. O aslında iyi ve saf biri, gerçekten. Üstelik asıl kişiliği bir hacker falan da değil."
"Yani suç onda değil... " Kevin duraksadı. "Diğer kişiliğinde mi diyorsun?"
Oturduğum sandalyede rahatsızca kıpırdandım.
"Mantıksız göründüğünün farkındayım ama öyle."
Küçük bir sessizlik.
Babam. Babam hiç iyi görünmüyordu.
"E-eminim o da bunu yapanın kendisi olduğunu öğrenirse en az benim kadar şaşırır. Ve çok üzülür. O... Kendine olan inancını kaybeder. Kendine, iyi olabileceğine dair inancını."
"Onunla neden çıkıyorsun?" Babam kısık bir sesle sordu, bana değil yere bakıyordu.
Cevap veremiyordum.
"Madem ona aşık değilsin, o zaman neden şizofren biriyle birliktesin? Başında ona bulaşman şanssızlıkken sen... Ki biliyorsun, onu Vicky ile rahat bıraksaydın şirkete hiçbir şey olmayacaktı."
