het leven van maroua

4. vertrouwen

Op het politiebureau~
SHITT.... Ik weet niet wat ik moet doen. Dit is allemaal wat teveel. Mijn vader en moeder worden geïnformeerd in een kamertje hier naast. Meryem is ook verhoord. Conclusie: als ik thuis kom ben ik dood. Meryem is net naar huis gegaan. Yes daar zijn ze. Mijn ouders stappen net de deur uit en ze kijken niet bepaald blij. Gelukkig, we mogen weg. Ze geloven ons. Toen we thuis aankwamen keek mijn moeder mij boos aan. Amira was nog gewoon rustig aan het kleuren op de keukentafel. Mijn vader wou met mij praten. Hij vroeg: 'Maroua, waar gaat dit heen? Wat is er hier aan de hand?' Ik werd boos. 'Wat?! Ik heb het verhaal al verteld. geloven jullie mij niet?' Ik liep boos naar boven. Chaima stond op mij te wachten in mijn kamer. 'Wie waren die meisjes die bij jou stonden in de winkel?' Vroeg ze. 'Dat gaat jou echt helemaal niks aan.' Ik stuurde haar weg uit mijn kamer. Ik kon niet anders dan huilen op mijn bed tot het de volgende dag was.

Laatste dag van de vakantie~
Toen ik opstond was ik nog erg moe. Ik had mega wallen onder mijn ogen en mijn hoofd zat onder de puistjes. Ik liep naar de douche en nam een bad. Toen ik klaar was liep ik naar beneden en maakte ontbijt klaar. Gelukkig was niemand thuis en had ik het huis voor mezelf dus ontbeet ik alleen. Ik liep na het eten naar boven. Ik appte Firdaous, Meryem en Saoussane ( mijn nicht ) ik vroeg of ze meegingen naar de MacDonalds. We hadden om 2 uur bij Meryem thuis afgesproken. Ik maakte me op en liep naar haar huis. Iedereen was eral dus konden we met Meryem in haar auto naar de stad. Mijn ouders zijn nogsteeds boos op me, wat ik niet begrijp aangezien ik niks heb gedaan maarja. We kwamen aan in de stad en liepen door naar de primark. Ik kocht er wat broeken en truitjes. Nieuwe asseccoires waren ook zeker welkom. We kwamen aan bij de MacDonalds. Ik nam mijn standaard menu: Visburger, Friet, Aardbei milkshake en Macflury stroopwafel karamel. Ineens kwam er een groep jongens op ons af. Ze begonnen te fluiten en te schreeuwen. Ze kwamen bij de tafel naast ons zitten. Hicham zat naast mij! 'He? Is dat Younes? Dat kan toch niet? Sinds wanneer gaat Younes met zulke jongens om?' Hij is altijd zo rustig. Pff Ik kan mijn ogen niet van Hicham afhouden. Hij is zoooo knap. Jup en alsof het niet erger kan. Terwijl ik aan het eten was raakte Hicham per ongeluk mijn arm aan. We keken elkaar aan. Het leek wel een eeuwigheid te duren ( maar serieus het was eigenlijk maar 2 sec ) hij liet zijn mayonaise vallen. Gelukkig was die nog dicht. Ik had het niet eens door tot hij me aantikte. Hij zei: 'hoi, ik ben Hicham.' 'Maroua' zei ik. Hij vroeg: mag ik je wat vragen? Daar komt het! Zometeen vraagt hij mijn nummer! Het leukste moment van deze vakantie tot hij vroeg: 'wil je mijn mayonaise aangeven?' Daar ging mijn hoop. 'Ja, eh... Tuurlijk.' Antwoordde ik. Ik wou hier zo snel mogelijk weg. We liepen de MacDonalds uit. De jongens kwamen ook naar buiten. Hicham tikte me weer aan. Dit keer vroeg hij mijn nummer. Ik ben echt blij! Meryem ga ik jammer genoeg alleen niet veel meer zien. Ze zit een jaar lager dan wij, in de 4e dus. Ook zit ze op een andere school. Het einde van de vakantie dus, leuke afsluiting tho.