Paranormal Ruh

Ölüm Günlüğü Uzun Bir Zaman Sonra

Yağmurlu bir ilk bahar günüydü. Tam gece yarısı elektrikler kesildi. Hayat o kadar normaldi ki insanlar hala kendilerini düşünüyorlardı. İnsanlar hala soğuk kanlı, acımasız ve kinlilerdi. Kimisi uyuyor kimisi daha iyi olabilmek için çabalıyorlardı. Ruhları ve insanlıkları çoktan ölmüştü. İşte o gece ruhlar haklarını istemeye gelmişti. Bu kendilerini düşünen bencil yaratıklara dersini verecekti. O gece yıldırımlar ardarda düşmeye başladı. İnsanlar hala aynıydı. Ruhlar teker teker insanları çeşitli acılar ile öldürüyorlardı her geçen saniyede bir insan daha ölüyordu. Ruhların öldürdüğü insanlara baktığımda başarılı, sevecen, yardım sever, temiz insanlardı. Sonra anladım ki hepsi riyakar, hepsi acımasız zalimlermiş. Bu benim korkumu azaltmıştı ruhların gözleri, kimisinin koskoca siyah kimisinin bembeyaz kimisinin ise oyulmuş kan akan gözleri vardı. Bu gözleri insanlar bu hale getirmişti. İşledikleri suç ve günahları ile. Ruhlardan bir kaçı odama girdi çok korkuyordum gözlerimin içine öyle bir baktı ki kendimi onlardan hisetmiştim. Halbuki bende çok suç işlemiştim. Belkide pişmanlıklarım beni kurtarmıştı. Bir insanın bir insana yaklaşamıyacağı kadar yakınında içinde bir bütün olan ruhlar sahiplerini korkutuyorlardı. İnsanlar hala çözememişti ne olduğunu. Normaldi hayat ama sadece ruhlar intikam istiyorlardı. Sanki ruhları bir tek ben görebiliyordum 'neden olmasın' diye düşündüm. ruhlar benimle iletişime geçmek istiyorlardı. Emin olmak için ölen insanların kanlarını ve belirli bölgelerindeki kemiklerini almıştım neden onları almıştım bilmiyordum. Beni ruhum yönetiyordu. Kemiklerden bir tılsım oluşturdum ve kanları üstlerine döktüm. Ruhların çığlıkları, neden hesap sorduklarını duyuyordum artık ne dediklerini anlayabiliyordum. Bir kaç ruhun dedikleri dikkatimi çekti. Biri yere yatırdığı insanın gözlerini çıkartarak "neden beni iblise sattın" diyordu.
Diğeri parmaklarını teker teker çekerek kopartıyorken şunları tekrarlıyordu " bu parmağınlamı yaptın, bu parmağınlamı, ya bu". Bir başka ruh boğarak " neden hep kendi zevklerin peşinden koşuyosun iblisin tohumu, o gözler insanları taciz edesin diye değil Allah'ın nimetlerini göresin ibadet edesin diye, bu eller insanlara zarar vermek için değil , insanlara yardım edesin insanları hoşnut edebilmek için kullanacaktın peki bu ağzın küfür etmek için mi verildi sana? Allahı neden zikretmedin. " açıkcası çok korkuyordum.
Devam edecek...