รักนี้ที่นายมาเฟียขี้หื่น(NC)-จบแล้ว😁

เคยรักกันบ้างไหม

"คัส" เขาหลับไปแล้ว หลับที่ไหล่ ฉันเริ่มเมื่อยแล้วละ
"คัส" ฉันเรียกเขาอีกครั้ง เหมือนจะ
เรียกยังไงก็ไม่ตื่น ไม่เรียกก็ได้ แต่ฉันจะขยับตัวยังไงละเนี้ย😅😅😅
"มารี~~" จะคางทำไม อ่อยรึป่าว
"ว่าไง ตื่นได้แล้ว" ฉันบอกคัสที่กึ่งหลับกึ่งตื่น
"หิวข้าว" อ้อนแบบนี้เหมือนเด็กเลยแหะ
"ได้ๆ เดี๋ยวฉันไปทำให้นายเอาคางออกไปก่อน" คัสก็ยอมอย่างว่าง่าย เอาออกไปสักที เมื่อย
"งั้นเดี๋ยวมานะ" ตอนนี้น่าจะประมาณตี 5 กว่า
มั้งไม่ได้ดูนาฬิกาฉันเป็นคนไม่มีเวลา😆
ฉันเดินลงไปทำ อาหารให้คัสแล้วจะทำอะไรดีละเนี้ย ฉันก็คิดอยู่นาน เพราะในครัวมีแต่อาหารที่เป็นอาหารว่าง
(ไม่ใช่อาหารที่ไม่มีอะไรเลยนะ) ฉันเลยตัดสินใจ ทำโจ๊กให้คัสกิน ไม่รู้มันจะกินได้รึป่าว
"นี้ เป็นไง ฉันทำเองเลยนะ" ฉันวางโจ๊กไว้ตรงหน้าคัส ตอนนี้เราอยู่บนห้องนอนค่ะ
"แน่ใจนะว่ามันกินได้" 😄😄
"อ่าว..เดี๋ยวก็โดนงั้นก็ไม่ต้องกิน" ฉันทำหน้ามุ่ยใส่คัส
"ไม่อยาก่กิน" ไอ้บ้านี้ จะเรื่องมากไปไหนเนี้ย
"แล้วจะกินอะไร"
"อยากกินมารีมากกว่า" กรี้ด! คัสอุ้มฉันไปวางบนเตียง จูบนุ่นนวลที่ฉันโหยหา เขาไซร์ที่คอฉัน มือเขาสอดเขาไปในเสื้อของฉัน ถอดเสื้อให้ ถอดทุกอย่างคือตอนนี้ฉันไม่เหลืออะไรปิดตัวเลย
"อยากได้ว่ะ ขอได้ม่ะ" มาถึงขนาดนี้แล้วยังจะขออะไรอีก
"อื้อ" ฉันตอบแค่นั้น คัสก็บีบนมฉันเล่น ไปมา
คัสสอดดุ้นเข้ามาในตัวฉัน ทำไมมันไม่เจ็บแล้วนะ
"เจ็บไหม"
"ไม่อ่ะ" คราวนี้คัสขยับแรงมากขึ้น
"อะ..อ่าๆ อะๆ คัส~~" จะครางทำไมเนี้ย
"มารี~~~" ไม่ต้องตามก็ได้ค่ะ มันเสียว😣😣
"กรี้ด!!" ฉันจิกหลังคัส คัสปล่อยน้ำขาวๆขุ่นเข้ามาในตัวฉัน
"ฉันจะท้องไหมเนี้ย"
"ไม่"
"จริงป่ะ"
"ไม่เหลือ" อ่าว..เห้ย ท้องอย่างนี้ใครจะรับผิดชอบห้ะ!!
"คัส อยากตายป้ะจ้ะ"
"😅😅ไม่คับ"
"แล้วทำไมไม่ป้องกัน"
"ไม่เอาอ่ะ อย่างนี้ก็ไม่มีลูกสักทีสิ" ถามกันก่อนไหมคะ ว่าฉันอยากมีไหม
"อื้อ...."
"งอลอ่อ"
"ชั่งเถอะ เช้าแล้วจะไปอาบน้ำ" ฉันลุกออกจากเตียง คัสก็วิ่งมาโอบเอวฉันไว้ ผ้าเลยจะหลุด😈😈
"จะให้อาบน้ำให้ไหม" จะอ้อนไปไหนค่ะพ่อคูน
"ไม่ต้อง อาบเป็นไม่ได้เป็นง่อย" คัสทำหน้าบึ้งใส่ แต่ก็ยอมถอยให้
ฉันเข้าไปอาบน้ำ คัสก็เคาะประตูตลอด นี้จะไม่ให้อาบเป็นสุขเลยช่ะ
ปัง! ปัง! ปัง!
"มารี เสร็จยังเร็วๆคิดถึง" อย่างเนี้ย คำเดิมตลอด
ปัง! ปัง! ปัง!
"มารี คิดถึงเร็วๆ ปัง! ปัง!" โอ้ย......
"นี้นาย ถ้ายังไม่ยอมหยุดนะ"
ปัง! ปัง! ปัง!
ไม่ต้องอาบละน้ำ ขอฆ่าคนก่อน
ูฉันนุ่งผ้าเช็คตัว เปิดประตูห้องน้ำ
"ไอ้คัส!!"
"คับผมคับ" สนุกไหมเนี้ย กวนอยู่นั้นแหละ
มีทำหน้าตาใสซื่ออีก 😑😑😑
"จะอาบน้ำ"
"ก็ไปอาบสิ ใครไปกวนอะไร" ก็นายนั้นแหละ
"ไม่เป็นไร อาบเสร็จละ" ฉันเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า
"วันนี้มีงานมารีไปกับฉันนะ"
"ไม่!" งอล 😞😞
"โธ่..มารีกวนนิดเดียวเอง" นิดหรอค่ะ
"ไปก็ไป ไหนชุด" คัสเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าของเขา นี้เอาชุดฉันไปไว้ในตู้เสื้อตัวเองเลยหรอ
"นี้ สวยม่ะ ฉันเลือกเองเลยนะ" สวยบ้าอะไร
ชุดเดรส เกาะอก สีฟ้าอ่อนยาวถึงพื้น
"จะให้ใส่จริงอ่ะ" ฉันไม่ชอบใส่ชุดแบบนี้
"งั้นจะใส่ชุดแม่ชีเลยป้ะคับ" นี้ประชดกันช่ะ
"อื้อ...มีป้ะจ้ะ"
"ไม่อ่ะ มารีต้องสวยสิ ใส่ให้หน่อย" จะง้อแงอะไรของเขา
"เออ..ใส่ก็ใส่" สุดท้ายคือ ต้องยอม
คัสก็เอาแต่นั่งยิ้ม นี้คนบ้าเท่านั้นนะถึงทำได้
(อันตรายอย่าลอกเลียนแบบ)
ฉันแต่งหน้าอ่อนๆ อ่อนมากพอดูให้เป็นเห็นว่าแต่งหน้าแค่นั้น
ใส่ชุดนี้แล้วอึดอัด
"👏👏👏 สวยสดงดงามเพค่ะ" บ้าป้ะเนี้ย
"นายรีบไปแต่งตัวฉันจะไปรอด้านล่าง"
"ขอรับ" แค่นั้นแหละ ฉันต้องทุลักทุเล ลงไปด้านล่าง อีก
"ว้าว นี้มารีหรอ" เจฟเดินเข้ามาชม นี้ดูๆไปแล้วเจฟก็แต่งหล่อเหมือนกันนะ
"ไม่ต้องมาชม" ฉันแยกเคี้ยวใส่เจฟ
"เป็นไรชุดนี้ก็สวยดีออก"จ้ะสวยมาก
"สวยตายละ"
"อ่าว..ชุดนี้เฮียเลือกเองเลยนะ"
"ก็รู้แล้ว แต่มันไม่ค่อยชอบใส่แบบนี้"
"แล้วจะใส่ชุดแม่ชีไปงานหรอคับ" พูดเหมือนกันอีก
"มันมีให้ใส่ไหมละค่ะ" ตลกตายละ คัสเดินลงมาในชุดชูทสีครีม อย่างหล่อผมนี้จัดทรงอย่างดีเข้ารูป เหมาะกับสัดส่วนของเขามาก
"เจฟไปเอารถออกไป" คัสสั่งเจฟที่ยืนมองคัส เจฟโค้งหัวเล็กน้อยก่อนเดินออกไป
"หล่อใช่ไหมล่ะ" 😞😞 หลงตัวเองอะไรขนาดนี้
"จ้ะหล่อจ้ะ" หล่อมาก อันนี้ไม่ได้ประชดนะ จริงๆ
"ได้เวลาล่ะ ไปกัน" คัสจับมือฉันไปที่รถ
"เชิญคับ คุนผู้หญิง" สนุกไหมเนี้ย เล่นอย่างนี้ ฉันเข้าไปนั่งในรถพร้อมกับคัสที่เข้ามาที่หลัง
รถเคลื่อนออกจาก บ้านหลังใหญ่ไปจนลับสายตา ตอนนี้เราจะไปที่ไหน แล้วให้ฉันแต่งมาแบบนี้ทำไม จะขอแต่งงานรึป่าวว้า(ความมโนมาเต็ม)
ในงานที่มีแสงสีเสียงมาเต็ม นักข่าวเยอะจัง
"ลงได้แล้ว"คัสที่เดินออกจากรถก่อน ผายมือมาให้ฉันจับ
"ไม่อยากลง" ฉันไม่อยากโดนถามอะไรเยอะแยะ
"ไม่เป็นไร" เป็นสิ แต่ก็เช่นเดิมยังไง ฉันก็ขัดเขาไม่ได้ ฉันยื่นมือให้คัสจับ สัมพันธ์ที่อบอุ่นมันทำให้ฉันกล้าที่จะเดินออกจากรถ(เวอร์มากคนเขียน..คัส)
แชะ! แชะ!
เสียงแฟลด ดังมาก
"รบกวนมายืนตรงนี้เพื่อถ่ายภาพด้วยนะค่ะ"
เสียงนักข่าวคนหนึ่งพูดขึ้น
คัสเลื่อนจากจับมือมาโอบเอวฉันแทน เขิลคับ
"ทำไมพวกคุนสองคนถึงได้มาด้วยกันละคับ"
นักข่าวเริ่มถามคำถาม ไม่อยากตอบเลย
"พวดเรากำลังจะแต่งงานกันคับ" เสียงฮือฮาดังขึ้นกว่าเดิม
"คุนมารีเชียร์ช่วยยืนยันหน่อยได้ไหมค่ะ"
ทำไมอยู่ดีๆมาถึงฉันได้ล่ะ
"ค่ะ เรากำลังจะแต่งงานกัน" เสียงฮือฮา ดังกว่าเดิมอีก
"เรื่องใหญ่เลยนะค่ะเนี้ย มาเฟียหนุ่มสุดหล่อ กำลังจะแต่งงานกับทนายความสาวสวยที่ทุกคนหมายปอง" ใหญ่ ใหญ่มากเลยละ
"แล้วไปคบกันตั้งแต่เมื่อไรค่ะ" นักข่าวเริ่มยิงคำถามเข้ามากกว่าเดิม ทำให้ฉันเริ่มรู้สึกเหนื่อย ฉันขาอ่อนล้มลงแต่คัสก็รับไว้ทัน
"มารี!!" คัสร้องเสียงดัง ทำให้ทุกคนหันมาสนใจพวกเรามากกว่าเดิม
"ไม่เป็นไร" ฉันบอกเขา ใครจะฟังฉันล่ะเพราะตอนนี้ฉันแทบจะยืนไม่ไหว คัสอุ้มฉันท่าเจ้าสาวผ่างานออกมา
"เป็นไร" คำแรกที่คัสถาม
"ป่าว...แค่มันเป็นเหนื่อยๆยังไงก็ไม่รู้"
ฉันพูดแบบเหนื่อยหอบ จะอ้วก
"ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะเดี๋ยวมา"
"ให้ไปด้วยไหม" คัสที่สีหน้าเป็นห่วง
"ไม่เป็นไร" แต่ร่างกายนี้แทบทรุด
อ้วก! ฉันเข้าไปอ้วกในห้องน้ำ
ืทำไมฉันถึงอ้วกละ อาหารก็ไม่ผิดอะไร
หรือว่า
"เธอ เห็นยัยมารีนั้นไหม ทำเป็นอ่อยใส่คัส"
ใครกัน
"เห็น ฉันว่ามันสำออยว่ะ คิดดูสิ อยู่ๆก็ล้มลงไปสะอย่างนั้น" ลองมาเป็นฉันบ้างไหมละ
"ใช่คัสไปแต่งกับผู้หญิงอย่างนั้นได้ไง" เอาเข้าไป เดี๋ยวเจอกันแน่ แต่ร่างกายไม่ไหว😅😅
"ถ้าเจอนะ ฉันจะตบให้ลืมบ้านเกิดเลย" เป็นยังไงหรอตบให้ลืมบ้านเกิด ฉันเปิดประตูห้องน้ำออกไป ทำให้ยัยสองตัวนั้นถึงกลับเหวอ
"อ่าว ที่อย่างนี้ทำเป็นเงียบ สนุกปากไหมคะ ที่ด่าคนอื่น สงสัยไรถามเลยไม่ตรงเอาไปมโนเอง จบมโนศาสตร์มาหรอ สงสัยเองก็ตอบเอง อย่าให้ทันมาก" ฉันเดินออกมาจากห้อง ร่างกายแทบพัง ขามัน
"เห้ย มารี" รามนี้น่า ดีนะที่เข้ามารับได้ทัน
"เป็นไร ทำไมร่างกายอ่อนแอ่ขนาดนี้" รามพยุงฉันขึ้น แต่ก็ไม่ยอมปล่อยกลัวฉันล้มลงไปอีก
"ป่าว..ก็ปกติดีนี้" ตอแหลเก่งมาก
"หรอ จะไปไหนเดี๋ยวไปส่ง"
"ไม่ต้องก็ได้ เดินเองเป็น" ปวดหัวแหะ ฉันเป็นไรกันแน่เนี้ย
"ไม่ต้องเลย เดี๋ยวก็เป็นลมเป็นแร้งลงไปอีก"
ฉันก็ต้องจำยอม รามพยุงฉันไปหาคัส
"อ่อ ที่ทำสำออยอย่างนี้คือ ไปอ่อยผู้ชายมาเนี้ยหรอ" 😑😑 เจ็บไหมล่ะ
เจ็บจนจุก
"ป่าวนะ คุนกำลังดข้าใจมารีผิด ผมแค่เดินผ่านไปเห็นมารีกำลังล้มพอดี ผมเลยช่วยพยุงไว้ทัน" พูดไป คัสก็ไม่เชื่อหรอก
"ไม่ต้องมาแก้ตัวช่วยกัน ฉันไม่โง่ขนาดนั้นหรอก" นั้นไง ฉันพูดผิดสะที่ไหนล่ะ ก็เป็นสะอย่างนี้ไง
"ไม่ต้องพูดแล้วราม พูดไปเขาก็ไม่เชื่อ"
"มารี!!" จะเสียงดังทำไม
"มันจริงไหมคัส พอพูดความจริงก็หาว่าโกหก พอพูดโกหกก็หาว่ามันเป็นความจริง นี้คบกันมาเคยเชื่อใจกันบ้างไหม!!" ถ้าจะขึ้นเสียงใส่กันอย่างนี้นะ ร่างกายตอนนี้มัน ถึงที่สุดแล้วละ😪😪😪

"มารี!!" ผมร้องเรียกมารีอีกครั้งที่ เธอล้มลงเป็นอะไร เธอเป็นอะไร😣😣
"เจฟเอารถออก" ผมอุ้มเธอ แต่ไอ้บ้ารามนั้นขัดผมไว้สะก่อน อะไรของมันว่ะ
"มีไรอีกว่ะ"
"ไม่ต้องเดี๋ยวฉันพามารีไปเอง"มึงพูดบ้าไรเนี้ย นี้เมียกูนะเว้ย
"เฮีย มีโทรศัพจากเจ้าฟ้า" ไอ้นี้ก็โทรมาจัง จะพาเมียไปโรงบาลเนี้ย
"ฮัลโลคับ" เห้อ..ขัดเหี้ยไรได้บ้าง
"ฉันอยากให้แกไปตรวจตลาดมืดให้ฉันหน่อย มีหนอนเข้ามาน่าเกรียจน่ากลัว😨😨" จำเป็นต้องทำเสียงอย่างนั้นไหม
"อื้อ...แต่เมียผมต้องมาก่อน" แน่นอนว่าต้องไม่ยอม
"อะไรของแก ฉันบอกให้ไปก็ไปสิ เมียแก
เห้ย..เดี๋ยวแกมีเมียตั้งแต่เมื่อไร" อ่าว..ยังไม่รู้อีกหรอ
"ตอนที่เจ้ารู้นั้นแหละ" กวนเจ้าฟ้าคงไม่ตายหรอกเนาะ
"อื้อ..แกต้องไปก่อน คงรู้นะว่าฉันต้องการอะไร" 
"คับๆ" ผมกดวางสายเจ้าฟ้า ส่งโทรศัพให้เจฟ
ผมหันกลับไปหามารี อ่าว..เมียตูหาย
"เมียกูไปไหน" ผมหันไปหาไอ้เจฟ
"โอ้ย..เฮียเขาเอาเมียเฮียไปยังไม่รู้อีก " เอาไปตอนไหนว่ะ งั้นเก็บเรื่องเมียไว้ก่อน ต้องไปตรวจตลาดมืดละ
"งั้นไปที่เดิม"
"สั่งเป็นก๋วยเตี๋ยวเลยนะเฮีย" ไอ้นี้นับวันยิ่งพูดมาก

ฉันตื่นขึ้นมาในโรงบาล
เกลียดโรงบาลที่สุด ฉันลุกขึ้นจะถอดสายน้ำเกลือออก แต่ก็มีมือหนามาจับไว้เสียก่อน
"จะทำไร รู้ว่าเกลียดโรงบาลแต่อยู่ดูอาการก่อนจะเป็นไรไป" เป็น
"แล้วฉันเป็นอะไร" ฉันถามรามที่ยังไม่ยอมปล่อยมือออกจากแขนฉัน
"เธอ...ท้องได้8สัปดาห์แล้ว" ห้ะ.....😱😱😱
ถ้าคัสรู้คัสจะรักเราเหมือนเดิมไหม คัสรักเราบ้างรึป่าว

อ่าว....นางเอกท้อง
...........................................
เจอกันตอนต่อไป😂😂😂