รักนี้ที่นายมาเฟียขี้หื่น(NC)-จบแล้ว😁

เหนื่อย..ใจ

"แกอย่ามากล่าวหาฉันนะเว้ย ถ้าแกไม่ทำฉันก็ไม่ได้ว่าอะไร " มันจะรู้เรื่องอะไรสักอย่างไหมเนี้ย
"พอ!!! จบ พวกมึงก็ตายกันทั้งสองคนเนี้ยแหละ" ไอ้ทีสรุปให้ผม แต่ขอบอกก่อนนะคับว่าอย่าให้ไอ้ทีโกดเด็ดขาดไม่งั้นนะ😏😏 หึๆ มันจะเหมือนคนยุคหินออกมาอารวาดไรงี้
"มึงจะฆ่าไหม ถ้าไม่กูจะฆ่าเอง"อ่าว..ไอ้นี้แย่งกันซึ่งๆหน้าเลยนี้ว้า
"ไม่เว้ย....มึงง่ะ ขี้แย่ง"
"กูก็ไม่ได้ขี้แบ่งเหมือนมึงนิ" ไอ้นี้ มีย้อน😑
"เออ..ก็ได้ว่ะ แม่ครับพ่อครับผมฝากหน่อย"
แม่ทำหน้าสาดิสใส่ โอ้ย...กลัว
ปัง! ปัง ! ปัง! ปัง! ปัง! กระสุนนับสิบสาดออกไป จบกันแล้วนะ คงไม่มีกลุ่มไหนมาอีกละ แต่จะว่าไปมันจัดการง่ายไปไหมว่ะ หรือว่ามันจะมีองค์กรลับ
"เดี๋ยวไอ้ที มึงไปเจาะกล้องวงจรปิดของห้องนี้ออกมาให้หมดเลยนะ" ไอ้ทีทำหน้าสงสัย แต่ก็ไม่ถาม
"แม่ ผมฝากเก็บกวาดทีนะ มีเรื่องต้องทำ"
แม่ก็พยักหน้า แปลกใจไหมคับเวลาผมออกรบนี้แทบยก
ครอบครัว เพราะแม่ก็เป็นลูกสาวมาเฟียส่วนพ่อเป็นมาเฟียไฟแรงที่มาแรงในยุค.90 อุ้ย
...ไม่ใช่ละแก่ไป(เดี๋ยวตบปากแตก...พ่อ)
นั้นแหละๆ คุนก็รู้ใช่ไหมคับว่า พวกมาเฟียเนี้ยไม่ค่อยลงลอยกัน เออผมรู้แค่นี้😂😂😂😂
กลับเข้าสู่ยุคปัจจุบัน
"ไอ้คัสที่นี้กล้องวงจรปิดทุกตัวถูกทำลายหมดแล้วว่ะ" นั้นไงเป็นไปอย่างที่คิด คนที่ฆ่าไปคงไม่ใช่หัวหน้าแต่เป็นลูกน้องที่ใส่หน้ากากมา เห้อ!! เสียรู้พวกมันสะได้ ฉลาดเป็นเหมือนกันนี้ว้านึกว่าจะโง่เป็นอย่างเดียว
"ที กูฝากเจาะรหัสหน่อย มึงทำได้ม่ะ"
"ได้นะ แต่คงไม่ถึงขั้นมึง" นี้ ชมใช่ไหม
ผมปล่อยมันไว้คนเดียวต้องเจาะรหัสผ่านเข้าไปในห้องลับให้ได้ แต่ถ้าเป็นไปตามแผนพวกมันที่จะให้เราเข้าไปละก็
ตุ้บ! เสียงระเบิดดังมาจากห้องเก็บของ
ตุ้บ! เสียงมันยังดังไม่หยีดคราวนี้คนละที
ตุ้บ! มันวางระเบิดไว้ทุกห้องแน่ๆ ผมหาทางออกที่ดีสุด ก่อนระเบิดจะมาถึงผม ไอ้ทีคงรู้ตัวตั้งนานแล้วละ เชี้ยเอ้ย! จะออกทางไหนดีละ โธ่ชีวิต 😑😑😑
ผมมองไปเห็นหน้าต่างกระจกใส่ เอาละตรงนี้แหละ
ตุ้บ! เสียงมันดังเข้ามาใกล้ๆ
ตุ้บ!! สิ้นเสียงระเบิดครั้งนี้
เพล้ง!!!!! เสียงกระจกบานใหญ่แตกเพราะผมกระโดดออกมาไงละ โอ้ย..เจ็บๆๆๆ
"ไอ้บ้าเอ้ย! ใครให้มึงกระโดดลงมาว่ะ" อะจร้า....โดนด่ายาวไป
"ถ้ามึงไม่ให้กูกระโดดลงมา จะให้กูออกทางไหนว่ะ มึงแหกขี้ตาของมึงที่มีอยู่น้อยนิดนะเพื่อน" ไอ้ทีเงียบคับ
"เห้ย..ไปเอากะละมังมาดิ" ผมสั่งลูกน้อง มันเดินเข้ามา
"เอาทำไมคับ" สงสัยไรนักหนา
"เอามาใส่เลือดกูเนี้ยแหละ ตอนกูเข้าไอซียูจะได้ไม่ต้องเปลืองเลือดชาวบ้าน" เลือดออกมาตามตัวผมไม่หยุด
"มึงไปโรงบาลเถอะ" มันบอกด้วยสีหน้าที่เหลืออด ผมเห็นแล้วสงสารมัน ผมเลยยอม

ณ...โรงบาล
"คัส!!" เสียงอ่อนลื่นนุ่มหู เรียกผม
"มารี" มารีมาเฝ้าผมอ่อ โอ้ย..สามีชื่นใจ
"อื้อ.ฉันเองไม่ใช่หมาหรอก" อ่าว...
"ทำไมอยู่ดีๆด่าตัวเองละที่รัก"
"ไอ้บ้านี้!!!" ผมพูดไรผิด
"อยากออกจากโรงบาล....ได้ไหม"
"กินข้าวเถอะ"😑😑😑😑 เปลี่ยนเรื่องเฉย
"ไม่เอา อยากกินอย่างอื่น"
"แล้วอยากกินไร"
"อยากกินมารีเนี้ยแหละ โอ้ย...ใจจะขาด"
ผมเห็นนะว่าเธอหน้าแดง😳😳
"ขอกลับบ้านเถอะน่า...น่าๆๆๆ อยากกลับบ้าน"
ผมอ้อนสุดขีดละน่ะ
"ไม่!!" ต้องใช้ไม้แข็งแล้วละ
"ถ้าไม่ให้กลับ ก็จะกินมารีที่นี้แหละ เอาไงจะให้กลับไหม" มารีทำหน้านิ่ง
"เออ..อยากกลับก็กลับ เจฟมาเอาคัสไปใส่ถุง" แหม่ แม่นางพูดสะน่ากลัวเลย
................มารีจัดการเรื่องเสื้อผ้าผม ค่าโรงบาล. ค่ารักษา ค่านู้นนี้นั้น อย่าสนใจเลยขี้เกรียจอธิบาย
.......
...

ณ..บ้านผมเนี้ยแหละ
"มารีจ๋า..โกดผมอ่อ" เชิดใส่อีก
"มารีหายงอลผมเถอะน่า" ไม่สนใจ
"จะหายงอลกันไหม" เงียบ
" โธ่มารี.หายงอลกันน่าที่รัก"
"ตัวเอง "
"เจ้านายอันเป็นที่รัก"
"นี้ คุนผู้หญิงหายงอลกระผมได้แล้ว จะหายงอลไหม" เห้ย...หมดมุขแล้วนะเนี้ย
ถ้าไม่หายงอล..
"จับกดเลยได้ม่ะ"
เงียบ........
"ได้ใช่ม่ะ"
ไม่ตอบ..สงสัยได้

ฉันเหนื่อยที่จะพูดกับเขามากพอแล้ว ลูกฉัน
มันทำกันได้ลง 😭😭 แม้ฆ่าลูกฉันมันยังไม่เว้น จะให้ฉันทำไง ฉันเป็นแม่คนนะ มันจะไม่ให้เสียใจได้ไง นี้ก็ร้องไห้จนไม่มีน้ำตาแล้วนะเว้ย มันเจ็บ..เจ็บมาก เหมือนหัวใจจะระเบิด
"มารี..." คัสผลักฉันลงที่นอน อย่างเบามือทีสุด
"นี้..หายงอลได้แล้ว" ยังไม่ยอมพูดอีก เขาเริ่มเข้ามาคอมตัวฉันไว้  ก้มลงมาจูบที่ริมฝีปาก ฉันจูบตอบ เขามันยิ่งทำให้เขาได้ใจ จูบฉันแรงมากขึ้น

นี้ไปเก็บกดมาจากไหนเนี้ย!!!!😅😅😅😅😅😅😅😅😅😅😅

............................................
10ปีทีหนถึงจะอัพ
โอ๋เอ๋ๆๆๆ ล้อเล่น อัพช้าหน่อยคงไม่ว่ากันนะค่ะ
เจอกันตอนหน้าค่ะ บาย😍😍😍.

เดี๋ยวๆๆ ขอบอกว่าตอนหน้าห้ามพลาดมีเรื่องให้ฟิน