รักนี้ที่นายมาเฟียขี้หื่น(NC)-จบแล้ว😁

ทำไงดี

ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาในห้องตัวเอง เมื่อคืนเราคงเมามาก 😑😑😑
"ตื่นแล้วหรอยัยตัวแสบ" คัสที่นั่งพิงกับหัวเตียงเรียกฉัน
"อะไร?" นั้นคงเป็นคำถามกวนที่สุด
"ป่าว..คับ" เขาเป็นไร
"งั้น ไปอาบน้ำน่ะ" คัสเพียงพยักหน้า ฉันเดินไปหยิบผ้าขนหนู เดินเข้าห้องน้ำไป
~นี้จำไม่ได้จริงๆหรอเนี้ย~ คัส
สักพักฉันก็เดินออกมาจากห้องน้ำ คัสรีบเดินไปใช้ห้องน้ำต่อ
"นี้เขาเป็นไรของเขา"
ก็อก!!! ก็อก!!!
เสียงเคาะประตู
"มีอะไรรึ" ฉันเปิดห้องออกไป เจฟยืนมองหน้า
"เจ้ เมื่อวาน" 😕😕😕😕
"เมื่อวานอะไร" เจฟทำหน้า
"เป็นไร" เมื่อวานอะไร? มีไรกัน?
"หิวข้าวไปกินข้าวกัน" ฉันเดินไปหาคัสโดยไม่สนใจเจฟที่ยืนหน้าอำๆอึ้งๆ
"ก็ให้เจฟพาไปสิ" อ่าว...เป็นไรของเขา
"ฉันอยากไปกับนาย นายจะพาฉันไปไหม"
ฉันทำสีหน้าอารมณ์เสียใส่
"คับ" ก็แค่นั้นป่ะ
สุดท้ายคัสไม่ยอมขับรถ ลากเจฟมาด้วย
เพื่อไร?
ณ..ร้านอาหารแห่งหนึ่ง
"ร้านนี้กินได้ไหมเนี้ย" ฉันถามเจฟที่เป็นคนแนะนำร้าน
"ร้านน่ะ กินไม่ได้แต่อาหารกินได้" 😑😑😑 ไอ้คัส ฉันจะเอาเลือดหัวแกออก😈😈😈
"คับ ตามที่เฮียพูดนั้นแหละ" นี้เมื่อคืนฉันไปทำอะไรไว้เนี้ย
ฉันเดินลงรถมา เข้าร้านเลือกที่นั่งโดยไม่สนใคร
"คัสกินไร"
คัสมองมาที่ฉันแล้วก้มดูเมนู
"เอาผัดไทยกุ้งสด"
คัสสั่ง
"เจฟมึงแดกไร" คัสทำหน้าจริงจังใส่ นี้มันเป็นไรกัน
"เอา.............ข้าวผัดกุ้งสด" 😑😑
"เอาสลัดผัก แค่นี้พอ"
"รับเป็นเครื่องดื่มไรดีค่ะ" พนักงานถาม
"เอาน้ำเปล่า" เจฟสั่ง
"เอาน้ำเปล่ากุ้งสด" ไอ้บ้า
"มันมีไหม แหกตาดูเมนูสิค่ะ" ฉันตอกกลับ
"ไม่มี แต่จะกินมีไรไหม" หาเรื่องตลอด
"ค่ะ ทางร้านไม่มีเครื่องดื่มที่ลูกค้าสั่งน่ะค่ะ"
มันจะมีได้ไงล่ะ
"ฉันเอามะพร้าวปั่นค่ะ" 
"งั้นผมเปลี่ยนเป็นแตงกวาปั่น"
😡😐😐😐😐😐😐
"สั่งเหมือนชาวบ้านทั่วไปเป็นไหม" ยิ่งอยู่ด้วล่ะยิ่งหนักใจ😴😴😴😴
"เปลี่ยนก็ได้ เอาน้ำเปล่า" สั่งแค่นั้นก็จบป้ะว่ะ
สักพักอาหารก็มาวางตรงหน้าพวกเรา
"นี้สั่งกุ้งสดทำไมได้กุ้งสุกล่ะ"เริ่มหาเรื่องอีกล่ะ
"นี้เป็นไร มากป้ะเนี้ย:" เริ่มลำไยล่ะน่ะ
"ก็เนี้ยมันไม่ตรงตามที่สั่ง" ทำไมชอบทำตัวเป็นเด็ก
"ไอ้คัสมึงจะแดกไม่แดกกูเริ่งลำไยมึงล่ะน่ะ"
ฉันโวยวายใส่มันที่อารวาดไม่เลิกเดี๋ยวสักหน่อยจะฆ่ามันอยู่
"กินคับกิน".เออ แค่นั้นก็หมดเรื่อง
พออาหารของเจฟมา มันได้ข้าวผัดกุ้งสุก
ฉันมองหน้ามัน ดูสิมันจะกล้าไหม
ทำไมชอบทำให้เป็นเรื่องยุ่งยาก
"อยากตายก็บอกไม่ต้องมาเล่นตัว" ฉันทิ้งไว้แค่นั้น. ทุกคนก็ก้มหน้าก้มตากิน
~จะรอดไหมกู~คัส
นี้คือเราต้องง้อหรอ ผิดตรงส่วนไหนยังไม่รู้เลย😤😤😤😤😤
อิ่ม ทุกคนฉันกลับมาถึงบ้าน ไม่สนใจสองตัวนั้นหรอกชิ....
"คุนหนูจะรับของว่างเลยไหมค่ะเดี๋ยวป้าจัดไปให้" ฉันพยักหน้า เดินเข้าห้องสมุดที่มีอยู่ในบ้าน เวลาฉันเบื่อฉันชอบมาอยู่ในนี้แหละ สบายใจสุดล่ะ ...เห้อ นี้ฉันต้องทำไง😣😣😣..
"นี้ ทำไมมาอยู่ที่นี้คนเดียว" เสียงเหมือนคัสเลยแหะ
"ใครรึ" ฉันอยู่ในซอกเลยมองไม่เห็นคนที่ยืนอยู่หน้าประตู
"อ่าว..นี้มีเมียสมองเสื่อมตั้งแต่เมื่อไรเนี้ย"
คัสจริงๆด้วยแหะ
"แล้วนายมาทำไมหายโกดฉันแล้วหรอ"
ฉันเดินออกไปเผชิญหน้ากลับเขา
"ก็ยังหรอก ..แต่โกดอย่างนี้คงเข้าใจกันยาก"
พึ่งรู้หรอค่ะ 😇😇😇😇😇😇😇😇😇
"นี้ ฉันว่าบ้างทีนายก็สูงเกินไปน่ะ" เขาอุ้มฉันมานั่งลงที่กล่องใหญ่เพื่อที่จะคุยกันได้ง่ายขึ้น
"อย่างนี้ โอเครยัง" เขาโกดฉันจริงป้ะเนี้ยหน้าไม่เหมือนคนโกดเลยสักนิด
"โอเคร แล้ว"
"นี้ สรุปที่มามีเรื่องไรจะพูดหรอ"
"ป่าวหรอก มาทำไรที่นี้" นี้เขาถามฉันอยู่ป่าวเนี้ย หลบตาทำไม
"ก็คิดเรื่องนายนั้นแหละ เลยมาหาที่เงียบๆน่ะ" 
"อ่าว.นี้ฉันทำให้เธอคิดมากหรอ" เป็นห่วงอื่นด้วยหรอ 😑😑😑
"อื้อ..ก็นิดหน่อย" ฉันควรพูดเรื่องเมื่อวานดีไหมน่ะ
"นี้เมื่อวานนี้เกิดอะไรขึ้นหรอ" เขาหยุดสงัก
"ป่าว..ไม่มีไรสำคัญหรอกชั่งเถอะ" เขากำลังปิดบังอะไร
"แน่ใจว่าไม่มี" ฉันไม่ควรไปเแิดแากเขาหรอก นอกสะจากเขาจะบอกเอง
"ครับ.."
"แล้วหลบสายตากันทำไม"
"ก็ป่าว..ไม่ได้หลบ" คำพูดกับการกระทำนี้ขัดกันสะเหลือเกินน่ะพ่อคุ้น
"โอเครๆ ไม่ถามไรก็ได้" ถามไปเขาคงจะตอบเราหรอก เหนื่อย
"มีไรอีกม่ะ" ฉันถามเขาซ้ำ
"นี้จำได้ไหมที่เราพูดถึงเรื่องแต่งงานก่อนที่เธอจะมาอยู่ที่นี้" ว่าละมันต้องมีไร
"อื้อ..จำได้แต่ฉันไม่แต่งแค่จดทะเบียนอย่างเดียว"
"เธอใช้หนี้ฉันครบแล้วนะ"😕😕ฉันใช้หนี้เขาตอน
"ตอนไหน"
"ก็ตอนที่เธอถูกจำตัวไป เราได้ข้อมูลขององค์กรที่เราตามหาอยู่ ความจริงคือ เราแค่ใช้เธอเป็นเหยื่อล่อเพื่อให้มันออกมาติดกับดัก เราแค่เอาเรื่องงานของเธอมาบังหน้า อีกอย่างคือ แม่เธอกลับมาแล้วนะ เธอพร้อมจะไปเมื่อไรก็ได้ และเธออยากหย่าเมื่อไรฉันพร้อมเสมอ😇"

เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อ
......ติดตามตอนหน้าด้วยน่ะค่ะ
เรื่องนี้ใกล้จบแล้ว...นะคร้าบผม😂😂😂