รักนี้ที่นายมาเฟียขี้หื่น(NC)-จบแล้ว😁

ยอบรับความจริง

ท้องได้8 สัปดาห์ เนี้ยนะ ไม่อยากจะเชื่อทำไมฉันไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลยละ
"รามพาไปตรวจใหม่หน่อยน่า" ฉันทำหน้าอ้อนวอนสุดชีวิตใช่ว่าไม่อยากมีลูกนะ แต่ฉันยังไม่พร้อม
"ฉันบอกหมอตรวจหลายรอบแล้วเพื่อน" 😭😭 ฉันไม่อยากให้ลูกเป็นอะไรเลย ทั้งเรื่องคดี นี้ต้องมายุ่งเกี่ยวกับมาเฟียอีก
"เธอโอเครไหม"
"ไม่น่าถามนะ😩😩" โอ้ย.ตายๆลูกแม่
"เธอไม่ดีใจหรอที่มีลูกกับหมอนั้น"
"ดีใจไหมหรอ ก็ดีใจนะแต่เขาเป็นมาเฟียไงราม ฉันต้องโดยลักพาตัวบ่อยๆด้วย เพราะมันเป็นด้านธุระกิจ แล้วนายคิดว่าฉันจะมีชีวิตรอดเหมือนทุกครั้งไหม ลูกฉันจะเป็นยังไง"
"เธอก็........"
"ก็ไร"
"มาเป็นเมียฉันแทนม่ะ" 😑😑 เงียบคับ พูดไม่ออก คิดได้ไงเนี้ย
"ล้อเล่น..แล้วเธอจะทำไงต่อ"
"งั้นก็ไม่ต้องบอกคัสเรื่องฉันมีลูกนะ ฉันจะดูแลเด็กนี้เอง" ฉันบอกราม ให้เก็บเรื่องลูกเป็นความลับ ส่วนเรื่องยาที่หมอให้ ฉันบอกให้พยาบาลเปลี่ยนชื่อหน้าซองให้หมด เรื่องฝากท้องฉันจะหาเวลามาให้ได้
"ของครบแล้วใช่ไหม ฉันจะได้ไปส่งเธอ" ฉันเหมือนคนปกติไหมเนี้ย
"ฉันไม่เหมือนคนป่วยช่ะ" ฉันหันไปถามรามที่ก้มหน้าก้มตาเก็บของให้ฉันอยู่
"นี้ เธอเก็บเรื่องลูกได้ไม่นานหรอกนะ เพราะยังไงท้องเธอก็จะโตขึ้น" เรื่องนี้ฉันรู้อยู่แล้วละ ฉันเป็นแม่คนแล้วนะ
"อื้อ. ..." ฉันเดินออกจากห้องพร้อมรามที่ถือกระเป๋าให้ "ดีใจไหม มีผู้ชายมาอยู่ข้างๆ" คัส จะพูดแดกดันกันไปถึงเมื่อไรกัน
"ดีมาก..." ฉันตอบกับ อยากให้พูดอย่างนี้ช่ะ
"มารี!! ทำไมต้องพูดประชดด้วย" นี้เราจะพูดดีๆด้วยกันสักครั้งไม่ได้รึไง
"ทำไมนายต้องพูดแดกดันกันด้วยละ ฉันก็คนนะ" เกลียดเขาที่สุด
"พอได้แล้วคับ ไปกันได้แล้ว" เจฟที่ยืนฟังพวกเราเถียงกันอยู่นาน
ฉันยอมเดินไปที่รถก่อนคัสที่เดินตามหลังมา
"ขอบคุนนะราม ที่มาเฝ้า" ฉันล่ำลารามที่มาส่ง
"ไม่เป็นไร มีไรให้ช่วยก็บอกนะ"รามลูบหัวฉันเล่นเหมือนตอนที่เขาค่อยปลอบฉัน
"ไปได้กันแล้ว จีบกันอยู่นั้นแหละ!!" คัสตะโกนออกมาจากหน้าต่างรถ ฉันจำใจเข้าไปนั่งในรถ เจฟขับรถเร็วกว่าปกติ เหมือนจะได้ตีตั๋วไปเที่ยวยมโลกยังไงยังงั้น
"มาถึงบ้านสักที คัสก็เงียบไม่พูดไม่จา" สงสัยเป็นใบ้ งอลกันรึป่าวเนี้ย
"อาหารเย็นพร้อมแล้วนะค่ะ" แม่บ้านคนหนึ่งออกมาต้อนรับและบอกพวกเรา
"คับ!" เจฟขานรับ แต่ฉันสองคนเหมือนไม่มีอะไรผ่านหู เงียบไม่พูด ฉันเดินเข้าไปในห้องอาหารกับคัส อย่างแรกที่ได้กินคือ แกงกระหรี่ มันเหม็นเหมือนจะอ้วก ฉันรีบปิดปากวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ อ้วกออกมาให้หมด ฉันกินอะไรได้กลิ่นอาหารก็อ้วกออกมาจนฉันไม่อยากจะกินอะไรเลย
"เป็นอะไร" คัสถามเสียงแข็ง
"เป็นคนทั่วไปเหมือนนายนั้นแหละ" ฉันตอบเดินสวนกับคัสที่ยืนนิ่ง เขาจับแขนฉันไว้
"ปล่อยเจ็บ" ฉันบอกคัส เพราะที่อ้วกไปเมื่อกี้เริ่มจะหมดแรงแล้ว เขาบอกว่าคนท้องอ่อนแอ่อาจจะจริง
"ทำไม ไม่ยอมพูดกันดีๆ" เชื่อแล้วละว่าเขาเป็นมาเฟีย สายตาแข็งขนาดนี้ ไม่ใช่คน
"นายเคยพูดดีกับฉันด้วยหรอ" ฉันถาม เขา
ฉันพยายามแกะมือที่เขาจับแขนฉันไว้ให้ออกแต่ก็นั้นแหละ ใครจะสู้ได้
"มารี!! ฉันเริ่มจะหมดความอดทนกับเธอแล้วนะ" นี้คือ อยากระบายอารมณ์งั้นหรอ ฉันไปทำอะไรให้นายโกดอีกเนี้ย
"นั้นมันเรื่องของ....."