Lost Star | Mingyu ff

•30

"Nagugutom nako." Bulong sakin ni Mingyu habang umiinat. Magkatabi kami habang nakikinig sa walang katapusang seminar nato. Halos kabisado ko na lahat nang sinasabi nila dito. Mukha namang paulit ulit lang yung sinasabi nila. Napatingin ako kay Mingyu na kanina pa ako kinakalabit.

"Huy Allen, I'm hungry. Can we go out now." Pagmamakaawa niya sabay puppy eyes with matching himas himas pa ng tiyan niya.

"No! Hindi pwede!." Tinapik ko siya nasasaktan na ako sa kalabit niya e.

"Please? I'm really hungry."

"Can't you see? We are in the middle of something. Maghintay ka, malapit na yan matapos trust me. Hindi--."

"You may have you're break now. But before you leave i have a special announcement to say."

"Make it fast, or else I'll eat you." Bulong ni Mingyu habang umiirap irap pa. Bahagya akong napatawa sa inasal niya. Para siyang bata. Sa tagal tagal ko siyang nakasama ngayon lang siya umasta ng ganyan. Hindi naman kami madalas mag away kasi sumusunod naman siya sakin. Nakakapag taka kasi ang bait niya sakin. Minsan nililibre niya ako ng pagkain. Minsan nga pag pasok ko magugulat nalang ako hihilahin niya ako tsaka papakainin. Para tuloy akong baby.

"Huy! Ano? Wala kang balak tumayo? Tara na!!!." Sigaw niya sakin.

"Eto na tatayo na. Di moko kailangan sigawan." Tumayo ako tsaka naglakad na. Pero mahina akong napatawa nang makita ko siya na unang maglakad, malalaki yung hakbang niya halatang halatang nagmamadali pero napahinto ito siguro nahalatang nauna siya sakin, tiningnan ako nito ng masama na parang nagsasabing (Bibilisan mo o hihilahin kita?.") Ayoko naman mahila kaya naglakad ako ng mabilis maliit lang ako humakbang palibhasa kasi matangkad siya. Siya kaya maging maliit. Nang makalapit ako sakanya hinawakan niya yung kamay ko at agad kaming naglakad papunta lugar na paborito ko so sa campus, hawak ang sabi ko hindi hila. nakakapag taka hindi niya ako hinila naglalakad kami nang magkahawak kamay. Halos yung mga estudyanteng madadaanan namin sinusundan sila ngn tingin. Nagitla ako nang bigla niya akong hinawakan sa magkabilang balikat at agad na iniharap sakanya.

"Stay here. Ako na bibili ng food. Sit here and wait for me." Umalis agad siya palayo. Umupo ako sa bench na tinuro niya at nagmasid masid sa paligid. Hindi ko maiwasang isipin kung ano ba talagang nangyayare kay Jeniel, namimiss ko na siya, kay Wonwoo naman, ngayong araw wala man lang akong natanggap na tawag o text man lang sakanya, kaya laging si Mingyu ang kasama ko. Iniisip ko din kung kailan kaya kami aalis? Sana bago dumating yung araw nayun masabi ko na kay Wonwoo at Jeniel na aalis ako. Ayoko na isipin nila na nangiwan ako, gusto ko na silang makausap.

"Let's eat!" Sigaw ni Mingyu sabay upo sa harapan ko. Inabutan niya ako ng sandwich, fries tsaka coke. Sabay kaming kumain nang binabalot ng katahimikan.

"Hey, are you okay?." Pagbasag niya s katahimikan.

"If i say yes, I'm lying."

"Spill the beans." Aniya niya habang ngumunguya ng hamburger.

"Hindi ko pa kasi nakakausap o nakikita si Wonwoo at Jeniel. Baka kasi maka alis na tayo pero hindi ko masabi sakanila. Ayokong isipin nila na iniwan ko sila. Mas lalo na si jeniel. Asan na kaya siya?." Paliwanag ko.

Narinig ko siya bumuntong hininga, umimom siya ng coke at iniligpit na yung mga kalat niya. "It's okay, baka busy lang sila." Kinuha niya din yung mga kalat ko at agad na tumayo at nagtapon.

"Let's go. Baka mahuli tayo, dont worry magkakausap din kayo." Aniya niya sabay hawak nanaman sa kamay ko, so mag kaholding hands nanaman kami. Okay lang naman siguro diba? Wala naman tong meaning, we're just friends.

Umattend kami sa wala nanamang katapusang seminar. Pero na aappreciate ko ang kanilang gustong mangyare kaya hinayaan ko nalang, pero yung utak ko naglalakbay sa outer space. Hindi ko alam kung anong gagawin ko. Pinag iisipan ko kung paano ko sila makakausap. Paano ko masasabi sakanila na aalis ako kung hindi sila magparamdam.
Natapos na yung seminar at sabay nanaman kaming pumunta ng parking lot. Napatinggin ako sa kotse kong matagal nang nakaparada doon. Hindi ko nagagamit kasi si Mingyu, nagprisinta na lagi niya akong ihahatid. Tumanggi ako pero makulit talaga kaya hinayaan ko na.

"Uh.. Hindi kita mahahatid ngayon, something came up, is it okay?" Napatingin ako sakanya at tumango na lamang, Wala naman akong magagawa, at mabuti nadin yun kasi magagamit ko na yung kotse ko.

Nagulat ako ng biglang niya akong yakapin. "Can you smile? I hate seeing you sad." Pinipisil niya pa yung pisngi ko. "Ayyy!!! Ngingiti nayan!!." Pang aasar niya.

"Ano ba! Para kang baliw! Oo na. You should go now, ingat ka ha?."

"Sige. Bye! Ingat ka din sa byahe tatanga tanga kapa naman din." At talagang nang asar pa siya ha!

"Ewan ko sayo." Tinulak ko na siya papasok sa kotse niya at kumaway na ako. " Good night!!!" Sigaw ko.

Kumaway siya pabaliw. "Good night din." He mouthed. Sinundan ko ng tingin yung kotse niya hanggang makalayo na ito. Bumuntong hininga ako at agad ma tumungo sa kotse ko. I'm about to open the door nang biglang may yumakap sakin palikod. Pipiglas na sana ako ng maamoy ko yung pamilyar na pabango na hinahanap hanap ko. Wonwoo?

"Why are you with him? I miss you Allen so much. Why are you leaving me? Please don't leave me Allen, please don't go. Seeing you with him makes me damn jealous. Stay.. Stay with me  please?".