Lost Star | Mingyu ff

•37

Mingyu's POV

1 Month ago...

I was on my way home to my condo iniisip ko padin yung araw na nagkausap kami ni Wonwoo. Alam niya lahat, alam niyang umamin ako kay Allen. But he didn't threaten me to stay away. Nag worry tuloy ako kay Allen, kung totoo ba yung nararamdaman ni Wonwoo sakanya. But who knows? Kay Wonwoo din ang karma diyan. Hindi naman talaga urgent ang alis ko. I just really need to breathe. I try na kalimutan siya pero imposible.

*flashback*

"Hello?" Nandito ako ngayon sa club. Kakatapos ko lang ilabas lahat ng kinikimkim kong pagmamahal sakanya. I hope it will change her heart. Parang nagsisisi ako na umamin ako. Gusto ko man sabihin na BET lang ang lahat, Na pinaglaruan lang namin siya... Pero di ko kaya, kasi alam ko sa sarili ko na mas lalaki ang galit niya sakin, kasi ako pasimuno ng lahat. Alam kong may araw din na malalaman niya lahat, kaya dapat handa nako kapag kinamuhian niya na ako, The moment na nahulog ako sakanya, nagsisi nako na sa ginawa ko. Pero nangyare na, wala nako magagawa. All i have to do is regret and forget.

"Pare?"

"Ano kailangan mo?"

"Lets stalk"

"Oh puh-lease, cut the crap wonwoo! What do you want?!" Sumisigaw na ako.  Yung sigaw na nagpapahiwatig na sabihin niya na kung ano yung gusto niya, alam ko naman walang kwenta.

"Let's just talk."

"Naguusap na tayo."

"Just please Mingyu? Pwede ba kahit ngayon lang tanggalin mo yung ganyan attitude mo? Let's stalk! Rooftop kung saan ka nga confess kay allen." Then the line went dead. Alam niya? Paano?

Im doomed.

Nagmadali akong nag drive. Ayoko sanang pumunta, kasi alam ko na na mapapahiya lang ako. Pero ayoko naman na isipin niya na duwag ako. Na dahil sa babae nag kakaganito ako.

Nang makarating ako sa building agad akong pumunta sa rooftop. Nadatnan ko siyang naka tingin sa kawalan. Agad akong lumapit sakanya. He's crying?

"Wag kang umiyak, baka ipagkalat ki na bakla ka." Ani ko. Tumingin siya sakin. Bahagya siyang tumawa sabay punas sa luha niya.

"You know what, your damn lucky."

A-ano daw? Ako? Lucky? I don' think so.

"No I'm not." Sagot ko.

"Yes you are."

"What makes you say that?."

Narinig ko siya bumuntong hininga. What's happening?

"Wag mo sabihin na hindi ka swerte, kasi sa katunayan, ikaw ang swerte sating dalawa. You can love a girl anytime you want. Alam ko sasabihin mo na ako ang maswerte kasi mahal ako ng taong mahal mo. Oo totoo yung mahal ako ng taong mahal mo. Pero alam mo yung hindi totoo? Yung maswerte ako. Masaya ako kasi nasaakin si Allen, na mahal ako ni Allen. Sana nga ganun nalang yun hanggang sa huli, sana walang magbago. Naiinis ako sa sarili ko pare." Yumuko siya. "Naiinis ako sa sarili ko kasi bakit sakin nangyayare to. Hindi ko kayang isipin na pinagtagpo lang kami. Masakit kasi--"

"Teka nga lang Pare. Ano ba nangyayare? I mean. Para kang bading kung ano ano lumalabas sa bunganga mo, naka drugs kaba?" Ayan nalang sinabi ko, ano ba nangyayare? Ngayon ko lang siya nakikitang ganito. Hindi ito ang innexpect ko, Akala ko sasabihan niya ako na layuan ko si Allen, na tigilan ko na siya, na papatayin niya ako pag lumapit ako kay Allen. But now?! Shit. Mas  lalo akong na tetemp na agawin si Allen sakanya, natatakot ako na baka hindi totoo yung nararamdaman niya kay Allen, na All of this, show lang. I'm maybe a basrtard pero ayoko ng nakakakitang babae na nasasaktan. Kasi i know how they feel. The moment na iniwan ako ni Mom. Naging ganito na ako. And i can't blame her. Kaya parang feeling ko tuloy may kulang sakin.

"Alam mo pare, itulog mo nalang yan-" hindi niya ako pinatapos.

"Ikakasal nako pare."

A-ano daw?

"Wtf! Pare umayos ka." Natatawa kong sabi. Napapailing ako sa tawa. May gana pa siyang magbiro talaga?

"Tawa kalang." Seryoso siya?

"Seryoso ka?."

"Mukha ba akong nagbibiro ha?!." Inis na sabi niya. Alam kong nakakahawa kapogian ko. Pero pati pala kapelosopohan ko? Legend.

Narinig ko siya bumuntong hininga kaya tumahimik ako.

"Ikakasal nako. Kaya gustong kausapin. Pinipilit ako ni Dad, he even threaten me na ipapadala niya ako sa states pag umayaw ako. What can i do? Ayoko malayo kay Allen. Ayaw ko talaga pre e, pero si dad yun, alam mo naman siguro kung paano kuhain ni dad yung gusto niya. Gusto ko nang patayin yung sarili ko pare. Nagpapasalamat ako sayo kasi ikaw ang dahilan kung bakit nakilala ko yung babaeng dapat kung mahalin habang buhay.... Pero pre, imposible na ata. May hiling ako sayo, kahit ito lang. Pwede ba pag nasaktan ko si Allen, do everything to comfort her as in everything. Make her feel she's loved. Wag mo hahayaan na magisa siya o malungkot. Make her happy. Kung sino man siya, I'm 100% sure na ilayo mo na si Allen. Please. And btw, dont spill."

*End of Flashback*

Pagkatapos niya lahat sabihin yung mga yon? Umalis nalang agad! Parang tanga diba? Para siyang bading. Akala ko ba mahal niya? Dipa dapat habang mahal kapa pahalagahan mo? Ewan ko dun. Mas pinapagulo niya isipan ko.

Teka, Sino kaya? Ano ibigsabihin niya na ilayo ko si si Allen?

Napabalik ako sa realidad ng marinig kong nag ring yung phone ko. Kinusot ko yung mata ko bago sinagot yung tawag.

"Hello?"

"Pare! Nabalitaan mo naba?" Hingal na hingal na sabi ni Jun. Ano nanaman nangyare?

"Spill" walang ganang sabi ko. For sure walang kwenta yan! Pampanira araw lang, dagdag pa sa alalahanin.

"Anong gusto mong unahin ko?"

"Sabihin mo na! Baka unahin ko buhay mo."

"Ikakasal na si Wonwoo, kakasabi niya lang sakin, Tayo palang daw nakaka alam."

"I already know." Kinalikot ko yung tali sa hoodie ko.

"Aaliyah's back."

"So?" Wala akong pake. I don't even love her anymore. Siya tong nangiwan. Bahala siya sa buhay niya.

"Meron pang isa e. Ano nga ba yun? Alalahanin ko wait lang."

Hinilot ko yung gilid ng ulo ko. "Can you not play jokes right now? I'm damn tired!." Iritang sagot ko.

"Ikakasal si Wonwoo.... Kay Aaliyah."

A-ano?! F*ck! Allen...