KAÇTIĞIMIZ GERÇEKLER

EN BÜYÜK GÜNAH ÜMİTSİZLİĞE DÜŞMEKTİR

"Allah'tan ümidini kâfirlerden başka kimse kesmez." (Yusuf-87)

Allah'tan ümidi kesmek büyük günahlardan biridir. İnsan, dünya hayatında bazı maddi veya manevi zorluklarla karşılaşabilir, şahıs bazen öyle bir duruma gelir ki artık bütün çıkış kapılarının kapanmış olduğunu hisseder. Tam bu sırada insan her şeyden elini çeker ve sonunu bekler. Bazen de sonunu kendisi getirerek yaşamına son verir. İşte bu durum, yani ümitsizliğe kapılmak; artık çıkış yolunun olmadığını düşünmek büyük günahtır. çünkü ümitsizlik içerisinde unutulan bir şey vardır o da Allah'tır.

Allah ki her şeye gücü yeter. O, nice zor durumda kalanları zorluktan çıkarmıştır. O her şeyi yoktan var etmiştir, onun bir şeyi yaratması için herhangi bir sebebe ihtiyacı yoktur. Dolayısıyla her şeyden ümit kesilse de Allah'tan ümit kesilmez.

Günahlar, büyük ve küçük günahlar diye ikiye ayrılır. Büyük günahların tövbe edilmedikçe affı yoktur. Zina etmek, kumar oynamak, hırsızlık yapmak, gasp etmek vb. günahlar büyük günahlar arasında yer alır. Allah bu gibi günahlara azap vaat etmiştir. Affı ancak tövbe ile mümkündür. Küçük günahlarda ise Allah'ın affetme ihtimali vardır. Tabi ki küçük günahları işlemekte ısrar edilirse bu da büyük günah sınıfına girer. Ehlibeyt İmamlarından gelen hadislerde "Allah'tan ümidi kesmek" büyük günahlardan sayılmıştır.

Allah'tan ümidi kesmek neden büyük günahlardan sayılmıştır? Bu sorunun cevabı yazının başındaki ayet dikkatli okunur ve üzerinde düşünülürse ortaya çıkacaktır. Allah'tan ümidini kesen bir insan ya Allah'ın varlığına inanmamıştır veya Allah'ı iyi tanıyamamış, Allah'ın her şeye gücünün yeteceğini bilmemiştir. Ayette Allah şöyle buyuruyor "Allah'tan ümidini kâfirlerden başka kimse kesmez." Dikkat edilirse Allah, ümidini yitireni kâfir olarak görüyor.  Kâfir kime denilir? Allah'ın varlığına inanmayana denir. Aynı zamanda ümidini yitiren de Allah'ın varlığına inanmıyor demektir. çmidini yitiren kişi dilde Allah'a inandığını söylese dahi, o söylediğine kalben inanmamıştır. Allah'ın varlığına inanan biri onun gücüne inanarak, kendisini içinde bulunduğu kötü durumdan kurtaracağını bilmelidir.

Allah'ın Sebebe İhtiyacı Yoktur

Allah bir şeyi yapacağı veya yaratacağı zaman bir sebebe ihtiyaç duymaz. Fakat biz insanlar öyle değiliz. Bir şey yapacağımız zaman o şeyin olması için sebebe ihtiyacımız vardır. çrneğin yemek pişirmek için yemek malzemesine, ateşe, kap kacağa ihtiyacımız vardır. Bunlar olmadan bizler yemek pişiremeyiz. Ama Allah bunların hiç birisine ihtiyacı olmadan yemeyi hazır eder. O yemeye ol der ve yemek oluverir. Bir çocuğun dünyaya gelebilmesi için uygun şartlara haiz bir erkek ve bir kadına ihtiyaç vardır. Ama Allah birini yaratmak istedi mi annesiz ve babasız onu yaratır. Nitekim buna Kur'an'da nice örnekler vardır.

Allah, Hz. İsa'nın (a.s) ümmeti için hazır sofra anlamına gelen Maide indirmiştir. O hazır sofrada yiyecekler vardı. Allah, o yemeyin hazır olması için hiçbir ön hazırlık yapmamıştır. Ne yemek malzemesi, ne kap, ne de yemeğin pişmesi için ateşe ihtiyaç duymamıştır. Yemeğe ol demiştir, yemek de olmuştur. Allah, Hz. Âdem'i (a.s) yaratacağı zaman ne anneye ne babaya ihtiyaç duymadan onu yaratmıştır. Aynı şekilde Hz. İsa'yı (a.s) babasız yaratmıştır. Bunlar normal şartlarda insanın yapamayacağı şeylerdir. Ama Allah için bunlar hiç sorun değildir.

Bir şeyin olması için gerekli ortamın ve araçların olması gerekiyor. Fakat bu kural Allah için geçerli değildir. Allah bir şey yapmak için bir şeye ihtiyaç duymaz. Aynı şekilde bir şeyin olması için yeterli sebep varsa onun olmaması da mümkün değildir. Ama bu kuralda Allah için geçerli bir kural değildir.

çrneğin ateş bir şeye değerse onu mutlaka yakar. Ama bakıyoruz ki Nemrut Hz. İbrahim'i (a.s) ateşe attırıyor ve ateş normalde onu yakması gerekirken Allah ateşe yakmamasını söylüyor ve ateş de onu yakmıyor. Ateş bir şeyin yanması için sebeptir ama Allah bu sebepleri ya ortadan kaldırıyor ya da bizim bilmediğimiz başka sebepleri baskın sebep olarak devreye sokuyor.