Magkabilang Mundo ( On-hold )

MM5

Magkabilang Mundo

Written by: L

_________________________

Prestooooo!

Nag-message nga.

Woah! What kind of feeling i had right now? Sort of Over-reacting.

Ano bang nangyayari saken? Ni hindi ko pa nga kilala personally ang taong 'to pero kung makapag-react tong feelings ko eh kala mo ba since birth nya pa nakasama yun.

Weird. Don't tell me ito pa den yun epekto ng mga injection na natamo nang mura kong katawan nung baby pa lang ako. Kase kung ito pa yun --------

"Antagal naman." Boses ni lalaine na nagpatigil sa pag-mumuni-muni ko. Bahagya pa nga kong nagulat e.

"Kanina ka pa nandyan?" Tanong ko pa sa kanya matapos ko syang lingunin.

"Ayy! Hinde! Hinde! Last year pa. Kanina ka pa nakatingin dyan. Buksan mo na kaya."

Binatukan ko muna sya. "Aray! bayolente talaga to." React pa nya.

Binuksan ko na ang mensahe nya. (Mensahe talaga? Hwaha.)

Hi Jeoy. Sorry it was kinda late. My reply i mean. Yeah! I'm planning to visit your country soon. Take care.

"Bibisita daw oh!" May halong kilig ang sinabeng iyon ni Lalaine habang ako disappointed. Uso ba sa korea ang super iksing messages?

"Hoy ate!"

"Alam ko. May mata ko dba?"

"Sinasabe ko lang baka lang di ka marunong mag-basa dba?"

Gumanti pa talaga. Tumawa iyon ng malakas. Nababaliw na ata talaga tong kapatid ko. Di kaya nagsa-shabu to. Mga tropa pa naman to. Wagas maka-rakista. Tss.

"Bakit Jeoy?"

Napansin nya pala yun. Kala ko ako lang ang marunong mag-spell e.

"Ewan ko ba dyan. Ako ba sya? Makatanong ka ah!"

"Masama na pala mag-tanong?"

Di ko na sya sinagot. Pinag-iisipan ko kase kung re-reply-an ko pa. Parang wala naman kase akong sasabihin na hindi magiging obvious na i had a crush on him. Woah! Woah! What did i JUST admit? I adore him? Dba pwedeng abhor nalang? Huehuehue. Joke lang. Sh*t lang. Hayaan mo na crush lang naman. It was just 'admiration'. I admire him because he's a korean. That's it. Nothing more. Nothing less. Oo, inaantok na nga ata talaga ko. Matutulog nalang ako. Di ko den naman natiis. Nag-reply pa den ako.

Its alright. Good to know that. Take care also.

Tama! Crush lang yun. Kase korean sya. Kaya crush ko siya. Pero kung di sya korean. Di ko sya crush. Woah! Matutulog na talaga ko. Matutulog na ko. Ang OA ko na. Tss.

Lumipas ang araw. Linggo. Buwan.

Pasalamat na den ako kase kahit papano nawawala na siya sa isip ko. Nasira kase yung computer. So, wala kong contact sa kanya. Ganun den sya saken. Balak ko pa namang ipa-ayos yung PC. Pero wala pang pera, kwarta, datung. Dame pa kaseng bayaran. Tapos halos ng nangutang sa tindahan namen. Di pa bayad. Kung di tatapalan. Maka-kalbo talaga. May naka-away na nga si nanay dahil dun. Sila pa kase ang galit kapag siningil. E Kamustahin mo naman. Buwan na ang lumipas di pa den nakakabayad. May amnesia lang?

Kasalukuyan akong nakatalungko sa Counter. Walang customer at malinis naman ang store. Pasalamat nalang ako. Wala si Bien ng panahong iyon. Rest day niya. Walang sisira sa pag-mumuni-muni ko. Busy ang lahat eh. Si ma'am Tiny - sa laptop niya. Si Sir Bon - sa PSP. Si Julie - sa brand new nyang cellphone. Sila na high tech. Minsan nakaka-inggit. Afford kase nila bumili nang luho nila. Nag-ta-trabaho para sa luho sa madaling salita. Pero napapaibabawan ako ng ideyang makita ko lang na maayos sa bahay. Ok sila. Ok na. Aanhin ko naman yang gadget kung maibebenta ko den naman. Bago den naman cellphone ko ah. Tatak pilipino pa. Myphone.