Güzel ne varsa elimizden aldılar albayım,
Önce çocukluğumuzdaki masumiyeti,
Daha sonra vücutta yavaş yavaş zehrini yayan hastalık gibi mutluluğumuzu.
Çok profesyoneller albayım,
Yavaş yavaş alıyorlar herşeyi.
Her geçen gün insanlığımızı kaybediyoruz,
İnsan sevmek istiyor güvenmek istiyor.
Ama kader bunu her heyecan arayışında baltalıyor.
Yorulduk çok yorulduk ama henüz tükenmedik be albayım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BİTTİK ALBAYIM
ŞiirGelin bu şiir kitabını hep birlikte inşa edelim.Sizde şiirlerinizi yollarsanız paylaşabiliriz.Umarım burda yazılanlar bir gün duvarlara yazı olur.
