Past Or Present? (bts ¤ rv)

24

Alira's POV

"Sharmaine"

Mag kakilala sila? P-pano?

"S-sharmaine?" Medyo nauutal ako sa harap nya napatingin naman sya sa direksyon ko

"A-alira?" Ngumiti naman ako sa kanya akmang yayakapin nya ako ng biglang

*slap*

Nanlaki mata naming lahat ng biglang sinampal ni Xiandra si Sharmaine

"WALANG HIYA KA! PAGKATAPOS NG LAHAT NG GINAWA MO, MAY GANA KA PANG MAGPAKITA SAMIN HA?!" Sigaw ni Xiandra

Kami naman ay naiwang tulala anong nangyayari bat bigla bigla na lang nya sinampal si Sharmaine?

"Sorry" nanginginig na sabi ni Sharmaine

"SORRY?! NAGPAPATAWA KA BA? SA TINGIN MO BA MAIBABALIK NG SORRY MO YUNG LAHAT NG SAKIT NA DINULOT NG GINAWA MO HA?!" Tumawa sya habang may tumutulong luha

"SA TINGIN MO BA MAIBABALIK YUNG DATI? HINDI! HINDI NA MAIBABALIK YON! WALA NA! SIRA NA KAMI!" Ano ba talagang nangyari?

"Tama na Xiandra" pakiusap ni Pierre sa kanya ngunit hindi ito nakinig

Tumawa lang si Xiandra kahit alam kong nasasaktan sya

"TAMA NA? DI NYO KASI AKO NAIINTINDIHAN..NG DAHIL SAYO SHARMAINE NASIRA KAMI..NASIRA YUNG PAMILYA NAMIN!"

"TAMA NA! XIANDY SUMOSOBRA KA NA!" Nagulat na lang ako ng biglang sumigaw si Sage

"SUMOSOBRA? Ako pa tong sumosobra Sage? Ako yung kasama mo nung iniwan ka nya, ako tong kasama mo nung muntik ka ng mag pakamatay---"

"SINABING TAMA NA! NASASAKTAN SI SHARMAINE!" Lumapit si Sage kay Sharmaine at bigla nitong niyakap

"Shh..tahan na Sharmaine andito lang ako"

"Andito lang ako"

"Andito lang ako"

"Andito lang ako"

"Andito lang ako"

"Andito lang ako"

Pero bat ganon parang tinutusok ng kutsilyo yung puso ko nung marinig ko galing sa kanya yon

Tatlong salita pero sobra akong nasaktan

Di ko namalayang umiiyak na pala ako agad ko itong pinusan

Kinuha ko na yung gamit ko gusto kong mapag isa

Napansin yata ni Matt yung pag alis ko

"Alira san ka pupunta?" Narinig ko sabi nya pero di na ako nag abalang linungin sya kelangan kong makapag isip

**

Di ko alam kung saan ako dinala ng paa ko basta ang alam ko gusto kong mapag isa

Umupo ako sa isang bench malapit sa kinatatayuan ko nandito ako sa isang playground mukang luma na dahil puro kalawang na ang mga ito

Pinag masdan ko ang paligid sobrang peaceful

Habang pinagmamasdan ko yung paligid ko tumulo na naman yung luha ko

Hanggang kelan ba ko iiyak? Hanggang kelan ba ko masasaktan?

Yung pag aalala sa mukha ni Sage kanina halata mong mahal nya pa rin si Sharmaine

Akmang tatayo na ako para umalis ng may narinig akong nag uusap hinanap ko kung saan nanggagaling yung nag sasalita

"Mahal pa rin kita Sharmaine"