SEVİMLİ MAFYAM

DOĞUM GÜNÜ

Mediada Rüzgar

Sabah ilk defa alarmsız uyandım.Üzerimde anlamsız bir huzursuzluk vardı.Odama hayvan gibi dalan Didem ile uykum daha çok açıldı.

-Günaydın kardeşim'dedi.Ve inanılmaz derece de mutluydu.

_Günaydın Didem

-Güneş bugün günlerden ne?

-Perşembe

-Ayın kaçı?'dedi.Telefona baktım

-8'i Didem'dedim bıkkın bir şekilde.

-Güneş sen gerçekten tam bir malsın.Kızım bugün doğum günün ya senin.'dediği an jeton düştü.Tabii ya doğum günü.18 yaşına gireceğim aman ne güzel !.Didem aklımdan geçenleri anlamış olacak ki yanıma gelip sarıldı bana.Sonra hazırlanmam için odamdan çıktı.

DİDEM'den

Güneş'le yaklaşık 15 yıldır arkadaşız hatta kardeş olduk.Güneş'in abisi Can 18 yaşında trafik kazası geçirdi.Yani Güneş öyle biliyor.Güneş'in babası Murat Amca aslında bir mafya ama öyle kötü mafyalardan değil.Ama yine de hatırı sayılır birisi.Güneş'te biliyor bunu.Birgün Murat Amca'ya mesaj geldi.'Oğlunu kurtaramadın kızını kurtar'diye.Tabii hiçbirimiz bişey anlamadık.Aradan yarım saat sonra Can abinin ölüm haberi geldi.Sonra mesajda ne anlatılmak istenildiğini anladık.Tabii ki bilinçli olarak arabasına vurmuşlar.Annesinin ardından Can abinin ölümü Güneş'i mahvetti.Can abi öldüğü gün 18.yaş günüydü.Güneş'in 18'ine girmek istememesinin tek sebebi bu.Düşüncelerimi bölen Murat Amca'nın sesi oldu.

-Didem kızım Güneş'ime dikkat edin olur mu?Bir haftalığına yurt dışına çıkmam gerekiyor.Bugün onu biraz dışarı çıkarın.

-Sen merak etme Murat Amca o bize emanet.

GÜNEŞ'ten

-Ne konuştunuz babamla

-Hiç bugün dışarı çıkın filan dedi'gülümseyerek.

Sınıfın içine girene kadar çok mutluydum.Ta ki Egemen ve Zeynep'i benim sıramda otururken görene kadar.Sakin bir şekilde yanlarına gittim.

-Burası benim sıram.

-Artık bizim sıramız'dedi Zeynep.İşte şimdi şartellerim attı.Elimi sıraya vurarak.

-Kalk lan sıramdan!!'çok bağırmış olmalıyım ki bütün sınıf bizi izlemeye başladı.

-Bence başka bir yerde de sürtüklük yapabilirsin Güneş'Gözüm seğirmeye başladı.Şimdi o bana küfür etti.Peki beni kim tutacak şimdi.Zeynep'in saçını elime doladığım gibi sınıftan dışarı çıkardım.Arka bahçeye kadar sürükledim bunu.Tam altıma alacaktım ki iki kol beni çekti.Kolların sahibine baktığımda Egemen'i gördüm.Kollarına tırnaklarımı geçirince kollarını geri çekmek zorunda kaldı.Zeynep'e doğru tekrar gidince bu sefer biri beni omzuna attı.Bu sefer beni tutan Araf'tı.

-Araf bırak beni.

-Hayır.

Ne kadar çırpınsamda beni bırakmadı.Bahçenin diğer tarafına geçtiğimizde beni indirdi ve karşıma geçti.Boyu uzun olduğundan ötürü yüz hizama kadar eğildi.

-Ne derdin var,niye dövdün kızı.

-Bilmediğin şeylere karışma.

-Anlat ben dinlerim'gereğinden fazla sakin biri.Zaten doğum günü stresini hala yaşıyorken bu olaylarda tuzu biberi oluyor.

-Gerek yok'diyerek gitmeye çalıştım ama kolumdan geri çekti.

-YETER! Rahat bırak beni'deyip ağlamaya başladım.Duvarın kenarına çöktüm.O da benim hemen yanıma oturdu.Aradan ne kadar zaman geçti bilmiyorum.