Ο λυκειάρχης

18."Αξίζει"

Μην ξεχνάτε να σχολιάζεται📝 και να ψηφίζεται✨ loves 🌸

Who's waking up to drive you home when you are drunk and all alone ?

Μεριά Μιχάλη

Έμεινα κοκαλωμένος και κοιτούσα την πόρτα που πριν λίγο η Δήμητρα έφυγε βουρκωμένη.

Πως σκατα τα έκανα έτσι;

Ξεφυσηξα και πέρασα τα χέρια μου μέσα από τα μαλλιά μου μολις ερωτήσεις περιτριγύριζαν στο μυαλό μου ,γιατί την άφησα να φύγει; γιατί είπα αυτό το πράγμα ενώ ξέρω ότι τίποτα από όλα αυτά δεν ήταν λάθος.

Αυτός , είναι το λάθος μόνο , κανένας άλλος.

"Ποιος;" ρώτησα μόλις η πόρτα χτύπησε και σταμάτησε απότομα ότι σκεφτόμουν.

Η Γεωργία μπήκε σιγά σιγά μέσα στο δωμάτιο και μου χαμογέλασε ελαφριά , δεν μπήκα στον κόπο να κάνω το ίδιο.

Αναστέναξε και κάθισε απέναντι μου "θες να μου πεις τι έγινε ;" με ρώτησε και με κοιταξε σοβαρά στα μάτια.

Κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου "όχι" μουρμούρισα και άνοιξα το τελευταίο συρτάρι με το κλειδί που κουβαλάω πάντα μαζί μου.

"Θες;" την ρώτησα μόλις έβγαλα ένα μπουκάλι ουίσκι από εκει μέσα.

Πήρε μια παράξενη έκφραση "όχι ευχαριστώ" μίλησε "νόμιζα ότι το είχες σταματήσει αυτό"

"Ποιο αυτό;" την κοίταξα και πήρα ένα πλαστικό ποτήρι.

"Μην μου κανείς τον ανήξερο μιχαλη" με μάλωσε "γιατί πίνεις;" προσπάθησε να κρατήσει χαμηλό τον τόνο της.

Μαζί με την αδερφή μου , και την Δήμητρα , είναι η μόνη που μπορεί να μου μιλήσει έτσι και να μην αντιδράσω , είναι σαν να είναι η μητέρα μου.

Που ποτέ δεν είχα.

Ήπια μια μεγάλη γουλιά και έκλεισα τα μάτια μου στο κάψιμο που είχα καιρό να νιώσω.

"Έκανα βλακεία" της είπα τελικά και σήκωσε το φρύδι της "πολύ μεγάλη βλακεία" γέλασα πίκρα και ήπια μια μεγαλύτερη γουλιά από τη προηγούμενη.

"Τι βλακεία Μιχάλη;" ρώτησε και με κοιταξε.

"Την έδιωξα" της είπα "την πλήγωσα" συνέχισα να μιλάω χωρίς να την κοιτάω.