Ο λυκειάρχης

Κρήτη

Το κεφάλαιο πάει στηνννννν * drums * mov_marouli ❤️

Πριν διαβάσετε : αυτό το κεφάλαιο είναι bonus chapter , δεν συνδέεται με το προηγούμενο η το επόμενο κεφάλαιο ❤️

Επίσης είδατε την νέα μου ιστορία "πάγος;" 🤔

"Δεν ξες ποσό πολύ θέλω να σε σκοτώσω αυτήν την στιγμή " μουρμούρισα νυσταγμενα αλλά ταυτόχρονα και νευριασμενα στον Μιχάλη , η απάντηση του ήταν μόνο ένα αμήχανο γελακι , ω ναι , κατάλαβε και αυτός πολύ καλά την μαλακια που είχε κάνει .

"Εντάξει το παραδέχομαι" παρέδωσε τα όπλα τελικά "έπρεπε να πάμε με αεροπλάνο όπως είχατε πει εσείς" αναφέρθηκε στην ιδέα μου και της Μαρίας , στην οποία ο Μιχάλης και ο Παναγιώτης , ήταν κατά , πάμε με το πλοίο έλεγαν , θα περάσουμε καλά έλεγαν .

Και να φανταστείτε ακόμα δεν μπήκαμε στο πλοίο , γιατί ; γιατί πολύ απλά είμαστε στο αυτοκίνητο εδώ και 2 ώρες με προορισμό την Αθήνα , δηλαδή άλλες 4 ώρες ακόμα εδώ μέσα , με ένα μουλάρι που δεν με αφήνει να κλείσω ματι γιατί θέλει παρέα .

Γύρισα και κοίταξα πίσω μου , ο Παναγιώτης οδηγούσε και η Μαρία κοιμόταν από δίπλα του στην θέση σου συνοδηγού , αναστέναξα , ποσό θα ήθελα να είμαι στην θέση της ..

"Τουλάχιστον σταματάμε για καφέ;" ρώτησα τον Μιχάλη , όσο πιο ευγενικά μπορούσα αυτήν την στιγμή .

Κούνησε καταφατικά το κεφάλι του και μου είπε να πάρω τηλέφωνο τον Παναγιώτη για να τον ενημερώσω .

Το έκανα με το κεφάλι μου γυρισμένο προς τα πίσω για να βλέπω τον Παναγιώτη , κούνησε καταφατικά το κεφάλι του στην πρόταση μου και δέκα λεπτά αργότερα , σταματήσαμε.

"Το γνωστό;" με ρώτησε και έλυσε την ζώνη του .

"Ναι" του απάντησα και έτριψα τα μάτια μου , ξεκινήσαμε στις 3 άρα τώρα θα είναι 5 , και νυστάζω παρά πολύ , δεν είχα κλείσει ματι ούτε καν το μεσημέρι , από το άγχος η την υπερένταση .

Με φίλησε στο μάγουλο πριν φύγει και προσπαθώντας να του κρατήσω μούτρα δεν χαμογέλασα , μέχρι να μου γυρίσει την πλάτη , και μόλις το έκανε . Ένα μικρό και νυσταγμενα να τονίσω χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλια μου.

Κοίταξα δεξιά μου στο παρκαρισμένο αυτοκίνητο του Παναγιώτη στο οποίο κοιμόταν η Άννα του καλού καιρού και χαμογέλασα σε αυτήν την εικόνα . Αν και ένα κομμάτι μου πεθαίνει από την ζήλια , θέλω τόσο πολύ να κοιμηθώ πραγματικά !