Ο λυκειάρχης

34."Ιταλία & η αποβολή"

"Τι;" ρώτησε έκπληκτος και τον κοίταξα παράξενα .

Δεν το περίμενε;

"Σε αγαπω" άφησα την γλυκιά τριχομπαλα κάτω στο πάτωμα και τύλιξα τα χέρια μου γύρω του , κάτι που δεν άργησε να κάνει και αυτος σε εμένα .

"Να φανταστώ δεν το περίμενες;" γέλασα προσπαθώντας να με κάνω να σταματήσω να νιώθω άβολα , μάταιος κόπος , τα μάτια του με καίνε τόσο πολύ , που νιώθω πιο άβολα από τότε που κατουρησα μπροστά σε όλη την τάξη όταν πήγαινα δημοτικό .

Ναι , ήταν μια τραγική εμπειρία.

"Όχι" γέλασε και το προσώπου του ήρθε πιο κοντά στο δικό μου "το περίμενα " φίλησε την μύτη μου.

"Τότε γιατί αυτή η αντίδραση;" ρώτησα ταχα με παράπονο.

"Γιατί ήθελα να στο πω εγώ πρώτος" ψιθύρισε σαν να φοβόταν ότι θα το ακούσει ο σκύλος και θα το δημοσίευση στην ομάδα που έχουν τα κατοικίδια στο Facebook.

Αφού δεν μίλησα σε αυτήν την δήλωση ξανά μίλησε αυτός.

"Σε αγαπω Δήμητρα" μου είπε αργά και καθαρά , και τα πόδια μου κόπηκαν, βγήκαν τόσο όμορφα αυτές οι λέξεις μέσα από το στόμα του που θέλω να το ακούω ξανά και ξανά , χωρίς σταματημό.

Και μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου τα χείλια μας ενώθηκαν.

**

"Despacito μπλα μπλα μπλα despacito" υποτίθεται τραγουδούσε ο Μιχάλης όλη την ώρα στο αυτι μου και αυτή την στιγμή το μόνο που θέλω να κάνω είναι να ανοίξω το παράθυρο και να πηδήξω από το λεωφορείο το οποίο μας οδηγάει στο ξενοδοχείο που θα μείνουμε.

"Σε παρακαλώ σταματά" παρακάλεσα για δεκατη φορά και κράτησα τον Σκοττ κοντά μου.

Ναι , μπορέσαμε να πάρουμε μαζί μας τον σκύλο, ύστερα μετά από πολύ ώρα συζήτησης και παρακαλητων.

Και ναι ονόμασα τον σκύλο σκοττ αν και βέβαια είχαμε βασικά είχε ο Μιχάλης την ιδέα να τον ονομάσουμε όπως λένε και τον πατέρα του.

"Δεν τον συμπαθώ" είπε για τον πατέρα του "ούτε τον σκύλο όποτε γιατί δεν τον ονομάζουμε έτσι;" με πείραξε .

"Σταματά" σήκωσα τον σκύλο στα χέρια μου , ας το χαρώ τώρα γιατί αργότερα πιο πιθανόν είναι να με σηκώνει αυτός "του σου έκανε το μωρό;" χάιδεψα το κεφάλι του.

"Επειδή στον πήρα δεν σημαίνει ότι μου αρέσουν οι σκύλοι"

"Μοιάζεις με έναν όμως" τον κορόιδεψα "με εκείνα πάνω στα βουνά Αγίου Βερνάδου λέγονται ψαξτα" συνέχισα το δούλεμα "επίσης το αποφάσισα θα τον ονομάσω σκοττ και πάμε βόλτα " τον φίλησα πεταχτά και έφυγα τρέχοντας πάνω να πάρω το λουράκι του.