Ο λυκειάρχης

Επίλογος

Γίνεται να μαζέψουμε τα περισσότερα σχόλια στο τελευταίο κεφάλαιο του λυκειάρχη  ; ❤️

Το ξυπνητήρι χτύπησε και εγώ πετάχτηκα από το κρεβάτι σαν ελατήριο , σε αντίθεση με τον Μιχάλη ο οποίος απλά άλλαξε πλευρό .

Ζηλεύω τόσο πολύ που κοιμάται τόσο βαριά κάποιες φορές , σε περιπτώσεις όπως τώρα χαίρομαι που ξυπνάω εύκολα .

Και γιατί να μην είμαι χαρούμενη σήμερα ; ξανά γυρνάω στο παλιό το σχολείο μετά από έναν ολόκληρο χρόνο , μπορεί κάποιοι μαθητές που αγαπούσα να έφυγαν , αλλά αυτό δεν αλλάζει τίποτα , γιατί στο κάτω κάτω η καρδιά μου έχει αρκετό χώρο ακόμα για τα καινουρια παιδιά , όχι μόνο αυτής της χρονιάς , αλλά και της επόμενης , και της επόμενης , και της επόμενης .. και πάει λέγοντας ουσιαστικά .

"Μιχαλη" είπα τραγουδιστά στο αυτι του και Μουγκρισε ένα "πέντε λεπτά ακόμα" .

"Όχι θα σηκωθείς τώρα" ανέβηκα πάνω με μια γρήγορη κινηση του και ανοιξε τα μάτια του.

"Μου αρέσει που το πας" χαμογέλασε πονηρά και στριφογυρισα τα μάτια μου .

"Θα το ήθελες" του έβγαλα την γλώσσα μου και ξεφυσηξε ενοχλημένος μόλις σηκώθηκα .

"Ντυσου και πλυσου!" Πρόσταξα και πήρα τα ρούχα που είχα ετοιμάσει για εμένα από χθες .

"Μάλιστα κυρία" ακούμπησε το χέρι του στο κεφάλι του και χτυπησε το πόδι του στο ξύλινο πάτωμα του δωματίου .

"Πεντάχρονο" μουρμούρισα και κλείστηκα στο μπάνιο για να ντυθώ με την ησυχία μου πράγμα που έκανε τον Μιχάλη να βγάλει ένα βογγητό .

Χαχάνισα και έβγαλα την μπλούζα του που χρησιμοποιώ ως πιτζάμα και με γρήγορες κινήσεις φόρεσα το σουτιέν μου .

Κοίταξα τον ευατο μου στον καθρέπτη τώρα που είμαι με τα εσώρουχα και γύρισα προς τα δεξιά , φαίνεται ότι παχυνα ; θα δείχνω χάλια με τα ρούχα ;

Αναστέναξα και φόρεσα το άσπρο μπλουζάκι με την μαύρη την φούστα μου και έπειτα έπλυνα τα δόντια μου .

"Ακόμα να ντυθείς;" φώναξα στον Μιχάλη όταν βγήκα έξω και τον είδα με το εσώρουχο.

Με πλησίασε και με φίλησε χωρίς να πει τίποτα , ανταποκρίθηκα χωρίς δεύτερη σκέψη και σε δευτερόλεπτα τον ένιωθα να με σπρώχνει στο κρεβάτι .

"Όχι" είπα με πείσμα και πήγα να απομακρυνθώ .

"Έλα ρε Δήμητρα αφού ξέρω ότι εβαλες πάλι το ρολόι μισή ώρα πείσω" με κοιταξε στα μάτια και με ξανά φίλησε "δεν θα αργήσουμε αλήθεια" είπε χωρίς ανάσα και τελικά παρέδωσα τα όπλα όταν με φίλησε στον λαιμό .