ARRESTED ||CHANBAEK

20-"Bu Bir Rüya"

Bölüm şarkısı: JOHN.k- If We Never Met

*********************

Baekhyun işten gelir gelmez kendini yumuşak koltuklara bıraktı. Masanın üzerindeki kahve bardağına bir süre baktı ve büyük bir yudum aldı. Kahve soğuktu.
"Ne zaman kahve yapmıştım ki?"

Tadının kötülüğüne yüzünü ekşiterek bardağı itti. Rütbe yükselmesi iyi olsa da her gün biraz daha fazla yoruluyordu. Daha da kötüsü, bunu hiç hak etmediğini biliyordu.

Gözünün önüne önce Sehun, ardından Chanyeol geldiğinde kafasını salladı. Artık şu değersiz adamı aklına getirmemesi gerekiyordu. Yine de ne kadar denerse denesin yapamıyordu. Ondan aldığı onca darbeye rağmen ondan vazgeçemiyordu.

"2 ay oldu..." kendi kendine konuşarak geriye yaslandı ve tavana baktı. 2 ay... 8 hafta... 56 gün... Nasıl sayarsa saysın Chanyeol'u geçen hiçbir gün unutamıyordu.

Aniden uykusu gelmeye başladığında kaşlarını çattı. Bu kadar erken uyumazdı. Kahveye şüpheli bakışlar atarak odasına geçti ve üzerini değiştirdi. Yastığa kafasını koyar koymaz gözleri kapandı.

***
Gecenin köründe kapı gıcırtısına uyandığında kendinde garip bir sakinlik hissediyordu.

Beyni hala uyuşuktu ve garip bir şekilde gülesi vardı. İçtiği kahve yüzünden olduğunu düşünürken gözlerini kıstı ve odasının açılan kapısına baktı.

Uzun bir gölge içeri süzüldüğünde nefesini tuttu. Karanlıkta olsa bile o gölgenin her ayrıntısı ışık saçıyordu.

Hiçbir ses çıkarmadan uzun vücudun yatakta yanına uzanmasını izledi. Siyah gözler karanlıkta parlayarak onun kahveleriyle buluştuğunda nefesini tuttu.

"Sen...?" korkakça elini kaldırdı ve yastığa bastırmaktan şişmiş yanağa yerleştirdi.
"...Chanyeol?"

Chanyeol hafifçe gülümseyerek başını salladı. Baekhyun donmuş vaziyetteydi. Yüzünün her detayını tekrar tekrar aklına kazımak ister gibi Chanyeol'u inceliyordu.
"Neden geldin?"

"Bu bir rüya. Sakin ol, Baek."

"Hayır..." Baekhyun kaşlarını çatarak ellerini Chanyeol'un saçına daldırdı. "..Bu bir rüya değil."

"Öyle mi dersin?"

"Bu... Çok gerçek hissettiriyor."

Chanyeol yarım bir şekilde gülerek biraz daha ona yaklaştı.
"Rüyaların amacı bu değil midir? Gerçek hissettirmek?"

"Anlamıyorsun... Seni neredeyse her gün rüyamda görüyorum ama bu... Böyle değil."

Chanyeol'un gözleri irice açılırken gülüşü büyüdü.
"Demek öyle, çömez?"

"Komiser diyeceksin!"

Chanyeol kıkırdayarak uzun kollarını Baekhyun'un beline sardığında Baekhyun derin bir nefes aldı.
"Yani... Gerçekten bu bir rüya mı?"

"Evet."

"Rüyalarımda bile sana ihtiyaç duymam sinir bozucu. Hayatım berbat, bu aralar sana o kadar ihtiyacım var ki. Gerçi işin ironisi, hayatımı mahveden sensin."

Chanyeol cevap vermediğinde Baekhyun gözlerini kapattı ve sıkıca ona sarıldı. Başını Chanyeol'un göğsüne bastırdığında gözleri dolmaya başlamıştı. Chanyeol kafasını eğdi ve dudaklarını Baekhyun'un kulağına yaklaştırdı.
"Seni çok özledim."

Baekhyun ilk defa böyle bir şey duyduğundan gözlerini irice açtı.

Chanyeol korkakça Baekhyun'un dudağının kenarını öptü ve çenesini tutarak kendine bakmasını sağladı.
"Sana bunları yaşattığım için çok özür dilerim Baekhyun."