Chapter 3
Aight, done with the Conclusion sa thesis, Economics reporting, Physics forced reading quiz and the latest Math quiz! Whew! Nakakaloka ‘yung last three days bago mag-fair. Walang awat oh! Pero okay na rin, at least, wala na masyadong iisipin ngayong foundation week except sa pagsasaulo ng IP.
At the moment, paikot-ikot lang kami nina Reena at Bea dito sa fair grounds. This is the most boring fair I’ve experienced so far. Grabe, walang kakuwenta-kuwenta. Para lang regular school day na walang klase at hindi kami naka-unifrom. Period.
“Tarang manood ng magic show,” nag-aya si Bea. Since wala rin naman kaming ginagawang nakaka-excite, pumunta na kami sa City Dome, ‘yun yung tawag since ‘yun ang biggest gym sa buong city namin. It can occupy approximately 2500 people!
At the City Dome...
“Cindy, kanina ka pa nagtetext. Watch it!” kulbit sa ‘kin ni Reena. I am actually watching the magic show. Aliw na aliw nga ako eh. Pero natatawa rin ako sa katext ko, si Emanuelle este Carlo. ‘Yung magic show rin kasi ang pinag-uusapan namin.
“HAHAHAHAHAHAHA!” tawa bigla ni Reena. Utas eh. Idamay mo pa si Bea at Janice (one of our friends, classmate nina Reena at Bea) na tawa ng tawa. Parang walang bukas oh.
“Stop texting first, Cinds! Mas entertaining ‘to kaysa sa inaasahan ko!” si Bea naman ‘yan.
Fine, eto na nga, tititgil na. After a whuile of laughing and screaming sa parts na nakakakaba (like cutting someone’s head off, ‘magically’), natapos rin namin yung magic show. Grabe, sulit talaga. Nakakatuwa kasi ‘yung magician, he’s dancing as well. Tuwang-tuwa lahat ng nanood, especially the kids.
FAST FORWARD.
“Bakit kaya ayaw pa nilang magpapasok, ang init kaya!” sabi ni Lorraine a.k.a. Kambal. We treat each other as twins dahil sa mga kalukahan namin. I’m with my classmates at the moment, pumipila para sa basketball game. ‘Yung principal kasi namin is friends with one of the talent managers sa Star Magic. So just like last year, magkalaban ‘yung basketball team ng school namin at ‘yung team ng Star Magic which includes Xian Lim, Gerald Anderson, Rayver Cruz, Young JV, Jason Abalaos, Matt Evans, Aaron Villaflor, etc! (I forgot their names. XD)
“Yae na, basta makapasok,” sabi ni Joyce. Then after her, madami pang reactions ang mga kaklase ko. While waiting, nag-picturan lang kami at nagkuwentuhan. Grabe lang, one hour to go bago sila magpapasok! Over!
Asan ka? Karl texted me. I replied instantly, na nakapila ako. Sinabi ko ‘yung specific na part na pila kung nasan ako. XD Puwedeng sumingit? xd I replied no. Okay sana kung siya lang, kaso he’s with his barkada, na hindi ko naman kakilala. Plus, i’m with my classmates, at hindi naman nila kakilala si Karl. You know what I mean.
Karl called.
“Pag ako lang, puwede?”
“Ha?”
“Pag ako lang ang sumingit, puwede?”
“Uh... oo. Kasi kakilala naman kita. ‘Yun.”
“Sige, pupunta na ‘ko.” :”>
Okay, natigilan ako dun. So I’m gonna be watching the basketball game with him. *gulp What to feel? I don’t know. Lumpat na ‘yung classmates ko dun sa kabilang ‘station’ namin, ako, nagpawan dahil nga nakakahiya naman kung sisingit pa ‘ko sa pila eh may kasama akong iba.
“Uy.” He greeted me. I just gave him a look. Then I faced some of my friends from the Reena’s and Bea’s class. Sila yung pumalit sa station kung saan nagstay yung mga kaklase ko kanina. So ang naging arrangement ay ang mga nakasama ko ay from the other class at napalayo ako sa classmates ko. Oh well, masaya naman ako dito.
“Kanina ka pa?” tanong ni Karl.
“Yep, past 12, andito na ‘ko.” Natawa siya, sabay his famous mocking iling. Magt-three hours na kasi ako naghihintay with my classmates. Ganun talaga, adik kami eh. XD
After some while of talking, nagdatingan na yung sasakyan ng Star Magic Artists, and there, people were screaming. At nung nagsimula nang magpapasok, tulakan. AS IN. Nung una, magkatabi kami ni Karl (insert blush + kaba here) pero dahil sa tulakan, napalayo na ako dun sa mga kasama ko kanina at kami na lang ni Karl yung magkakilalang magkasama. Nasa likod ko na siya ngayon. His hands, near my shoulder. Dahil sa tulakan, nata-touch niya slightly yung balikat ko. *blush
“Okay ka pa?” he asked. I nodded kahit na pawis na pawis na ‘ko. Kasi, sobrang siksikan talaga yung mga tao at grabe magtulakan. Muntikan na akong matumba. :O
“Ikaw, okay ka pa?”
Tumango lang din siya. Nung malapit na kami sa entrance, at sobra na yung tulakan, he told me, “paunahin mo na sila. Grabe yung tulakan eh.” *blush
And finally!!! Nakapasok na kami sa City Dime at nakaupo na rin kami. Ang daming tao! The place is packed! Nakatabi ko pa rin yugn mga nakasama kong friends kanina. Pati si Reena, na kahiwalay ko sa pila ay kalapit namin. O diba, meant to be! HAHA. Karl is in front of me. Since bawal umupo sa may hagdan, dun siya sa extra space sa harap ko. </3 Hindi pa nakatabi oh.
Anyway, late na nagsimula ‘yung game. Karl and I were talking endlessly. Kinukulit ako nung mga kaibigan ko na malapit sa’kin.
“Cinds, alam mo bang one of the sweetest dates ay ang panonood ng basketball game?” sabi ni Abby.
“Sa abroad, basketball games ang isang way ng pagdedate ng celebrities!” sabi ni Mic, with matching tingin ni Hazel at Reena.
“Guys, it’s not a date. Magkasama lang talaga kami, period.” I smiled at them pero andun pa rin yung looks sa mukha nila. Mga luka talaga oh! Pero honestly, kinikilig ako sa sinabi nila. Haha. Pero ayoko namang mag-assume, masakit ma-disappoint eh.
Nung nag-half time, pumunta ako sa lower part ng bleachers para magpicture kahit konti. Matapos kong tumigil sa pagpipicture sa may baba, bumalik na ‘ko sa upuan ko. Ang wild ng mga kababaihan! Tulakan kung tulakan para makamayan yung starts! Grabe, ha!
Dahil hindi na umakyat si Mic (na katabi ko) at nag-stay na lang sa baba, tumabi na sa’kin si Karl :”> Ang close ng upo namin. Grabe laaaaang :”””> We were talking close pa dahil sa sobrang lakas ng cheer ng mga tao ay hindi kami magkarinigan. Nag-aargue rin kami tungkol sa players. Si ganito daw, magaling, at si ganito hindi.
“Magaling ba si Xian?”
“Hindi naman masyado,” sabi iya. Hinampas ko ‘yung braso niya.
“Naman eh. Hmmm... Eh si Young JV?”
“’Yun, magaling...” he said that with patango tango pa, then focused an ulit siya sa game. BOYS. Haha. Nung nagtagal, hindi na kami masyadong nakakapag-usap ni Karl. Nagtatanong lang ako about sa points etc. Tapos, tinanong ko kung hindi ba nakaakbakla manood ng basketball game. XD Hindi daw, dahil laro yugn tinitingnan ng mga lalaki, hindi yung tao. XD
Nung patapos na yung game, nag-tie. Then nakapuntos ang Star Magic! In the end, sila yung nahnalo! Naging wild yugn crowd, as in todo sigawan! Nakatakip na nga yung kamay ni Karl sa tainga niya, tapos nasaktan rin siguro sa pagtulak-tulak ko sa kanya pag kinikilig ako sa players ng Star Magic! Haha.
At dahil nga naging wild yung crowd, they ran after the Star Magic players, so ayun, wala ng awarding :((( Asar lang. After kong makipag-picturan with friends, at kay Karl (picture together! ♥), it’s time to go home.
I just waved at him goodbye and he left L sana nakapag-usap pa kami ng mas matagal. Haaaaay. Pero masaya pa rin. Ngayon lang kami nagkasamang dalawa na kami lang talaga :”> Ayun, thank You po, Lord :)
I never thought that this boring day will be one of the days that I want to remember... :">
YOU ARE READING
Just Magical
Teen Fiction'Yung feeling na parang lahat ng nangyayari sa paligid mo ay naaayon sa gusto mo, parang nasa Fairytale ka. Parang ganito 'yun. Ang pagkakaiba lang, nangyayari 'to sa totoong buhay. ♥
