KÂÇAK

Bırak beni!!!

Medya;Burak

Duramıyordum Babam orda can çekişirken ben burada oturamazdım.
Hızla yatağımdan kalktım üstüme bişe alıp hemen çıktım evden,koşa koşa gidiyordum taksi çağıramamıştım numara yoktu.

Yağmur yağmaya başlamıştı, gittikçe de hızlanıyordu,yağmur bi yandan göz yaşlarim bi yandan akıyordu yüzümden.
İçim çok acıyordu ,kalbim sıkışıyordu.

Nasıl olmuştu bu ? nasıl olmuştu? Delircem Allahım sen yardim et nolur .

Ayaklarım,üstüm başım ,her Yerim çamur olmuştu.Ayağım batıp batıp çıkıyordu çamurlara.
Belki 1 saattir koşuyordum hiç halim kalmamıştı hastanenin önüne gelebilmiştim sonunda.
Hemen içeri girip "Volkan Soyan nerde?Ne tarafta? Neyi var ?"diye sıralamıştım bütün soruları.
Kadın ne kadar yavaştı bi cevap verseydi iyiydi ben burada canımın acısından kıvranıyorum o orda yavaş yavaş araştırıyor.
"Biraz hızlı olun yaa" dedm bağırarak ve hıçkıra hıçkıra da ağlıyordum durduramıyordum göz yaşlarımı olmuyordu kalbimin acısı geçmiyor du.
"Sakin olun Hanımefendi bakıyorum"
Sustum ve hemen sonra "3.kat 1.Ameliyathane "demesiyle hemen koştum direk asansöre ve doluydu üst üste bastım açılmadı. Sinirle yumruk attım elim kanıyordu ,hemen merdivenlere yöneldim üçer beşer çıktım merdivenleri.
Nefes nefese kalmıştım,hemen amaliyathane'nin önüne doğu İlerledim.
Ve dondum kaldım Annem  Annem yerde öylece oturmuş ağlıyordu hıçkıra hıçkıra ben senin bi damla göz yaşına kıyamam, ağlama kurban olduğum,cennet kokulum  ağlama nolursun!
"Anne" diye bağırdım yanına koşarak,gözlerimden damla damla yaşlar dökülüyorudu,durduramıyor dum ya .
Nolur düşündüğüm olmasın,babama bişe olmuş olmasın ne yaparız biz babamsız .
Annemin yanına koşmamla hemen bana sarıldı daha da kuvvetli ağladı.İkimizde aynı anda ağlıyorduk. Annemin omzundan başıma kaldırarak annemin yüzüne baktım bembeyazdı.
"Anne. Bana bişe söyle babama bişe olmadı kızım de çıkcak birazdan oradan de bişe de bana anne bişe deeee" diye gürledim sonunda .
Annemi sallayarak annem şoka girmişti sanırsam .
"Anne bana bişe söyle anne kendine gel anneee" bağırarak ayağa kalkmıştım koridorda bi tur atıyordum ve karşıdan hemşireler geliyordu gelip Annemi alıp bi odaya götürdülrr sakinleştirici vermişler.
Ameliyathane Nin kapısı açılarak içerden iki hemşire çıkmıştı ve koştura koştura gitmişlerdi.
Birşey olmuyordu değil mi ? Yanılıyordum Babama hiçbirşey olmıcaktı,olamazdı .
O çok güçlü bi adamdı herşeye dayanabilir di.

Hemşirenin arkasından bağırarak "Noldu babama birşey söyleyin  bana " dedim bağırarak ve yere çöktüm gine gozlerimden yaşlar zinciri kırılmış bir mahkum gibi hızla iniyordu.
Yanıma bir hemşire gelip koluma girmeye çalışınca kolumu sertçe çektim .
Hiçbirşey istemiyordum sadece babamı istiyordum sadece onu istiyordum.

Hemşireler gine hiçbirşey demeden içeri girdiler.Gittikçe kötü oluyordum.

İçerden doktor çıktı sonunda ve konuşmaya başladı"Volkan Soyan'ın ailesi ?" dedi doktor ve "ben kızıyım"  dedim.
"Bak kızım baban zorlu bir amaliyattan şuan çıktı .Durumu iyi değil hayati tehlikesi var uyanacağının garantisini veremiyorum ve uyanırsada büyük ihtimalle felç kalmış olacak ama olmıyadabilir siz olumlu düşünün olumlu olsun bol bol dua edin birazdan babanı yoğun bakıma Alcaklar istersen camdan bakabilrsin babana ve son olarakta yakınlarını çağırın"Dedi ve gitti dedikleri bi hançer gibi saplanmıştı kalbime beynimin içinde dolanıyordu kelimeler.
-Felç kalmış olacak
-Yakınlarını çağırın
-Hayati tehlikesi var
-Uyanacağının garantisini veremiyorum

Gözlerimi araladığımda bi odadaydım,kolumda serum vardı.
Hemen kolumdan çıkartmaya başladım serumu,gitmem gerekiyordu babamımda,anneminde bana ihtiyacı vardı.
Kapı birden açıldı ve içeri bir çocuk girdi."Hey napıyorsun sen çıkartma şunu dur "demesiyle irkildim.
"Babamın yanına  gitmem gerekiyor bana ihtiyaçı var "dedim ve gine çıkartmaya çalıştım.
Bu sefer gelip elimi tutarak engel oldu .
"Tamam dur bu serum bitsin seni kendi ellerimle babanın yanına götüreceğim tamam mı? Bak zaten az kalmış "dedi gülümseyerek .Bende kafamı onaylarcasına sallayıp off çektim.