KÂÇAK

Mektup

Yavaştan hava kararıyordu , güneş batmaya başlamıştı ben ise hâlâ Eren'in göğsünde manzaraya bakıyordum belki bir saattir böyle sessizce oturuyorduk ikimizde. Ağlamam durmuştu ama içim hala açıyordu .
Bu acı hep böyle göğsümde kalacak mıydı?

Bir anda irkildim eve geç kalmıştım annem yine meraktan ölmüştür.
"Benim eve gitmem gerek çok geç kaldım" diyip hızla ilerledim oda peşimden geldi.
"Bin arabaya bırakayım hemen bu saatte tek başına gitme karanlık basmaya başladı "  dedi ve arabaya doğru  ilerledi bende üstelemeden arabaya bindim.
Arabada ikimizde sessizdik ben sessizliği bozaraktan "Teşekkür  ederim Eren gerçekten herşey için" dedim.
Oda manidar  bir gülüşle "Niçin" dedi güldü ufak bir tebessümle.
"Bugün yanımda olup bana katlandığın içinden " diyerekten gülümsedim.

Eve gelmiştik.
"Üzülmek yok küçük"  demesiyle kaşlarımı çatmam bir oldu.
"Tamam tamam birşey demedim " demesiyle güldüm ve arabadan indim.
Evin kapısına doğru ilerledim.
Kapıyı çaldım kapının açılması biraz uzun sürdü ve sonunda açıldı annem açtı. Tam geç kaldığım için özür dilerim anneciğim  diyecektim ki annem direk içeriye geçti bende onun peşinden içeriye geçtim.

Küçük misafirimiz vardı arkası dönük Tv'ye bakıyordu anneme işaret ederekten sordum ve ona doğru ilerledim.
Ve bu o'ydu o lanet kadının çocuğuydu , çocuk beni görmesiyle kaçacak köşe aradı bende o anki sinirimle bağırdım.
" Ne işi var bunun burda o lanet kadın nerde peki ha nerde o " dedim büyük bir sitemle evi arıyordum annem ise peşimden gelip "Yok o sıla yok mektupla çocuğu bırakıp gitmiş yoktur o " dedi ve ağlıyarak odasına gitti dondum kaldım Nasıl böyle birşey olabilir ya nasılll.
Yavaşca salon doğru ilerledim ić çekme sesleri geliyordu içim burkuldu.
Saklandığı kanepenin arkasına doğru ilerledim kanepeye sırtımı yaslad iç çekmeleri yavaşlamıştı "Merhaba küçük bey ismin ne acaba?" diyerek elimi uzattım o ise şaşkınlıkla elime bakıyordu.
Oda haklıydı o daha küçücük bir çocuktu hiçbir sucu yoktu aramızdaki en masum oydu.
Beş dakika falan sessizce oturduk ben istemsizce ağlamaya başladım o ise beni izliyordu bakmasam bile hissediyordum.
Ne olduğunu anlamaya çalışıyordu sonra titrek eller hissettim yanaklarımda gözyaşlarımı siliyordu o pamuk elleriyle duraksadım o ellerini tutup öptüm.
"Can"
"İsmim Can" dedi .
Elimin tersiyle gözyaşlarımı silip elini tuttum.
"Bende Sıla Can bey tanıştığıma çok memnun oldum" dedim.
Elimi mahçupca bırakıp geri çekildi ama bu aramızdaki buzların birazının eridiğinin kanıtıydı.

Onu orda bırakıp annemin yanına gittim yatağında öylece oturuyordu gözlerini duvara sapitlemiş bi şekilde.
"Anne." demekle bir anda irkildi.
"Konuşalım mı biraz?" dedim karşısına oturarak.
Kafasını salladı olur anlamında.
"Olayı anlatır mısın bana bu çocuk nasılsın geldi mektup işi de ne oluyor" dedim annemde derin bi nefes alıp anlatmaya başladı.

"Sen gittikten sonra kafam dağılsın diye temizlik yapıyordum zil çaldı.
Bende seni niye erken geldin diye düşünüyordum.
Gittim açtım kapıyı o.
Kafası önde öylece bekliyordu.
'Annen nerde?' dedim montunun cebindeki mektubu çıkartıp verdi.
Bu kadar işte mektupta ilk çekmecede " dedi ve arkasını dönüp yattı.

Çekmeceden mektubu alıp odama geçtim.
Bi cesaret alarak mektubu okumaya başladım;
"Merhaba Gülşen Hanım sizden ilk önce özür dilemek istiyorum herşey için.
Biz Volkan'la birgün lokantada tanıştık konuştuk görüşmeye devam ettik.
Size herşey üzerine  yemin edebilirim ki Can doğana kadar benim sizden haberim yoktu.
Can doğdu kimliği adam akıllı çıkarılmadı.
Kavga falan çıktı bu konu hakkında bu gün bazı şeyleri ağzından kaçırdı ve ögrendim sizi.
Ondan sonra 2 ay falan hiç görüşmedik sonrq dayanamadım Can'la  görüşmesine izin verdim.
Derken bende onunla barıstım zamanla eskisi gibi olduk.
Ama halâ bilmediğim şeyler vardı .
Benim bildiğim evliydiniz ama bir zorunluluktan dı ve bunu bilmiyordum ayriyeten kızınız olduğunu da bilmiyordum.
Sizl hala irtibat halinde olduğunu da bilmiyordum.
Benim Can'ı büyütebilmek için tek geçim kaynağım Volkandı.
Benim Can'a bakabilcek gücüm yok ...
Can ilk önce Rabbime sonrada size emanet Gülşen Hanım.
Herşey için hem teşekkür ederim hemde özür dilerim...

                                       Aylin."