KÂÇAK

Kaçak

Evin sokağına girmemle gözlerim faltaşı gibi açıldı.
Polis arabası vardı kapının önünde.
Anneme bir takım sorular soruyolardı.
Direk annemin yanıma koştum."Neler oluyor anne?"
Demekle polislerin dikkati bana döndü.
"Sıla olmalısın sen.Seninde ifadeni alabiliriz "dedi ve ben bian şaşırdım.
Nolmuştu böyle ifade polis falan.
"Tamamda ne ifadesi ne oluyor burada?" dedim bir sistemle.
"Sıla Can sabahtan beri kayıp bulamıyoruz onu"diye lafa atıldı annem.

Şaşkınlığım dizboyu olmuştu.
Bir çocuğa sahip çıkamamışmıydık nasıl olmuştu böyle.
"Nasılsın olur anne ne demek kayboldu sen neredeydin hı?
O bize emanetti  anne onun hiçbir suçu yoktu."
"Sıla bilmiyordum odamda oturuyordum ben
Aşağıdan kapı sesi geldi sen geldin zannettim ben o yuzden umursamadım.
Saatler sonra yokluğunu fark ettim.Sonrada memyr beyleri aradım onlar geldi zaten. Sakin ol kızım bulacaklar Can'ı"
Kafam almıyordu ya nere gidebilirdi küçük çocuk.
"Aramalar başladı mı?"
Diye sitem dolu konuştum.
Çok sinirliydim.
Annem nasıl böyle bir ihmalkar lığı yapabilirdi anlamıyorum bir türlü.

Kendi derdini unutup çocukla ilgilenmeliydi abi anne sonuçta.
Nasıl bu kadar gucsuz kalabilir annem?
"Ben gidiyorum mahalleyi arıycam anne." diyip hemen uzaklaştım oradan.

Sokak sokak bakıyordum.
Nerede park nerede tenha hepsine teker teker bakıyordum onu bulmalıydım onun bizden başka kimsesi yoktu.
Acaba Aylin mi gelip alıp gitti.
Aklımda bir sürü ihtimal...

İlerde bi çocuk topluluğu gördüm hızla ilerledi belki diyerek baktım ama hepsi tanımadığım çocuklardı.
"Çocuklar burada hiç 4 yaşında bir erkek çocuk gördünüz mü?"
Diye soru yönelttim.
Bi ihtimal belki görmüşlerdir.
"Hayır abla görmedik" dediler hep bir ağızdan.

Neredeydi bu çocuk ya bir saate hava kararacaktı napıcaktı o.
Bizim mahallenin baya üstünde iki sokak ve bir park kalmıştı tek umudum orasaydı oraya doğru ilermeye başladım.
Tek dilediğim başına birşey gelmemiş olmasıydı.

İki sokağada baktım parka doğru ilerledi.
Ağlama sesleri duymaya başladım.
Direk adımlarını hızlandırarak ses doğru ilerledi.
Üstü kapalı kaydıraktan ses geliyordu.

İyice yaklaşınca onun Canini olduğunu fark ettim.
Şükürler olsun.
Şükürler olsun bulmuştum onu.
"Can" diyerej hizli adımlarla ona yaklaştım oda beni görünce büyük bir sevinçle boynuma atladı.

Kıyamam kuzum nasılda korkmuştu.
"Annem an-annem yok onu bulamadım kızgın abla annem YÖK' dedi sarılırken ve ağlıyordu kuzum bende dayanamadım onu bulmanın sevinçiyle ağlamaya başladım.
Çok korkmuştum bende.
"Tamam kuzum gel eve gidelim konuşalım olur mu bak üstünde çok kirlenmiş hadi" itiraz etmeden kafasını omzuma gömdü.
Kucağımda eve kadar taşıdım zaten eve gelene kadar uyumuştu kucağımda.

Kapıyı çaldım zar zor annem koşa koşa açtı kapıyı canı görmesiyle "Can" dedi ve yere yığıldı.
"Anne " dedim bağırarak.
Kucağımda can vardı müdahale edemiyordum içerden  Burak geldi annemi kucaklıyıp kanepeye yatırdı.
"Sıla merak etme çok üzülmüştü ondan " dedi Burak.
"Been Can'ı bırakıp geliyorum Burak annemin yanından ayrılma olur mu?" dedim ve hızla Can'ı yatağıma indirip aşağıya salona geçtim.
Burak annemin kollarini kolonya ile ovuyordu.
Nasılda yıpranmıştı annem kendini.
Bende onun ustune gitmistim biraz galiba.
Burak telaşlı halimi görerekten "Merak etme birazdan kendine gelir."  dedi.
"Hastaneye mi götürsek belki ciddi birşeydir" dedim ürkekce

Çok korkuyordum anneme birşey olacak diye.
Babam gitmişti annemde gidemezdi olamazdı bu.
"Gerek yok biraz dinlensin uyanır"
Demesiyle Burak, onu kafamla olayladım.
Annemin yattığı kanepenin karşısına geçip oturdum.
Onu izliyordum ne kadar bitkin düşmüş öyle.
Ne bu hal Meleğim benim.
Burak'ın elini görmemle  irkildim.
Su getirmişti içmem için.
Teşekkür edip içtim suyu.
"Senin ne işin vardı burda " dedim bi anda oda hazırlıksız yakalanmıştı bu soruya bi an duraksadı.

"Cenazeden beri görememiştim anneni ve seni merak edip geldim.
Rahatsızlık verdiysem affola."
dedi mahçupca.
"Yok estağfurullah ben merakından sordum.
Annemi odasına mı yatırsak yorgundur zaten ayıkırsa uyusun tekrar "
"Yok canımm bi kendine gelsin öyle yatırırız."
Haklıydı ben iyice sqçmalıyordum.
"Peki" diyebildim sadece.

Annemde tam o sıra gözlerini açtı sızlanarak beni görmesiyle.
"Sıla Can nerde "dedi.
"Odamda anne uyuyor hadi sende odana gec yat sabah konuşuruz."
"Can'ı gormeden olmaz." diyip ayıklandı annem.

"Anne dikkat et biraz daha bekleseydin" desemde kar etmedi.
Direk odama gecti.
"Burak herşey için cok teşekkür ederim" çocuk merak etmis gelmiş iyiki gelmiş yoksa anneme o halimle nasıl yardım edecektim.

"Birsey yapmadım Sıla bende artık gideyim geç oldu."
"Sen bilirsin Burak gorusmek "
Diyerek kapıya dogru onu yolcu ettim.