YALNIZ +18 (Yeniden Yazılıyor)

Yalnız 2.

Yayınlama tarihi: 25.04.2023

💎

"Baba," dedi. Sesi masumiyetini kulaklara fısıldıyor, çocukluğun verdiği mutluluğu gözler önüne sunuyordu. Gülüşü, gülüşü için ölümü göze alır, kızının daha fazla gülmesi için dünyanın altını üstüne getirirdi babası. "Kızım," diye cevapladı. Koltuğa oturarak dizlerine vurdu. Amacını anlayan kızı koşarak babasının kucağına oturdu. Uzun, düz saçlarını babasının avuçlarına emanet etti. Babasının saçlarıyla ilgilenmesini çok seviyordu. Saçları, vazgeçemeyeceği tek şeydi.

Dudaklarını iki yana kıvırdı. Gülüşünü görmek için dudaklarını görmeye gerek yoktu. Gözleri her şeyi kanıtlıyor, mutluluğunu gözler önüne sunuyordu. Gözlerindeki mutluluk, karşısındaki insanları da etkiliyordu. Ellerini yumruk yaparak dudaklarını kapattı. Babası, ne zaman "kızım," dese kıkırdamasına engel olamazdı. Kıkırdaması duyulmasın diye de dudaklarını kapatırdı. Gülüşünün duyulması onu utandırıyordu çünkü.

"Şey," dedi. Ellerini dudaklarından çekerek babasının kulaklarına yaklaştı. "Benim canım süt istedi. Ama dolabın kapağını açamadım!" Az önce gülücükler saçan kız, şu anda hüzünle bakıyordu. Duyguları zirvede yaşayan bir kızdı Elizan. Mutluysa aşırı mutlu, üzgünse dibine kadar üzgün olurdu.

"Demek dolabı açamadın ha?" Diyen babası, kızının üzüntüsüne dayanamayarak gıdıklamaya başladı. Anında surat ifadesi değişen Elizan, tekrar kahkaha atmaya başladı.

Hareketleri yaşıtlarına nazaran çok güçsüzdü. Bedeninin zayıflığı hareketlerini de etkiliyordu. "Bir şartla sana süt veririm," dediğinde Elizan'ın gözleri ışıldadı. Hem birşeyler başaracak olması, hem de süt içecek olması mutluluğunu zirveye taşıyordu.
"Neymiş, neymiş?" Hızla konuşması, heyecanını açığa çıkarıyordu.

Babası, Elizan'ı kucağından indirmeden yatak odasına doğru yürüdü. Odanın kapısına geldikten sonra Elizan'ı yere indirdi. Babasının kucağından inen Elizan, bir an somurtsa da süt içeceği aklına gelince tekrar gülümsedi.
"Anneni uyandırabilirsen sütün mutfak masasında bekliyor olacak!" Elizan, hınzırca güldü. "Çok basit," diyerek kapının kulbuna asıldı. "Ama kapıyı açamıyorum ki baba!" Ağlamaklı konuşması babasını üzse de yüzündeki gülümsemesini koruyarak; "Onu çok basit demeden önce düşünecektin küçük hanım," diye konuştu. Kızının sağ yanağından öperek mutfağa doğru adımlandı. "Diğer yanağını öpmemi istiyorsan dediklerimi yapıp çabuk gel!"

Mutfağa giderek süt hazırlamaya bailadı. Kızının mutluluğu için her şeyi yapardı. Şımarık büyütmezdi, eğiterek büyütmeye çalışıyordu. Zira çocukluk önemliydi. Çocukken yaşanan her şey büyüdüğümdeki seni hazırlardı. O yüzden dikkat etmeye çalışıyordu babası. Kızının gereken şekilde büyümesi içindi tüm çabası.

Elizan, dakikalar sonra kapıyı açabilmişri. Çok zorlanmıştı, güçsüz olduğu için birazcık ağlamıştı. Fakat annesini görünce hemencecik gülümsedi. Koşarak annesinin yataktan aşağı sarkan elini avuçladı. "Anne," dedi. Annesi derin bir şekilde uyuyordu. "Anne kalk ya," diye yüksek sesle bağırdı. Yatağa çıkarak annesini hareket ettirmeye çalıştı. Milim kıpırdamıyordu, nasıl uyanacaktı ki! "Çok uykucusun ya!" Daha iki dakikada pes etmişti. Son defa annesini dürterek uyandırmaya çalıştı. "Eğer uyanmazsan süt içemeyeceğim anne!" Der demez gözlerini araşladı. Kızını kucağına çekerek sıkıca sarıldı. Elizan ise annesinin ellerinden kurtularak yataktan kalktı. "Hadi anne mutfağa gidelim, sütümü içmem lazım benim!" Annesinin yüzünde şefkatli bir gülümseme oluştu. "Sen git ben geliyorum," diye fısıldadı annesi. Sesi, masal okurcasına etkileyiciydi. Annesinin sesine hayrandı Elizan! "Olmaz," diyerek öfkelendi Elizan. "Ben tek gidersem babam bana inanmaz. Hem sen geri uyursun ben gidersem!" Diyerek zıplamaya başladı. Annesi, kızının tavırlarına gülümseyerek ayağa kalktı.