Biz tam sınırda doğmuşuz
Varlıkla yokluk arasında
Bizim zamanımız diye başlayan
son cümlelerin kurulduğu mevsimde...
Küçükken çevremizde evden çok ağaç varken,
Kapı önünde korkmadan oynadığımız,
Evin kapısının her daim açık olduğu...
Sonra,
Sonra bir şey oldu ve biz büyüdük
Ne bir ağaç kaldı
Ne de sokakta özgürce oynayan çocuklar...
Keşke dediğimiz
Hani büyümese miydik acaba daha mı çekilir olurdu dünya?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SON SATIR
PoésieŞiirlerimin başlıkları yok , Gerek görmedim kalıplara girmeye. Siz içinizden geçen kelimeleri kullanın İlk satır için, Ben son satırı yazdım... Başlangıç tarihi 06.03.2017
