Yosun tutmuş yalnızlığın rengi gözlerinde,
Dipsiz kuyular gibi karanlık ve aciz
Aydınlık ne mümkün müebbet mahkum...
Zehir olduğunu bile bile yakasım var bir dal,
İçime bir nefes çekip efkar dağıtasım...
Dur yapma diyorsun ya şimdi bana!
Neden?
Senin zehir olduğunu bilmeden
İçime çektim ya nefesini
Ve darmaduman ettin beni...
Kırık bir aynanın bin bir parçası dağılmış etrafa,
Çıplak ayaklarım kan revan...
Çarptığın kapının yankısı hâlâ oda da
kulaklarımda gidiyorum deyişin...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SON SATIR
PoetryŞiirlerimin başlıkları yok , Gerek görmedim kalıplara girmeye. Siz içinizden geçen kelimeleri kullanın İlk satır için, Ben son satırı yazdım... Başlangıç tarihi 06.03.2017
