SON SATIR

Farkettim ki...

Farkettim ki,
ne sen bıraktığım yerde
ne de ben bıraktığın yerdeyim...
Ruhumuz zaman bekçisi gibi
olduğu yerde gün saymış...
Eğrilmemiş,
yaşlanmamış aynen bıraktığımız yerde ama
bedenine ak düşmüş, ellerine hüzün...
Gözlerin değişmemiş,
gözlerime değdiği gün ki gibi...
Rüzgar kalan bir tutam saçını savururken denize doğru,
yine
aynı kokun
değişmeyen...
Kaderin izin vermediği vuslatta kalmışız,
nedenini hâlâ çözemediğimiz...
Yılların kattıkları arkamızda sıra sıra
hâlimize şaşkın...
Farkettim ki
zaman ruhumuza dokunmamış,
Bir yanı sen...
Bir yanı ben...

Yorgun ruhlara,
Gözleri hâlâ onu arayanlara...