Ήθελα να σου πω ότι η μεγαλύτερη τραγωδία στην ζωή δεν είναι όταν χάνεις κάτι αλλα όταν σου λείπει. Αλλά τα πάντα περνάνε,εκτός από τα “αν” που δεν έζησες. Εκεί σε εκείνα τα “αν” φωλιάζει ο φόβος και τα ανείπωτα. Εκεί ο πιο γενναίος γίνεται μικρός και ο πιο μεγάλος φόβος μου φοβάται μην τον φοβηθώ. Εγώ δεν ρίσκαρα να πω όσα θέλω..Πες το εγωισμό πες το φόβο,δεν είναι εύκολο να αδειάζεις συναισθήματα και να αφήνεις τον άλλον να βλέπει τι γίνεται μέσα σου,θέλει μαγκιά. Απλά πίστευα ότι θα καταλάβεις την σιωπή μου,αλλά ήμουν αφελής. Η δειλία τιμωρείται αυστηρά γιατί η ζωή δεν είναι ταινία και ο ήρωας δεν τρέχει πίσω από την κοπέλα στην βροχή ζητώντας να τον συγχωρέσει και να του δώσει μία δεύτερη ευκαιρία. Στην κανονική ζωή οι άνθρωποι χωρίζονται θέλοντας και μη κρύβοντας συνήθως αυτά που ένιωθαν βαθιά μέσα τους. Και όταν αντικρίσουν ο ένας τον άλλον; Τίποτα,σιωπή. Αν και η σιωπή είναι εκκωφαντική πρέπει να'σαι εκπαιδευμένος,να την ακούς και να την καταλαβαίνεις,πρέπει να είναι η καρδιά σου τόσο μεγάλη όσο και ο εγωισμός σου.
Ήθελα να σου πω ότι όσο πιο ανεκπλήρωτα είναι τα όνειρα σου τόσο πιο πολύ επιμένεις να τα πραγματοποιήσεις,όμως κάποιες φορές πρέπει να είναι και γραφτό σου να συμβεί. Ίσως να μην είναι η ώρα να το ζήσουμε. Ίσως να ήταν πάντα πολύ αργά,ή πολύ νωρίς.
Ήθελα να σου πω πως χτυπάει η καρδιά μου κάθε φορά που ακούω το όνομα σου,ακόμα.
Ήθελα να σου πω να προσέχεις.
Ήθελα να σου πω ευχαριστώ.
Ήθελα να σου πω πως ούτε κλαίω,ούτε θυμώνω. Εμείς τελειώσαμε,δεν έχει δάκρυα πια. Κλαίνε όσοι στο βάθος ακόμα ελπίζουν.
Ήθελα να σου πω πως είμαι καλά.
Ήθελα να σου πω πως περνάω τις μέρες μου.
Ήθελα να σου πω για εχθές που πήγα σινεμά.
Ήθελα να σου πω πολλά,αλλά εγώ δεν είπα τίποτα.
Μόνο όταν αφήσεις κάτι να φύγει καταλαβαίνεις τι πραγματικά θέλεις.
Τρεις η ώρα και λείπεις,μου λείπεις,μου λείπεις πολύ..
