Σιωπή. Ένα δωμάτιο γκρι. Μια κοπέλα . Και σιωπή. Στέκεται στο κέντρο του δωματίου και απλά να κοιτάει. Βλέμα χαμένο. Μάτια που χορεύουν στο χώρο σε ρυθμό τόσο αργό που σου δίνουν την αίσθηση ότι ο χρόνος περνάει όλο και πιο αργά . Μάτια που ψάχνουν να βρουν την αιτία. Ψάχνουν να καταλαβουν γιατί έφτασε πάλι σε αυτήν την κατάσταση. Σιωπή. Το δωμάτιο ήταν γκρι. Δεν ήταν άσπρο. Δεν ήταν μαύρο. Ήταν γκρι. Γιατί αισθανόταν γκρι. Δεν μπορούσε να μισήσει το άτομο που την έφερε σε αυτήν την κατάσταση. Δεν μπορούσε ούτε να τον συγχωρέσει όμως. Για αυτό αισθανόταν γκρι. Σιωπή. Η όψη της τρομαχτική. Έβλεπες στο δέρμα της και στα κουρασμένα μάτια της την ψυχή της να αποσυντείθετε. Την έβλεπες να μαρένετε σαν ένα λουλούδι το οποίο κόπηκε νωρίς. Σαν ένα λουλούδι το οποίο ήταν υπερβολικά όμορφο για τα χέρια κάποιου που δεν είχε σκοπό να την κρατήσει . Άλλωστε αμα ενδιαφερόταν να την κρατήσει δεν θα την έκοβε ποτέ. Σιωπή. Τα χείλη της άγρια από όλα τα λόγια που κράτησε μέσα της . Έτσι της είχαν μάθει. Συνήθισε να προτιμάει να δαγκώνει τον εαυτό της , καλύτερα να δηλητιριάζει τον εαυτό της παρά τους άλλους,έτσι πίστευε. Σιωπή. Μαλλιά ανακατωμένα και μπλεγμένα ακριβώς σαν τις σκέψεις της. Και κάπου εκεί μέσα μπερδεμένα τα χέρια της. Προσπαθούσε να διαχωρίσει τους κόμπους δίνοντας την ψευδαίσθηση στον εαυτό της οτι θα ξεπλέξει και τις σκέψεις της. Σιωπή. Σώμα μαζεμένο. Χέρια αγκαλιάζουν πόδια. Κεφάλι χαμηλωμένο που στηρίζεται στα πόδια της. Κεφάλι τόσο βαρύ από τα προβλήματα της που χρειαζόταν στήριγμα. Γόνατα τα οποία βρέχοταν από τα δακρυά της. Σιωπή. Τρέμουλο. Κρύο. Γκρι. Σώμα που κινείται μπρος πίσω σαν να χορεύει σε μια μελωδία που μόνο η ίδια ακούει. Κόκκινα μάτια που εξερευνούν κάθε γωνία χωρίς να ψάχνουν τίποτα. Σιωπή. Και μετά κραυγή. Ή δεν ήταν κραυγή. Ήταν προσευχή. Στόμα που φωνάζει λέξεις δίχως νόημα. Ψυχή που κραυγάζει πόνο. Να τη. Στέκεται σε ένα γκρι δωμάτιο. Μόνη της. Ουρλιάζοντας τον πόνο της. Προσπαθόντας να ξυπνήσει όσους ήταν δίπλα της. Προσπαθόντας να τους φέρει κοντά της. Κοπέλα που μοιάζει με άγριο ζώο. Σε ένα γκρι δωμάτιο. Ουρλιάζει μέχρι το οξυγόνο στα πνευμόνια της την εγκαταλείψει. Και όταν ο γλυκός πόνος του πνιγμου την καταπραίνει τον πόνο της απορριψης. Τότε σιωπή.
-TUMBLR
