Ειμαστε η γενια της τεχνης. Η γενια του χαους, της αμφισβητησης, του νεου "οχι", αλλα και η γενια του αγχους, του "βαριεμαι", της τεχνολογιας, των αλλαγων, της μεταβασης. Ειμαστε στρειτ,γκει, λεσβιες, τρανς, μπαι, παν, κι οτι αλλο υπαρχει, ειμαστε κουκουλοφοροι, αναρχικοι, παραβατες και γκραφιταδες. Εχουμε πρασινα, ροζ, μπλε, τιρκουαζ μαλλια, κοτσιδακια, μοϊκανα, με χωριστρα, αφανα, τζιβες, κλωστες, χτενισμενα και αχτενιστα. Εχουμε πανω μας τατουαζ, σκουλαρικια, αλυσιδες και δαχτυλιδια. Φοραμε σκισμενα τζιν, μεγαλες μπλουζες, σκουφο το καλοκαιρι, κοντομανικο το χειμωνα, μαγιο αντι για εσωρουχα, διαφορετικες μεταξυ τους καλτσες, σταρακια μεταμορφωμενα σε σημειωματαρια και μπλοκ σχεδιου, χωρις κορδονια. Βλεπουμε τα παλιοτερα κινουμενα σχεδια του σταρ, τα πρωινα του σαββατοκυριακου πριν η μετα το φροντιστηριο, ακουμε ραδιοφωνο, θυμομαστε καλα πως ειναι μια κασετα και μια δισκετα αλλα ξερουμε να χειριστουμε αψογα ο,τι καινουριο κυκλοφορει σε γκατζετ χωρις το manual διπλα. Ειμαστε η γενια του "νεου λυκειου", που μονο νεο δε μοιαζει. Του νεου συστηματος του οποιου αποτελουμε πειραματοζωα. Εχουμε καταθλιψη, φοβιες, αγχος, παθαινουμε ευκολα κρισεις πανικου, κλαιμε, νευριαζουμε και γελαμε ταυτοχρονα, λεγοντας "το χω καψει", αρκετα συχνα ωστε να πεισουμε τον εαυτο μας. Εχουμε τολμη, θαρρος, θρασος, ευγενεια, γοητεια, μισος και αγαπη για τον κοσμο, ολα ταυτοχρονα. Καιμε την Αθήνα τη σπαμε, τη ζωγραφιζουμε, την αγαπαμε, την ερωτευομαστε, περιπλανιομαστε στα στενα της, χανομαστε, βρισκομαστε Πιστευουμε σε κατι αλλα οχι παντα σε εναν θεο. Διαβαζουμε, αλλα δε γράφουμε ποτε καλα. Δε διαβαζουμε ποτε, αλλα γραφουμε καλα. Εχουμε λιγους φιλους, αλλα πολλες παρεες. Εχουμε μεγαλες οικογενειες, αλλα ποτε δε θα βρεις πολλους συγγενεις στο ιδιο μερος. Σκαρφιζομαστε ισχυρα και ηχηρα συνθηματα, αλλα αφηνουμε να τα καταπνιξουν. Θελουμε να αλλαξουμε τον κοσμο οσο τιποτα, αλλα ειμαστε εξαντλημενοι. Ειμαστε νεοι, αλλα νιωθουμε να γερναμε. Ειμαστε θλιμμενοι, αλλα χαμογελαμε και γελαμε και περναμε καλα με τους φιλους μας. Μετατρεπουμε καθε ιχνος θλιψης μας σε τεχνη. Ειμαστε η γενια των αντιφασεων. Η γενια του "ναι, αλλα...". Η γενια του πολεμου και η γενια της ειρήνης. Ειμαστε ονειροπολοι, καλλιτεχνες και ταξιδευτες.
