Καφές.
Ωραίος εθισμός. Σε βοηθάει να σηκωθείς απ'το κρεβάτι τις μέρες που είσαι αδύναμος να ανοίξεις τα κουρασμένα σου μάτια. Σου δίνει την ενέργεια που χρειάζεσαι για να περάσεις τη μέρα σου. Ίσως και η ομορφότερη ρουτίνα στην καθημερινότητα σου.
Ποτό.
Μέτριος εθισμός. Θα ξεχαστείς ή θα σκεφτείς περισσότερο από όσο πρέπει; θα χαρείς ή θα κλάψεις; ένας εθισμός γεμάτος εκπλήξεις μα και αυθορμητισμό. Σε μαθαίνει να πράττεις δίχως να διστάζεις. Η καρδιά σου παίρνει το πάνω χέρι και η λογική σιωπά. Σε ελευθερώνει, είτε θετικά είτε αρνητικά.
Τσιγάρο.
Άσχημος εθισμός. Σε καταστρέφει σιωπηλά και αργά. Σου καίει το μέσα σου δίχως καν να το συνειδητοποιείς. Μα ταυτόχρονα σε ηρεμεί, σου κρατάει συντροφιά τις ποιο μοναχικές σου ώρες. Σε παρηγορεί με τον καπνό του τις ποιο μελαγχολικές στιγμές σου. Σαν χάδι, ύπουλο μα συνάμα τρυφερό, θα σε καταστρέψει μα ταυτόχρονα θα δώσει λίγο φως στα σκοτεινιασμένα, θολά μάτια σου.
Άνθρωποι.
Ο χειρότερος εθισμός. Άλλοι το λένε έρωτα. Εγώ συνήθιζα να το αποκαλώ μάτια μου. Ξέρεις ποιο είναι το χειρότερο με αυτό τον εθισμό; Αναπληρώνει όλους του παραπάνω. Σου δίνει ενέργεια μα συνάμα σε κάνει ποιο αυθόρμητο. Δίνει φως στα ποιο σκοτεινά σημεία της ψυχής σου και γεμίζει τη μοναξιά σου.
Ποιο ύπουλος εθισμός και απ'το τσιγάρο. Μπορεί να φύγει όποτε το επιλέξει. Να σε κάψει όποτε το διαλέξει. Να σε κάνει να νομίζεις πως σε σώζει όταν μονάχα σε έχει καταστρέψει. Ο χειρότερος εθισμός, άκουσε με.. Θα σε πλησιάσει ύπουλα, άλλες φορές με λόγια, άλλες με αγκαλιές, κάποιες με φιλιά ή με διάφορες πράξεις. Σαν μια σπίθα, που ανάβει ολόκληρες πυρκαγιές και σε καίει λίγο λίγο.
Τρομαχτικός εθισμός.. και ασταθής. Θα σε αναστήσει ή θα σε καταστρέψει, δεν υπάρχει μέσο και ούτε απάντηση στο πως θα εξελιχθεί. Καταστροφικός εθισμός, άλλοι τον λένε άνθρωπο, άλλοι έρωτα, άλλοι τον φωνάζουν με όνομα ή ίσως αγάπη τους. Εγώ τον λέω μάτια μου, είναι η ίδια μου η μούσα. Η καταστροφή αλλά και η δημιουργία μου. Κάποτε ήταν εκεί δίπλα μου μα τώρα κρύφτηκε πίσω από τα κείμενα μου. Μα δεν άφησε πίσω του ούτε κόλαση ούτε παράδεισο, μόνο χάος.
Το χάος των τετραδίων μου και των σκισμένων σελίδων που σκόρπισα στο δωμάτιο μου γράφοντας για εκείνον. Ποιήματα, κείμενα και στίχους. Άλλα λένε για τον παράδεισο στα μάτια του, άλλα για την φωτιά στην αγκαλιά του, μερικά μιλάνε για την κόλαση της αδιαφορίας του και κάποια άλλα αναφέρουν τη μελωδία που άκουγα στον ήχο της ψυχής του, μα είναι και εκείνα, αυτά που με τρομάζουν περισσότερο, μιλάνε για εμένα για το πως νιώθω για εκείνο τον ήλιο που με τύφλωσε και με έκαψε, ή μήπως για τον ήλιο που ζέστανε την καρδιά μου, θα μου πεις ποιον ήλιο, μα ο ήλιος μου είναι εκείνος.
Σου είπα και πριν, αυτός ο εθισμός έχει πολλά ονόματα, για μένα είναι ο άγγελος μου, ο φόβος μου, ο ήλιος μου ή μήπως ο άνθρωπος μου. Μα συνηθίζω να τον λέω μάτια μου. Είναι Εκείνα τα ασταθή συναισθήματα αγάπης, ή ίσως μίσους. Μα ποια η διαφορά; Ίσως εν τέλη είναι κάτι ενδιάμεσο.
Για αυτό σου λέω, ύπουλος εθισμός, άσχημος, χαοτικός, επικίνδυνος, καταστροφικός, μην μπλέξεις, μην αφεθείς.. Πονάει. Σε πνίγει ενώ σε καίει, περίεργο δεν ακούγετε; Σαν χάος ανεξέλεγκτο. Αγάπα μα μη δένεσαι. Όσο για μένα, μην ανησυχείς . Θα μαι κάπου στο σκοτεινό δωμάτιο μου, περιτριγυρισμένη από άδεια ποτήρια καφέ, αποτσίγαρα και ένα μπουκάλι ουίσκι κάπου στο πλάι μου. Θα μαι κρυμμένη κάπου κάτω από όλες εκείνες τις σκισμένες σελίδες και θα γράφω, θα γράφω για τον άνθρωπο μου, για τα μάτια μου.
Υπογραφή, ο άνθρωπος σου.
