You're the cup to my cake - a Dutch Larry Stylinson fanfiction

Chapter 7

Louis P.O.V

Het was een zware dag gisteren. Leuk maar zwaar. Al die verliefde koppels brengen gelijk een brede glimlach op je gezicht. Het ongelukkige gevoel valt van je schouders omdat het geluk het over neemt. Ik kan gewoon niet wachten tot volgend jaar. Ik sta op en loop naar beneden. Het is leeg. De radio staat zachtjes aan maar er is geen spoor van Harry te bekennen. Ik ga met een hand door mijn haar en zie een briefje op het aanrecht liggen waarna ik het lees.

~Goodmorning Lou. Ik ben alvast gegaan, ik wou je niet wakker maken. Er liggen broodjes in de oven en sinaasappelsap staat in de koelkast. Tot vanmiddag Boo. Gr. Harry~

Boo… Boo… De woorden bleven in mijn hoofd spoken. Het klonk eigenlijk wel schattig, Boo Lou. Ik grinnik zachtjes in mezelf en pak een glas en een bord waarna ik een ontbijtje voor mezelf maak. Een halfuurtje later sta ik voor Harry’s kast. Ik ben best benieuwd wat hij zoal draagt. Ik kan mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en open zijn kast. Van alles hangt er. Blousjes, vesten, tank-tops en t-shirts. Natuurlijk is hij veel langer dan ik maar toch pak ik een blauw shirt van de hanger. Ik bekijk het en glimlach. Ook zie ik een zwart shirt met ‘’Hipsta Please’’ er op. Ik glimlach breed en hang het blauwe shirt terug. Ik pak het zwarte shirt uit de kast en hou het voor me. Hij vind het toch niet erg als ik iets van hem leen toch? Ik trek het aan en bekijk mezelf. Hij valt wat groot uit maar dat vind ik juist leuk. Ik trek mijn paar jeans aan en schuif in mijn toms. Tijd om aan het werk te gaan

Als ik een bekend geluidje hoor kijk ik op. Ik ben er. Ik stap de bus uit en loop naar de bakkerij. Het is al wel vrij vol. Ik loop de achteringang in, hang mijn jas op en pak een schort.  Ik kan de stem van een klein jongetje herkennen. ‘’Welke wil je?’’ vraagt hij zacht. Ik hoor gegiechel. ‘’Die. Die roze’’ Ik glimlach vertedert en kijk om het hoekje. ‘’Ik wil die voor mijn meisje’’ Ik moet moeite doen geen geluidjes te maken. Harry geeft hem de cupcake waarna de jongen het aan ‘’zijn meisje’’. Hij krijgt een kus op zijn wang waarna hij Harry 50 cent geeft.

Ik slik. Dat is veels te weinig. Diep van binnen breekt iets. Een droom die in duigen valt. Ik kan me die blik nog herinneren in mijn moeders ogen toen ze realiseerde dat ze me niks kon geven. Maar Harry glimlacht en knikt. ‘’Klopt Precies’’ De kinderen krijgen een twinkeling van geluk in hun ogen. Ik glimlach vertedert. Ze huppelen samen naar buiten, hand in hand.

‘’Dat was echt lief van je Haz’’ glimlach ik en loop naar hem toe. ‘’Je bent een goed mens.’’ Ik druk een kus op zijn wang en was mijn handen even. Ik begin klanten te helpen. ‘’Goedemorgen. Wat mag het zijn?’’ glimlach ik vriendelijk. Ik geef ze de cupcakes en glimlach. Ik krijg een briefje van 10. ‘’Oke, dat is dan..’’ ‘’Nee jongen, hou het wisselgeld maar’’ Ik glimlach breed. ‘’Dankuwel. Fijne dag nog!’’ roep ik enthousiast. 

Fooi… Fooi! Ik kan wel gillen van geluk! Hou het wisselgeld maar. Oh jippie! Mijn dag kon niet meer stuk. Als de winkel dichtgaat maak ik alles schoon. ‘’En? Heb je nog wat extra’s?’’ vraagt Harry wat me laat glimlachen. Ik knik en laat het zien. ‘’5 euro 85’’ zeg ik trots en geef het aan Harry. ‘’Mijn eerst verdiende extra’.

Harry;

Die kus op mijn wang zit nog in mijn hoofd. Het deed me blozen en het was lief. Het viel me ook op dat hij in mijn kast had gekeken, want hij droeg mijn shirt. Niet dat het erg is. Ergens vind ik het wel leuk. Betekend het iets dat hij in mijn kast rond kijkt en mijn kleren wil dragen?

Ik kijk hem aan en loop naar hem toe. "En? Heb je nog wat extra's?" Ik glimlach als hij dat ook doet. Zijn ogen stralen en ik krijg het geld in mijn handen. "Zo zo. Dat heb je verdiend Boo." Ik glimlach en geef het terug. "Het is van jou. Doe wat je er mee wil." Ik voel zijn armen om me heen en bloos. Ik knuffel hem en hou hem stevig vast. "Dank je Haz." Ik glimlach. "Geen dank Lou."

Hij laat me los en loopt met een grijns achter de toonbank weg. Ik frons maar zie dat hij aan de andere kant gaat staan. "Meneer? Mag ik deze cupcake?" Ik kijk hem niet begrijpend aan maar knik. Ik neem zijn geld aan en stop het in de kassa. Ik geef hem wisselgeld en dan de cupcake.

Waarom zou hij een cupcake kopen? Met de cupcake loopt hij weer terug naar de andere kant van de toonbank. Ik kijk hem nog steeds niet begrijpend aan. Hij houdt de cupcake voor me. "Alsjeblieft Haz. Dank je voor deze baan en het onderdak en dat ik je kleren mag lenen." Hij grinnikt. Ik bloos en pak de cupcake aan. Hartjes vorm met roze glazuur. "D-dat is zo lief. Ik krijg er helemaal een kleur van." Ik grinnik en kijk omlaag. Ik kijk hem weer aan en druk een kus op zijn mondhoek. Ik trek hem mee naar achter waar de keuken is en ga met hem zitten. "Samen?" Ik grinnik en neem een hap. Hij hapt aan de andere kant. Uiteindelijk wordt het een soort wedstrijdje wie de meeste cake eet. Bij de laatste hap zijn we zo fanatiek dat we beide volop met de lippen tegen elkaar aan komen en elkaar een kopstoot geven.

Verschrikt trekken we allebei terug. Ik wrijf tegen mijn voorhoofd en voel mijn lippen tintelen. Mijn hart klopt sneller en ik zie dat Louis ook helemaal een kleur heeft en snel zijn mond leeg eet omdat hij de laatste hap had. "Jij wint.." zeg ik terwijl ik over mijn voorhoofd wrijf. Ik grinnik zachtjes en zie hem ook schrikken. Het is duidelijk te zien dat hij ook schrok. Ik slik en kijk opzij.

***

Die avond lig ik klaar wakker in bed. Het onweert hart en de regen klettert tegen de ramen. Ik kan niet slapen. Ik moet de hele tijd denken aan vanmiddag en aan Louis. Stiekem gaat er van alles door mijn hoofd. Hij had in mijn klerenkast gekeken. Misschien had hij nog wel op andere plekken gekeken.. Mijn nachtkastje of op mijn bureau. Waar al mijn privé spullen staan.

Ik schrik van een flits en een harde knal. Zachtjes hoor ik gejammer uit de andere kamer komen. Bij de volgende knal wordt het luider. Ik slik en sta op. Ik trek mijn onderbroek even goed en zoek mijn badjas die ik snel aan trek en dicht knoop. Ik loop naar de kamer waar Louis slaapt en zie hem opgerold op bed liggen. Hij lijkt zachtjes te snikken. Hij jammert bang als er nog een knal en een flits komt. Ik slik en wandel voorzichtig naar hem toe. "Lou? Gaat het?" Ik ga op bed zitten en meteen zit hij dicht tegen me aan en knuffelt hij me snikkend. "Oh Lou.. Het is maar onweer. Je hoeft niet bang te zijn." Ik knuffel hem en streel door zijn haar. "De wolken hebben gewoon ruzie. Straks leggen ze het bij en is alles weer goed.."

ik bijt op mijn lip. "Ze mogen geen ruzie hebben.." Mompelt Louis zachtjes. Ik slik en knik. "Inderdaad. Ruzie is slecht maar soms kun je het niet tegen gaan. Ruzie doet je soms goeie dingen beseffen. Hoeveel je om iemand geeft bijvoorbeeld. Het zal vast wel iets betekenen." Ik hou hem goed vast. "Dank je Haz." Ik schud mijn hoofd. "Ik ben slecht in troosten. Bedank me niet." Ik zie hem glimlachen. "Wil je bij me blijven?" Ik slik en knik zachtjes. "Is goed."

Even later lig ik met Louis onder de dekens. Ik hou hem dicht tegen me aan en streel over zijn rug. Het onweer wordt alweer minder. "Zie je? Ze leggen het bij.." Louis antwoord niet. Hij is al in slaap gevallen..

-----------------

Hiiiiii :) Hier een nieuw hoofdstuk! Woehoe! Bedankt voor alle lieve reacties. Sanne en ik vinden dat echt geweldig <3 <3 <3

Kunnen we een challenge doen? Volgend hoofdstuk bij 15 comments en 10 votes? Dat lukt toch wel? Comments mogen van dezelfde persoon zijn :) Succes!

Vote, Fan & Comment!

Xx Nathalie & Sanne