You're the cup to my cake - a Dutch Larry Stylinson fanfiction

Chapter 10

Louis’ P.O.V

Een raar, kriebelend gevoel overkomt me als ik zijn lippen op de mijne voel. Vuurwerk ontploft in mijn buik, vlinders gaan hun gang. ‘’Het geeft niet.’’ Glimlach ik liefjes. ‘’Laten we gewoon gaan eten, dan kunnen we straks naar die kinderen toe.’’ Ik begin te eten waarna ik even naar hem omkijk. Ik bijt eventjes op mijn lip. Nog steeds kriebelt mijn hele lichaam. Ik stop het weg en eet verder, waarna ik opsta om naar Harry’s kast te lopen en die vervolgens te openen. Ik begin een beetje te zoeken. Wat zal ik aantrekken? Ik heb geen geld om zelf kleren te kopen, en zeker nu wil ik niet dat Harry kleren voor me gaat kopen en aangezien ik niet telkens in dezelfde kleren wil lopen omdat het gewoon vies is leen ik zijn kleren. Hij vind het niet erg, en soms kijkt hij vaker naar me. Ik pak zijn zwarte ‘Hipsta please.’ Shirt en hou het voor me terwijl ik in de spiegel kijk. Ik glimlach. Het is en blijft mijn favorite shirt. Ik trek het aan met een broek van mezelf en mijn schoenen. Harry begint zich ook aan te kleden, en ik loop naar de badkamer waar ik me deels scheer en mijn haar doe. Ik kijk tevreden in de spiegel.

Een uurtje later komen we bij het gebouw aan, en ik hoor vrolijk gegil en geroep van kinderen. Een vrouw doet open en glimlacht vriendelijk. ‘’Hai, jullie zijn ruim op tijd. Kom er in.’’ Ze laat ons er in en de kinderen zitten al aan de tafel. Ik glimlach. ‘’Hey hey.’’ Ik zet de grote tas op de grond. Ik dek samen met de kinderen de tafel en zet alle versiersels op tafel. Die hadden we straks nodig, maar eerst de cupcakes. Ik zie de kinderen al enthousiast kijken. Ik grinnik. ‘’Oke jongens, eerst gaan we de cupcakes maken en dan gaan we ze vullen met de smaak die jullie willen. Kom.’’ Ze springen op en lopen mee naar de keuken, waar ik de cupcakes begin te maken en na een tijdje is elk kind zijn cupcake aan het vullen. Een paar met chocolade, een paar met vanille en weer wat met aardbei. Ik zie een klein meisje met lange blonde haren die haar telkens in de weg zitten. Het lukt haar maar niet de vulling uit de zak te krijgen. Ik loop naar haar toe en vraag om een elastiekje van de vrouw die toevallig langsloopt, waarna ik een knot op haar hoofd maakt. ‘’Het lukt me niet…’’ zegt ze treurig, ‘’Oh dat geeft niet. Het lukte mij in het begin ook niet. Laat me je helpen.’’ Glimlach ik.

We gaan tegelijkertijd met de kinderen weg en zwaai nog even naar het blonde meisje, dat vrolijk terugzwaait. Ik grinnik. ‘’Dat was geslaagd, en we hebben geld binnengehaald.’’ Glimlach ik naar Harry. ‘’De vrouw gaf me nog wat extra’s, aangezien dat blonde meisje hulp nodig had.’’ Ik glimlach. ‘’Ik neem je mee uit eten Styles, of je het nou leuk vind of niet.’’ Ik pak zijn hand. ‘’Komop laten we gaan!’’ Ik grinnik en trek hem mee en als we in de bus zitten voel ik me echt goed. Vandaag was geweldig. Ik kijk hem aan in zijn groene ogen, en dan naar zijn volle roze lippen. Ik bijt op mijn lip en streel een verdwaalde krul uit zijn gezicht. Damn, in dit licht lijkt hij echt het model van een bekend modeblad zoals van Chanel of Vogue. Ik kijk verlegen weg, met een blozend gezicht. ‘’J-Je bent erg mooi weet je dat?’’ Ik speel met mijn vingers en grinnik zacht. Ik voel de bus stoppen en sta op met Harry, waarna we de bus uitlopen. Ik loop met hem het restaurant in en ga na een tijdje met hem zitten.

Hij glimlacht lief. Oh god ik smelt. Zijn grote, sterke handen pakken mijn kleine handjes. ‘’Dankje Lou, voor alles gewoon.’’ Ik bloos en grinnik zachtjes. Ik kijk weg. ‘’Graag gedaan, ik vond het wel leuk vandaag.’’ Zeg ik zacht en glimlach. ‘’Je bent gewoon heel bijzonder voor me, en… Over vanochtend. Daar wil ik het nog eventjes over hebben. Ik ehm..’’ Ik kijk hem aan. Hoe moet ik dit zeggen? Wat moet ik nou doen? Alles is verdwaald in mijn hoofd. Woorden husselen zich door elkaar. SOS. Help! Mayday! Ik bijt hard op mijn lip. ‘’I-Ik ehm. Oke sluit je ogen.’’ Zeg ik zachtjes en hij fronst. ‘’Doe het nou maar gewoon oke? Vertrouw me, ik doe niks gevaarlijks ofzo.’’ Hij knikt dan zachtjes en sluit zijn ogen. Ik sta een beetje op en slik. Zachtjes breng ik mijn gezicht dichterbij. Ik sluit mijn ogen en voel zijn adem over mijn lippen. Ik haal diep adem en knik voor mezelf. Ik druk mijn lippen zachtjes tegen de zijne.

Harry;

Toen hij me mooi noemde sloeg mijn hart een slag over. Wow.. Hoe kan dat? Ik? Mooi? Dat geloof ik niet. Er is vast iets mis met zijn ogen. Mijn wangen gloeiden toen hij het zei en de wereld stond even stil. Voordat ik het door had waren we alweer ergens anders. Louis staat voor me en vertelt me mijn ogen te sluiten. Ik twijfel even, want het is nogal apart. Uiteindelijk sluit ik ze toch.

Het duurt niet lang voordat ik zijn adem over mijn lippen voel strelen gevolgd door een kus. Zijn zachte lippen op die van mij. Mijn hart staat een moment stil en ik voel mijn wangen gloeien. Mijn handen trillen een beetje omdat ik ze niet kwijt kan, maar al snel plaats ik ze op zijn onderrug. Eerst deed ik niks, maar nu doe ik mee. Ik wrijf over zijn onderrug en beweeg mijn lippen tegen de zijne aan.

Na een tijdje haal ik mijn lippen van de zijne af. Puur omdat ik geen adem meer had. Ik kan je nu al vertellen dat dit de beste dag ooit was. Het samenwerken op het feestje, het diner in het restaurant en deze kus.. Ik merk dat ik weg droom en probeer snel weer mijn gedachten normaal te krijgen. "Damn Lou.." Ik bloos. Dat was geweldig.

Eenmaal bij mijn huis aangekomen open ik de deur. Op de mat liggen een paar enveloppen. Ik slik en pak ze op. Rekeningen.. Veel. Waarschuwingen. Ik móet betalen. En snel. Ik voel gelijk al tranen opwellen. Louis wil me troosten, maar ik hou hem tegen. "Nee Louis! Snap je het niet? Die paar honderd euro van dat feestje gaan me niet redden! Ook niet als we meer feestjes doen of andere dingen. Ik heb duizenden euro's nodig! Duizenden! Ik kan mijn huis niet betalen! Ik kan het winkelpand niet betalen! De voorraad, de bus, eten en drinken.. Ik kan het niet!" Ik snik. "Ik moet kijken of ik een andere baan kan vinden. Een baan erbij. Misschien wel twee. Ik ga het niet redden Louis.. Hij gaat weg. De winkel gaat weg.." Ik snik en ren naar boven.

Ik zie er niet uit. Het is nu twee uur later en ik kijk in de spiegel. Louis heb ik niet gezien. Ik hoorde alleen de voordeur dicht gaan. Heb ik hem weg gejaagd? Ik bijt op mijn lip. Hij is weg. Ik heb hem weg gejaagd. De enige waar ik ooit echt voor gevallen ben. De enige waar ik me speciaal en geliefd bij voelde. Weg.

Ik loop naar beneden en vul een glas water. Ik bijt op mijn lip en drink het in een keer leeg. Ik kijk rond en slik. Ik zie vanuit mijn ooghoek een briefje op tafel. Ik frons en pak het beet. Ik begin te lezen.

Lieve Harry,

Jij hebt mijn hart verovert en me van begin af aan geholpen. Alsof het een gift was van God kwam jij te voorschijn om me uit de storm te halen en te verzorgen. Vanaf het begin was ik al smoor op je. Je bruine, vrolijke krullen en je levendige, groene ogen. Helaas hangen je krullen nu wat slip en zijn je ogen wat dof. Toen je hoorde dat je winkel het niet zou redden was je kapot. Je bent het nog steeds en het maakt mij ook kapot. Je bent zo aardig voor iedereen. Té aardig. en nu lijdt jij eronder. Ik kan dit niet aanzien Harry. Ik los dit op voor je. Ik ga ervoor zorgen dat je je winkel kan houden. Je hebt zoveel voor me gedaan en nu doe ik iets terug. Ik zal waarschijnlijk een paar dagen weg zijn. Maak je geen zorgen. Alles komt goed.

Ik hou van je.

Liefs,

Jouw Louis.

Het briefje doet me huilen. Tranen stromen over mijn wangen. Waar is hij heen? Wat gaat hij doen? Kan hij dan wel zorgen voor eten en drinken? Voor kleding en een schuilplek. Voor zover ik weet heeft hij geen mobiel. Ik maak me vreselijke zorgen. Voor mij is hij weg gegaan. Om mij te helpen is hij zonder geld, eten en drinken vertrokken. Waarom heb ik het zover laten komen? Ik hou van hem. Ik wil hem beschermen en nu is hij de gevaarlijke wereld in en ik kan op geen enkele manier contact met hem opzoeken. Ik heb geen idee waar hij naar toe is gegaan of wat hij wil doen..

Ik ben bang..