You're the cup to my cake - a Dutch Larry Stylinson fanfiction

Proloog: Styles bakery

- Harry’s Point of View -

Ik wist nog goed hoe ik vroeger met mijn handjes tegen het glas aan stond te kijken naar alle cupcakes die lekker op een rij stonden. Ze hadden alle kleuren van de regenboog. Rood, groen, paars, roze, geel, blauw, rood en oranje. De cupcakes verschilden van grootte en smaak. Het waren er wel honderden. Telkens als ik de winkel in liep drong de heerlijke geur van vers gebakken cupcakes en appeltaarten mijn neus binnen. De vrouw achter de balie liep dan naar me toe en gaf me een cupcake. Eentje met een lichtblauw papiertje met witte stippen erop. De cupcake zelf was lichtbruin met chocolade vlokken erop. En als je een hap nam dan zag je het allermooiste. Van binnen was het gevuld met karamel dat vervolgens over je vingers liep die je nog kon aflikken als de cupcake op was. Het smaakte naar meer maar dat kreeg je natuurlijk niet. Niet op dat moment.

Ik liep steeds vaker langs de winkel met de heerlijke cupcakes en taarten. Telkens als er iemand naar buiten liep kwam door de deur de warmte en de geur van de gebakken lekkernijen. De vrouw zwaaide de klant dan uit en zag mij met mijn groene ogen naar haar staren. Dan vroeg ze me naar binnen en gaf ze me weer een cupcake. Een andere dan die ik eerder had gehad. Er waren zoveel verschillende smaken en zo kwam ik er elke dag. Of in ieder geval zo vaak mogelijk.

Toen ik op een dag naar binnen ging was ik niet meer dat jongetje van negen maar ik was vijftien. De vrouw stond niet achter de balie en ik voelde mijn hart sneller kloppen. Misschien was ze achter? Maar dat was ze niet. Pas toen viel het me op dat er geen cupcakes en taarten stonden, dat de geur weg was en dat de warmte ook was verdwenen. Er stonden wat dozen en er kwam net een wat stevige man aanlopen met een doos. Hij keek me aan en bleef even voor me staan tot ik zijn stem hoorde brommen.

“Wat doe je hier?”

Ik slikte en keek hem aan. “Ik ben hier voor..” “Voor Mevrouw Swart?” Ik had nooit haar naam geweten tot dat moment. Ik knik zachtjes. “Jongen ze is er niet meer. Ze is te oud om te werken en stopt.” Na die woorden stortte mijn wereld in. Wat moest ik nou zonder die lekkere cupcakes? Hoe kon iemand nou zonder die cupcakes! De man liep weg en kwam uiteindelijk terug met een stapel briefjes in zijn hand. “Ze zei dat ze haar recepten aan iemand wou geven die te vertrouwen was. Hier jongen. Jij lijkt me geschikt.” Ik keek naar de briefjes in mijn handen en zag de recepten van de cupcakes. Toen ik opkeek was de man al weg maar ik had hem niet meer nodig. Ik wist het zeker. Ik ging deze zaak overnemen.

Nog jaren heeft het pand leeg gestaan tot ik oud genoeg was om het te kopen. Ik had ervoor gespaard en de recepten in mijn kussen bewaard. Thuis had ik geoefend en ik wist dat ik er klaar voor was. Negentien jaar oud en school niet afgemaakt. Maar waarom zou je school nodig hebben om bakker te worden? Om de lekkerste cupcakes van de wereld te maken. Dat had je niet nodig en ik had het bewezen.

Ik runde namelijk de beste bakkerszaak van de stad.

-------------

Dit is de proloog :)

Laat ons weten of je wil dat het verhaal verder gaat.

Want we schrijven natuurlijk niet voor niets :p

Vote, Fan &Comment!

xNat

.