You're the cup to my cake - a Dutch Larry Stylinson fanfiction

Chapter 15

Louis P.O.V

Ik word wakker van hard geklop op de deur. Ik hoor een Ierse stem. ''Oi, wake up'' Ik grinnik zacht en open mijn ogen. ''Binnen.'' Ik ga rechtop liggen en hou de dekens goed om me heen. Tja, misschien had je al wel geraden wat er vannacht gebeurd is maar dat betekend nog niet dat Niall mijn naakte lichaam hoeft te zien. Begrijp me niet verkeerd, het is een leuke jongen maar ik hou dat toch liever voor mezelf. En Harry natuurlijk. ''Goedemorgen. Lekker geslapen?'' grijnst hij en hij knipoogt. Ik gooi een kussen zijn kant op en grinnik. ''Je vraagt er om Iertje!'' Ik grinnik. ''Ja, we hebben heerlijk geslapen. En jij?'' grijns ik en glimlach als hij heel droog 'ja' antwoord. ''Mooi zo'' Na een tijdje vertrekt Niall weer en zijn Harry en ik alleen in onze kamer. Ik eet met hem het ontbijt op. Het is echt heel erg lekker, Niall kan best goed koken en dergelijke. Had je niet gedacht van zo'n jongen.

''Mag ik met je mee naar je shoot vandaag?'' vraagt hij en ik verslik me bijna. Die zag ik niet aankomen, ik bedoel. Zo'n vraag had ik niet van hem verwacht. Hij lijkt niet iemand die graag op de foto gaat of daarbij wilt zijn. ''Ja natuurlijk mag je mee.'' Glimlach ik dan. Het zou wel leuk zijn als hij er bij is. Ik denk dat ik me dan nog meer op mijn gemak voel. Hij is er bij, mijn geliefde. Die middag is echt geweldig. Ik voel me een stuk meer zelfverzekerd en Harry laat me glimlachen. Zelfs de mensen van de fotoshoot vinden het een zeer gelukte shoot. ''Komop Harry, ga er bij staan Love.'' Zegt de fotografe en ik zie Harry blozen. Ik grinnik. ''Komop Sweetie, just for fun.''Ik hou mijn armen open en hij kruipt in mijn armen. Ik grinnik en knuffel hem liefjes. ''Je hoeft echt niet bang te zijn, oke? Je bent prachtig.'' Na een tijdje zijn we klaar en we gaan naar huis. ''Dankje, voor de leuke dag.'' Zegt hij en geeft me een knuffel. Ik glimlach. ''No problem sweetie.''

De volgende dag word ik wakker door geklop op de deur. Ik kreun slaperig en sta op. ''Jaja, ik kom al. Rustig.'' Ik open de deur en zie Niall die meteen naar binnen loopt. ''Ehm ook goedemorgen Niall, kom er in zou ik zeggen en doe alsof je thuis bent.'' Zucht ik en doe de deur dicht. ''Jullie moeten dit zien.'' Zegt hij en gaat op bed zitten. Ik maak Harry voorzichtig wakker. ''Haz dit moet je zien.'' Zegt Niall zacht en geeft hem het magazine dat hij in zijn handen had. Zijn ogen worden groot. ''Dat zijn wij, maar hoe komt dit op de cover? Ik bedoel, ik vind het een mooie foto en ik vind het echt niet erg maar... Zonder te overleggen?'' Ik kijk Niall aan. ''Ik zal mijn moeder vragen waarom deze foto gepubliceerd is.'' Zegt hij en staat op waarna hij zijn jas pakt en op weg gaat naar zijn moeder. Ik kijk Harry aan. ''Wat vind jij er van Hazza?'' Ik streel zijn wang. ''Denk je eens in, wij samen. Hoe leuk het zal worden, samen shoots doen.'' Ik pak zijn handen en glimlach. ''Dat klinkt toch geweldig?''

Even later zijn we op het kantoor van Mevrouw Horan, Nialls moeder. Ik ga met Harry zitten en hou zijn hand onder de tafel vast. Ik glimlach even lief naar hem. Het komt wel goed. ''Zo, Harry en Louis. Waarom wouden jullie mij spreken?'' Ik kijk naar Harry. ''Over de foto die gepubliceerd is op de cover, er is geen toestemming gevraagd aan ons om die te publiceren en dat is nogal... Tja.'' Mevrouw Horan glimlacht. ''Louis, Harry...'' Ze kijkt ons aan. ''Jullie zijn een geweldig stel samen, beiden prachtig en jullie zijn gewoon zo lief samen.'' Ik glimlach. ''Ik weet het, ik heb zoveel geluk met Harry.'' Ik leg mijn hoofd tegen de zijne. ''Als Harry het goed vind, wil ik meer shoots met hem doen.'' Ik kijk hem aan. ''Wil je dat liefje?'' Ik streel zijn wang, Dat lijkt me namelijk echt geweldig...

Die avond gaan we samen uit eten. Harry zei dat hij er over na zal denken, en ik wil nu gewoon met hem gaan genieten. Ik geef mijn jas aan de man die er om vraagt en glimlach. ''Kom liefje.'' Ik neem hem mee verder naar binnen en glimlach. Ik neem hem mee naar een tafel waar ik met hem ga zitten en pak zijn handen. Ik glimlach lief. ''Ik heb iets voor je liefje, ik hoop dat je het mooi en leuk vind. Want dat ben jij ook babe.'' Ik pak een doosje uit mijn broekzak en geef het aan hem. Het is een armband. ''Ik hou van je. '' Hij maakt het los en ik doe het om zijn pols. ''Het is echt zo prachtig om je pols.'' Ik glimlach en geef hem een zoen.

Harry;

Ik kijk naar het bandje om mijn pols. "M-maar.. Ik heb niks voor jou." Ik kijk hem wat teleurgesteld aan. Het bandje is prachtig. Ik zal hem nooit meer af doen. Ik voel gewoon de liefde. "Ik wil wat terug geven.." Hij schud zijn hoofd. "Dat hoeft echt niet Harry. Je geeft me al je liefde en dat is meer dan genoeg." Ik bloos en geef hem een kus. "Ik beloof je, dat ik je ooit ten huwelijk vraag. En dan heb ik een prachtige ring voor je van goud en alles wat je maar wil." Ik sla mijn armen om hem heen en knuffel hem. We eten chic en het is gezellig. Het eten is overheerlijk en ik prop me helemaal vol tot er niks meer bij kan. Louis en ik lachen. Op de weg terug naar huis dansen we. En thuis valt Louis als snel in slaap en staar ik nog even hoe mijn engel daar ligt. Ik wil er bij gaan liggen maar heb nog iets anders te doen.

Die nacht toen Louis lag te slapen ben ik naar buiten gegaan. Ik sta voor het raam van de juwelier en bekijk door het hek dat er is voor bescherming baar alle trouwringen. Mijn oog valt op de mooiste ring. Die wil ik. Maar ik heb geen geld. Hij is ontiegelijk duur. Tranen wellen op. Zelfs als ik die fotoshoots doe heb ik nog lang niet genoeg. Ik moet ook mijn bakkerij redden. Ik moet zoveel doen. Maar ik wil niet zolang wachten. Louis en ik hebben zoveel meegemaakt en ik hou super veel van hem. Ik wil voor altijd bij hem blijven en dat snel duidelijk maken. Teleurgesteld draai ik me om en zucht ik. Ik ga maar sparen denk ik.. Ik wil weglopen maar stop uiteindelijk. Ik draai me om en loop met snelle passen terug.

***

"En nu het laatste nieuws. Vannacht is er een diefstal gepleegd in de juwelier 'De schatkist'. Rond 1 uur 's nachts is met een voorwerp de deur los gebroken. "De dader had verstand van diefstallen. Hij heeft het alarm kunnen uitzetten en heeft zo zijn plan kunnen uitvoeren." De dader is er vandoor gegaan met de duurste ring van de zaak. De rest ligt er allemaal nog. Op bewakingsbeelden is er weinig te zien van de dader. Waarschijnlijk heeft hij krullen en droeg hij chique kleren."

Louis zet de tv uit. "Schandalig." Ik krimp een beetje ineen. "Mensen die dingen stelen. Daar kan ik echt niet tegen." Ik probeer tranen te onderdrukken. "Je kan toch werken boor je geld?" Ik slik. "En wat als die persoon geen baan kan krijgen? Of niet goed genoeg en die ring voor zijn geliefde wil kopen?" Ik kijk hem aan. "Niks mee te maken! Stelen is fout. Je weet vast nog wel toen jij die cupcakes stal. Dat was fout. Gelukkig heb jij ervan geleerd." Mijn schuldgevoel wordt groter en groter. De ring brandt in mijn zak en het liefste wil ik hem geven maar dan weet ik dat hij weet dat ik de dader ben. Ik wil hem gewoon ten huwelijk vragen.. Met een mooie ring.

Ik heb gewacht. Een paar maanden in de hoop dat Louis het zou vergeten. Ik heb fotoshoots gedaan om geld te sparen en uiteindelijk was het zo ver. Rond 1 uur 's nachts toen de sterren hoog aan de hemel stonden ben ik op een knie gaan zitten en heb ik hem aangekeken. "Ik wou dit al heel lang doen." Ik haalde de ring zonder doosje uit mijn zak. "Louis, wil jij voor altijd de mijne zijn en met me trouwen?"

Het voelde meteen niet goed. Hij keek me aan met tranen in zijn ogen. Van verdriet. Hij schudde zijn hoofd en rukte de ring uit mijn handen. "Jij was het!" Tranen stroomden nu over zijn wangen. "Ik zei je nog dat stelen fout was!" Ik probeer de situatie te redden maar kan alleen naar wat stotteren. "L-Lou. I-ik.. Ik wou bij je zijn. Voor altijd." Tranen Wellen nu ook bij mij op. "I-ik hou van je."

Louis draait zich om en kijkt me fel aan. "Ik wil niet trouwen met een dief." De woorden doen pijn. Heel veel pijn. Ik zak door mijn benen. "Stelen kan echt niet Harry! Ik ga dit terug brengen. Je hebt een fout gemaakt!"

Ik kijk hem na. De enige persoon op de wereld die me gelukkig maakte haat me nu en gaat met verraden bij de politie. Ik shake helemaal. Ik had alleen hem. Niemand anders. Opeens heb ik een sterke neiging om van het balkon te springen, maar ik hou me in. Ik moest doorzetten en niet opgeven. Opgeven kan altijd nog.

Ik ga stilletjes op de grond liggen en snik. Ik wou alleen maar wat goeds doen voor Louis. Ik had kunnen weten dat hij het niet zou waarderen. Maar ik kon van mezelf gewoon niet aankomen zetten met een dun saai nep zilver ringetje.. Dat kon echt niet.

-----

Sorry voor het lange wachten! Maar hier is weer een hoofdstuk :D

Vote, Fan & Comment!