You're the cup to my cake - a Dutch Larry Stylinson fanfiction

Chapter 12

Louis’ P.O.V

Ik was zo druk met de shoot, maar het was zo geweldig! Ze vonden het zo goed, dat ze me gelijk een som geld hebben gegeven. Ze hebben me nog wat klussen aangeboden maar met tijd ertussen zodat ik naar Harry kan en hem kan zien. Het eerste wat ik morgen ga doen is het geld brengen! Ik ben zó enthousiast dat ik vannacht waarschijnlijk niet kan slapen! Ik kleed me weer om en bekijk de foto’s. Ik glimlach. Ze zijn zo goed gelukt, dat had ik zelf nooit verwacht. Zeker niet omdat ik mijn halve leven op straat heb doorgebracht en er toen echt niet uitzag. Zonder Harry was dit echt nooit gelukt. ‘’De foto’s zijn geweldig Louis.’’ Hoor ik een vrouw zeggen en draai me om. Het is Mevrouw Horan, samen met Niall Horan, haar zoon die dus ook model is. Ze geven me de foto’s en glimlach. ‘’We hebben ze naar een magazine gestuurd, we wachten nog op de reacties maar het gaat sowieso een hit worden. Je bent een goede aanwinst.’’ Glimlacht ze. ‘’Danku, u weet niet hoeveel dit voor me betekent.’’

(Foto bij externe link)

Ik ga rustig zitten in de kantine en pak mijn telefoon, waarna ik naar Harry’s huistelefoon bel. Ik krijg eerst geen gehoor, maar na een tijdje word er haastig opgenomen. ‘’Hey Hazzy, met mij. Het is gelukt! Ik heb wat geld gekregen en ik kom het morgen brengen. Ze hebben het naar een magazine gestuurd en ik zie nu net mijn baas haar zoon binnenkomen met een grote glimlach, dus ik denk dat ze het geaccepteerd hebben.’’ Niall knikt. ‘’Ik kom in een magazine Harry.’’ Glimlach ik. ‘’Ik mis je zo Hazzy. Ik mis je knuffels, je kusjes, je lieve glimlach, je leuke lach, je kuiltjes in je wangen….’’ Tranen rollen over mijn wangen. ‘’En je lieve stem die me altijd weer kalmeert en opvrolijkt.’’ Ik snik. Ik kan het allemaal eventjes niet meer aan, het is zoveel opeens. Ik ging van een straatschooier met niks naar een model dat zijn grote liefde helpt om alles te behouden. Opeens zijn de rollen omgedraaid, en ik vind het zo erg voor hem. Ik bedoel, ik hou van hem en ik weet hoe het is om alles te verliezen wat je lief hebt.

Ik kreeg een flashback, die over jaren ging maar in het echte leven vrij kort duurde.
Ik kijk om me heen en slik. Mijn kleine, knikkende, dunne beentjes houden me nog net overeind in deze kou. Ik heb een korte, kapotte broek aan met hoge, wollen sokken met daarover schoenen met gaten er in. Mijn jas is ook niet echt waterdicht en mijn trui is te klein. Ik slik. Waar is mama? En waar is papa? Mama zei dat ik een brave, goede jongen moest zijn en wachten buiten de bakkerij. Dat heb ik gedaan, en nu weet ik niet waar ze is. Ik hoor een stem. ‘’M-Mama?’’ Nee, het is niet mijn moeder. Ik kijk bedroefd naar beneden en traantjes rollen over mijn wangen. Ik zie mijn moeder pas uren later, ze heeft een blauw oog en haar arm is ook paars/blauw. ‘’Kom Louis.’’ Ze pakt voorzichtig mijn hand en we lopen naar huis, waar het koud is en vochtig. We zijn allemaal ziek, en mijn vader mentaal en fysiek. Het doet me zoveel pijn om te zien hoe hij mijn moeder behandeld, na alles wat ze voor hem heeft gedaan. Het is respectloos en gemeen. Maar elke keer als ik er wat van zegt slaat hij me in mijn gezicht en smijt me in een hoek. Nu kruip ik zelf in die hoek en druk mijn handen op mijn oren. Ik snik. Mijn kleine jongetjes gesnik gaat weer over in het gesnik van nu.

‘’Sorry.’’ Ik veeg mijn tranen weg. ‘’Ik had een flashback en… Het was zo naar. Maar nu het tussen ons wel wat serieuzer word, ben ik bereid om je te vertellen hoe mijn leven is gegaan en waar ik doorheen ben gegaan.’’ Ik glimlach zwak. ‘’Het komt goed oké? Je houdt alles. Het appartement, de bakkerij… Alles. En we gaan heel gelukkig worden samen oke? Maak je nergens zorgen over lieverd.’’ Ik grinnik. ‘’Love you too, bye.’’ Ik hang op en Niall gaat bij me zitten. ‘’Girlfriend?’’ vraagt hij grijnzend en ik bloos. ‘’N-Nee, boyfriend…’’ Hij glimlacht en knikt. Ik zucht opgelucht. Ik ben zo blij dat hij het goed opvangt. ‘’Ik val ook op jongens, dus maak je geen zorgen hoor. Ik zorg er gewoon voor dat je alleen shoots hebt en als je shoots hebt met anderen zal het vriendelijk zijn.’’ Legt hij uit. Thank god, ik ga geen intieme shoots doen. Puur en alleen ik. ‘’Dankje Niall, ik ben je echt heel dankbaar voor al je hulp en dat ik bij je mag wonen in je appartement.’’ Hij had het aangeboden en ik heb Harry uitgelegd dat we gewoon vrienden zijn.

Ik plof op het grote bed neer wat Niall voor me heeft. Het is een hemelbed, en als je er op ligt voelt het als de hemel. ‘’Luister, Niall. Als het niet goed gaat met mijn vriend, mag hij dan ook hier komen voor een tijdje?’’ Hij knikt. ‘’Ja natuurlijk.’’ Ik glimlach. ‘’Dankjewel.’’ Ik stuur Harry nog snel een sms’je. –Als het niet goed uitpakt, kunnen we altijd bij Niall terecht. Ik ga nu lekker slapen, zie je morgen xx- Ik verstuurde hem en ging toen slapen, waarna ik fijn droomde. Alles gaat goed komen. Dat voel ik…

Harry;

Ik sta te wachten bij de deur. Vandaag komt Louis terug. Ik heb hem zo erg gemist. Hierna zou hij nog wel vaker weg moeten zei hij en daar baal ik echt van. Ik heb het zwaar. Ik ben alleen met stapels rekeningen en de brief die zei dat ik nog maar 3 maanden had. Ik hap even naar lucht. Niet aan denken Harry. Je gaat Louis zien en alles komt goed. Je kan super veel verdienen voor een shoot. En het komt ook nog in een echt magazine. Ik denk dat het wel moeilijk wordt om hem op allemaal tijdschriften te zien of zo. Ik bedoel.. Hij is mijn vriendje en straks zit iedereen op hem te geilen. Ik slik even en haal een hand door mijn haar. Ik moet er maar aan wennen. Ik heb dit liever dan dat hij in de prostitutie zou gaan om geld te verdienen voor mij. Ik heb daar serieus wel een moment aan gedacht toen hij opeens weg was. Dat hij zoiets doms zou doen als dat. Dat zou ik mezelf nooit vergeven hebben.

Na een tijdje gaat de bel. Ik sta op en ren er naar toe. Louis. Louis. Louis is er eindelijk! Ik trek de deur open maar mijn glimlach verdwijnt meteen als ik zie dat het Louis niet is. Een klein meisje en jongetje staan voor de deur. Ze kijken me aan en houden elkaars handjes vast. Ik herken ze van de bakkerij. Hij kocht van zijn spaargeld een cupcake voor haar. Ik slik.

"Meneer?" vraagt het jongetje zacht. "Sorry als ik u stoor." Het is zo schattig hoe hij zo netjes praat. "Z-zeg maar je en Harry." Ik hurk bij ze neer. "Waarom is de winkel dicht?" Ik slik en kijk naar het jongetje. Ze snappen vast nog niet veel van kosten en het failliet zijn. "Hij is tijdelijk eventjes dicht. Ik heb wat probleempjes. Maar het komt wel goed. Dan gaat hij weer open en kun je weer cupcakes kopen." Ik slik even. Hij knikt zachtjes. Achter zijn rug haalt hij een cupcake te voorschijn. "Deze is voor u." Ik pak de cupcake aan en glimlach even. "Dat is lief, maar eet hem maar zelf op met haar." Ik glimlach en geef hem terug. Hij glimlacht en knikt. "Dank u wel Harry."

Ik doe de deur weer dicht en zucht even. De winkel moet echt weer open gaan. Als dat niet gebeurd dan heb ik niet alleen mezelf teleurgesteld maar deze kinderen ook. Ik ga op de bank liggen en sluit mijn ogen. Na een tijdje gaat weer de bel. Minder vrolijk dan net loop ik er heen, maar als ik hem nu open zie ik dat het Louis wel is. Ik sla mijn armen vluchtig om hem heen en knuffel hem stevig. "Lou! Ik heb je zo gemist!" Ik voel tranen over mijn wangen stromen. Ik vertel hem snikkend van de kinderen. Hij moet me echt helpen.

Ik voel hoe hij me optilt en op de bank gaat zitten. Hij zet me op zijn schoot. "Ik heb geld Harry. Alles komt goed. Ik kreeg voor mijn start shoot al 500 euro. Van het magazine krijg ik nog wat en als ik zo door ga wordt ik steeds meer betaald. Alles komt goed. Wees niet bang." de hele avond blijf ik tegen hem aan zitten en hou ik hem goed vast. Ik kan niet zonder hem. Ik ga hem zo erg missen als hij weg is. "I-ik heb maar 3 maanden Lou." Snik ik. "Het komt goed Baby. Het komt goed.." fluistert hij.

Ik hoop het zo..