You're the cup to my cake - a Dutch Larry Stylinson fanfiction

Chapter 13

<pre style="line-height: 21.299999237060547px; white-space: normal; color: #444444; font-size: 15px; text-align: start;">Louis’ p.o.v

Als ik na een lange reis eindelijk thuis ben bel ik aan. Ik haal diep adem, ik ben best nerveus. Wat als er iets mis is? Wat als alles al te laat is? Als er word open gedaan en ik de krullenbol zie glimlach ik breed. ‘’Hey Hazzy.’’ Ik voel hoe hij in mijn armen vliegt en ik knuffel hem liefjes. Oh *** ik heb hem zo vreselijk gemist. Ik heb zelfs lopen huilen vannacht omdat ik hem zo vreselijk miste. ‘’Lou! Ik heb je zo gemist!’’ hoor ik zijn trillende stem zeggen en merk na een tijdje dat hij huilt. ‘’Oh shh niet huilen Harry.’’ Ik til hem voorzichtig op, ik wil niet dat hij valt of dergelijke dus ik houd hem goed vast. Hij vertelt me over de kinderen die aan de deur kwamen. Het is zo sneu, die kinderen zijn hun vertrouwde, oude plekje kwijt. Ik loop rustig naar binnen en sluit de deur. Ik moet hem rustig zien te krijgen. Ik weet alleen niet hoe. Ik ga rustig op de bank zitten met hem op mijn schoot. ‘’Ik heb geld Harry. Alles komt goed. Ik kreeg voor mijn start shoot al 500 euro. Van het magazine krijg ik ook nog wat en als ik zo door ga wordt ik steeds meer betaald. Alles komt goed.’’ Stel ik hem gerust en hou hem tegen me aan. ‘’I-Ik heb maar 3 maanden Lou.’’ Snikt hij en ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik moet zeggen nu. ‘’Het komt goed baby. Het komt goed.’’ Zeg ik zachtjes. 

Als hij wat rustiger is kijkt hij me aan. ‘’Je had het over je jeugd? Dat je het wou vertellen?’’ vraagt hij en ik knik. Ik haal diep adem. ‘’Je weet al dat ik mijn moeder ben verloren toen ik heel jong was.’’ Hij knikt en houdt me goed vast. Ik slik. ‘’Hier komt het hoor.’’

‘’Ik ben geboren op kerstavond, zoals je weet maar je hebt geen idee wat voor hel dat was voor iedereen… Het was vreselijk. Mijn vader kwam thuis, en hij was dronken. Ik snap niet hoe die man met zichzelf kon leven echt. Hij was eerder nooit zo, zei mijn moeder. Hij was lief, en geweldig. Maar toen ik in de buurt kwam werd het minder. Alsof hij me al haatte voor ik überhaupt geboren was.’’ Ik kijk naar de grond en tranen rollen over mijn wangen. ‘’Na vijf miskramen doordat ze telkens in mijn vaders rook zat en slecht eten, kwam ik. Mijn moeder was zo blij met me maar mijn vader wou nooit iets met me te maken hebben. Hij haatte me gewoon.’’

‘’Ik werd ouder en mijn vader bleef al ons geld uitgeven aan drank en sigaretten. We woonden inmiddels in een leegstaand pand met een paar meubels en geen elektriciteit. Kleren had ik weinig, het meeste vond mijn moeder ergens. Mijn moeder probeerde zo goed mogelijk voor me te zijn en me goed te verzorgen, maar het kon gewoon niet met zo’n vader als de mijne. Ze werd ziek en ze ging snel achteruit. Ik was toen twaalf jaar oud. Mijn vader leek het niks te interesseren dat mijn moeder misschien dood zou kunnen gaan. Net als al haar miskramen, hij was emotieloos…’’

Inmiddels snik ik al luid, ik hou het gewoon niet meer. Ik lig in Harry’s armen, maar ik word niet rustiger. ‘’En toen ze overleed, was ik er als enige. Mijn vader was er ook niet, en toen ik thuiskwam hing hij aan het plafond’’ Ik klem me aan hem vast als een bang klein kindje. Ik wil weg, weg uit deze wereld. Weg uit deze pijn, ik word gek. Zwaar gek zeg ik je. ‘’Oh Lou, waarom heb je me dat nooit eerder gezegd?’’ zegt Harry zacht en ik kijk hem aan. ‘’Ik was zo bang, bang voor de confrontatie en nu weet ik waarom. Ik begin mijn ouders te missen. Ik mis ze f-cking erg ondanks alles en ik wil mijn moeder terug. En nou zal je zien, raak ik in een depressie en dat helpt jou al helemaal niet nu.’’ Zeg ik zachtjes en kijk hem aan. ‘’Ik moet jouw winkel redden, net zoals het mij heeft gered.’’ Ik glimlach moeilijk en knuffel tegen hem aan. Ik bedoel, ik heb praktisch hem alleen nog maar. Ik heb geen vrienden, geen broers of zussen en ook geen verdere familie die ik ken. Ik heb Niall, ja oke maar verder niemand. Niemand wou vrienden zijn met een zwerver en ik neem het ze ook niet kwalijk. Ik bedoel, natuurlijk. Het is 2014, alles gaat om uiterlijk en rijkdom. Dat is wel een tijdje zo natuurlijk maar ik kan er nog steeds niet aan wennen. 

Ik kijk naar Harry en voel hoe hij kalmerend over mijn rug wrijft. Hij is zo lief, ik merk nu dat ik de beste keuze heb gemaakt qua relatie en jongen. Ik heb er niet voor gekozen maar ik viel gewoon voor hem. Zijn krullen, kuiltjes in zijn wangen, zijn lieve lach en lieve ogen. Ik weet niet wat het is, maar hij geeft me mega vlinders in mijn buik en mijn hart gaat tienduizend keer sneller als ik bij hem ben.‘’Oh en Hazz?’’ Hij kijkt op. ‘’Ik weet dat ik het nog niet echt gevraagd heb, maar wil je mijn vriendje zijn?’’

Harry;

Ik kijk hem aan en wrijf over zijn rug. Dit was echt erg voor hem. "Ik ben er voor je Lou." Ik druk een kus op zijn wang en streel liefjes door zijn haar. Ik frons als hij dat vraagt. "I-ik ging er eigenlijk al een beetje van uit." Ik bloos en grinnik. "Ja, ja ik wil heel graag je vriendje zijn." Ik druk glimlachend mijn lippen op die van hem en leg mijn handen in zijn nek. Na een tijdje laat ik zijn lippen los. "I love you.."

Samen zitten we de hele avond op de bank. Ik denk even niet aan de zaak. Aan mijn cupcake winkeltje die failliet is en hoogst waarschijnlijk dicht gaat. Dat ik dan nooit meer cupcakes kan bakken en kan verkopen aan mensen. Shit. Ik denk er toch aan. Tranen wellen op en ik barst in snikken uit tot Louis schrik.

"Haz!? Wat is er? Niet huilen." Ik voel zijn zachte sterke armen om me heen. Ik ben groter dan hem maar op dit moment lijkt hij wel groter. Ik voel me zo klein en kwetsbaar in zijn armen. Ik hou echt van hem. Ik leg mijn armen om hem heen en knuffel hem stevig. "Fuck Lou.. Ik wil mijn zaak niet kwijt." Snik ik. "Het is mijn leven.. Het is mijn droom." Hij streelt door mijn haar. "Je moet niet bang zijn Harry.. Ik ga het oplossen voor je. Je zag toch dat ik al geld had." Ik slik. "Het is lang niet genoeg Louis.. Je brengt geld mee, dat betaal ik en de volgende maand is het weer terug als schuld. Het heeft geen nut. Ik moet heel veel in een keer hebben." Ik slik en trek mijn benen op. "Ik ben zo bang Lou.. Die bakkerij heeft zoveel betekenis. Ik kwam er altijd toen ik klein was. En die vrouw gaf me cupcakes.. Mijn moeder was een keer ziek en toen heb ik samen met die vrouw een taart gebakken voor haar. Het was geweldig." Ik kijk hem aan. "En ik weet dat jij er ook was. Je durfde niet naar binnen. Je moeder trok je mee. Je had geen geld. Maar later kwam je een keer en kreeg je ook wat. Je had veel eerder moeten komen." Ik slik en kruip meer tegen hem aan. "Ik heb ook geen vader meer Lou." Ik pak zijn hand en verstrengel onze vingers. "Mijn vader is gewoon op een dag weg gegaan. Ik was 7. En toen iets erna ging de bakkerij ook nog dicht. Mijn leven leek in te storten." Ik bijt op mijn lip. Hij vindt me vast een aansteller. Hij is mishandeld door zijn vader, hij was arm, hij had pas een rot leven. Ik slik. "Sommige zeggen dat mijn vader een ander gezin had ergens anders. Ik zou ergens anders een half zus hebben en nog een klein zusje op komst." Ik slik. "Ik kan niet geloven dat hij weg is gegaan voor een ander. Zonder iets te zeggen. Hij hield niet van me." Ik kruip tegen hem aan. "Gelukkig heb ik jou. Wat zou ik zonder jou moeten Louis. Je bent echt mijn leven nu. Als ik jou ook nog kwijt raak dan wil ik niet meer verder.." 

Ondertussen zit ik al op zijn schoot. Ik leg mijn hoofd in zijn nek en sluit mijn ogen. Ik snuif zachtjes zijn geur op. Hij ruikt zo lekker. Ik druk een lief kusje in zijn hals en streel door zijn hals. "Je bent prachtig." Fluister ik zachtjes. "Je blauwe ogen, je bruine haren, je lieve neus, je mond, je wangen, je lichaam echt alles is mooi aan je." Ik druk een kusje op zijn hand en dan op zijn mond. "Ik weet niet waar ik je aan verdien.."</pre>