Tut Sözünü

11. bölüm

Bakışlarımı bir türlü kapının yanındaki kalabalıktan alamıyordum. Nedeni kalabalık veya kızların delirmiş gibi çığlık atması değildi. Onun neden burada olduğuydu.

Demir? Sesim fısıltıyla çıksa da Alara ve Boranın duyduğuna emindim. Yine de gözlerimi ondan ayırmadım. Herkes gibi bende ona odaklanmıştım. Neredeyse tüm kızlar Demirin etrafında toplanmış, onunla fotoğraf çekilmek için sıraya girmişlerdi. Demir hepsiyle fotoğraf çekildikten sonra kalabalık biraz dağıldı. Ama bazı kızlar hala Demirin peşindeydi. Eğer anlaşmalı olarak değil de severek evlenseydik, bu durumu kıskanabilirdim. Yani kızların sürekli Demirin etrafında dolaşmasını Demir bir süre etrafa bakındıktan sonra gözlerimiz kesişti. Beni görünce gülümsedi ve kalabalığı arkasında bırakarak bize doğru gelmeye başladı. Gözlerini benden bir saniye bile ayırmadan yanıma gelip, oturdu.

Aşkım. Dediğiyle beraber tüm kızların bakışları bize döndü. Daha doğrusu bana. Gözlerinde nefret ve kıskançlık vardı. Demirin umurunda değildi. Böyle durumlara alışık gibiydi. Ben ise şaşkınlıktan ne yapacağımı bilmiyordum. Hem burada olması hem de bana aşkım demesi fazlasıyla garip gelmişti.

A-aşkım? Senin burada ne işin var? İlk başta kekelediğim için Boranın şüphelenmesinden korkuyordum. Ama şüphelenmemiş gibiydi. Sadece ikimize bakıyordu. Alara bildiği için rahattım zaten. Demirin teklifini kabul ettikten sonra Alaranın yanına gidip, anlatmıştım. Bir tek o biliyordu.

Çekimler erken bitti. Bende seni görmek istedim. Kolunu omzuma atıp bana iyice yaklaştıktan sonra yanağımdan öptü. Şaşırmıştım. Kimsenin anlaşmalı olarak evlendiğimizi anlamaması için karı-koca gibi davranmalıydık ama böyle bir şey yapacağını tahmin etmemiştim. Elimi tutmasını bekliyordum. Şaşkınlığımı ve düşüncelerimi bir kenara bırakıp Demir ile Boraya odaklandım. Bir süreden beri birbirlerine bakıyorlardı. İyi anlaşacaklarını düşünüyordum. Her ne kadar bakışlarıyla birbirlerini öldürüyor olsalar bile. Bizi tanıştırmayacak mısın Umut? Demirin sesiyle ona döndüm. Ben daha konuşamadan Bora benden önce davrandı.

Ben Bora. Umutun yakın arkadaşıyım. Bora elini Demire uzattı. Alara ile ben, konuşmadan ikisini izliyorduk. Demir bir süre Boraya baktıktan sonra omzumdaki kolunu çekip elini sıktı.

Ben de Demir. Kocasıyım. Son kelimeyi vurgulayarak söylemişti. İkisi de elini çektiğinde Demir kolunu belime sarıp beni kendine çekti. Artık aramızda neredeyse hiç mesafe yoktu. Bu yakınlık beni rahatsız etmişti. Elimi aramıza koyarak biraz ondan uzaklaştım. Ama Demirin kolu hala belime sarılıydı.

Nasıl tanıştınız? Bora, Demire bakıyordu. Soruyu ona sormuştu sanırım. Ona güvenmiyordu. Beni bırakıp gideceğini veya aldatacağını düşünüyordu. Haklıydı. Tüm kızların âşık olduğu ünlü oyuncu Demir Ateş ile evliydim. Ama Bora, üç ay sonra boşanacağımızı ve Demiri bir daha yanımda göremeyeceğini bilmiyordu.

Uzun hikâye. Dedim. Gerçekten de uzun bir hikâye.

Anlat, dinliyorum. Şimdi ne yapacağım? Gerçeği anlatsam kavga çıkacak, yalan söylersem de içim rahat etmeyecek.

Umut benim hayranımdı. Alara ile birlikte çekimlere gelmişti. Bende diğer hayranlarımla fotoğraf çekiliyordum. Sonra onu gördüm. Gözleri, bakışı, gülüşü Her şeyi farklıydı. Diğer kızlara benzemiyordu. Tanıştık. Birbirimizin numarasını aldık. Daha sonra da görüşmeye başladık. Sürekli birlikteydik. Her gün onu düşünüyordum. Sonra ona âşık olduğumu fark ettim. Çıkma teklifi ettim. Kabul etti. O gün dünyanın en mutlu insanı bendim. Aşık olduğum kız, beni seviyordu. Onu hiç bırakmayacağıma söz verdim. Birkaç ay sonra da evlenme teklifi ettim. Kabul etmesini beklemiyordum. Erken olduğunu söyleyecek sanıyordum. Ama o kabul etti ve evlendik. Demir, konuşurken bir an bile gözlerini gözlerimden ayırmadı. Oyunculuğu çok iyiydi. Eğer gerçeği bilmesem ben de inanırdım. Dışarıdan bakıldığında mutlu ve âşık bir çift gibi görünüyor olabilirdik. Ama gerçek hiç de öyle değildi. Aslında ikimizde zorunluluktan evlenmiştik.