10.bölüm

7.6K 401 68
                                    

Medya: Dağhan Erdemli

🖤

Sabah Betül erkenden kalkmış kahvaltı hazırlıyordu aklında çeşit çeşit düşüncelerle...Birden arkadan sarılan kollarla irkilse de güzel gözlü kardeşine kocaman bir gülümseme yolladı.

"Günaydın ablaların en güzeli."

"Günaydın kardeşlerin en aşıgı"

Betül'ün dediğiyle gözlerini devirdi Cem. Griye çalan mavi gözleri bu hareketle daha bir güzel görünüyordu. Betül içinden Melis'in Cem'in bu ve daha bir çok güzel özelliğini farketmesini diledi.

"Melis geldi diline beni doladın hemen."

"Dilimden kurtuluşun yok küçük bey. Hadi şimdi git fırından ekmek poğaça falan al."

"Ya siz kızsınız. Niye diyet yapmıyorsunuz ki?"

Betül kaşlarını çatıp bakınca Cem açıklama gereği duydu.

"Şey yani ablaların pamuk prensesi...Şimdi diyete ihtiyacınız tabi ki yok da...Yine de dikkat edin hamur işi yemeyin demek istedim."

"Sen şuna ben fırına gitmeye üşeniyorum desene sıpa."

Cem tatlı tatlı ensesini kaşıyıp sırıttı.

"Şey...Yani...Azcık...Minicik..."

Azıcık derken baş parmağıyla işaret parmağı arasında  küçük bir boşluk bırakarak gösterdi ablasına. Ninicik derken arasını daha da azalttı. Betül'se güldü onun bu şirinliğine.

"İstediğin kadar şebeklik yap Cem. O fırına gidilecekk..."

Cem yenilgiyle ofladı. "Tamam...Gidiyorum pamuk prensesin kötü üvey annesi."

"Az once pamuk prensestik şimdi kötü üvey anne mi olduk? Çok konuşma hadi...Doğru o fırına gidiliyor beyfendi!"

Cem pes ederek odasına gitti. Üzerini değiştirip çıkarken Betül de Merve'nin odadına girdi. Arkası dönük olan Merve'ye yaklaştı uyandırmak için.

"Merve...Kara kuzum..."

Merve yavaşça araladı gözlerini. Yine uyuyamadığı için göz altları kıpkırmızıydı. Betül farkedince endişeyle yanına gitti.

"Ne oldu sana? Gözlerin kızarmış. Ağladın mı?"

Merve zoraki gülümsemeye çabaladı. "İyiyim evimizin direği. Uyuyamadım gece. Ondan kızarmıştır gözlerim."

"Bir kaç gündür iyi görünmüyorsun Merve. Dikkatimden kaçtığını sanma. Nedir sendeki bu değişik haller?"

Merve bir an ne diyeceğini bilemedi. Anlatsa mıydı acaba? Ya anlatınca sırt çevirirse diye korktu kız. Gülümsedi o yüzden.

"Sadece yorgunluk. Bir de Ege'nin durumu...Yani üzülüyorum küçücük çocuğun yaşadıklarına."

"Üzülme güzelim. Çocuklar bizden daha güçlüdür emin ol."

"Haklısın. Biz ilk darbede yıkılırken onlar o darbeden sağlam çıkmayı başarıyorlar."

Betül gülümseyip elini Merve'nin elinin üzerine koyarak destek verdi.

"Sen harika bir öğretmensin."

Sarıldılar birbirlerine. Betül destek olmak için, Merve ise içindeki yangını azaltabilmek için. Ama ikisi de başarısız oldu...

---

Begüm abisini görünce yanına koştu. "Ya abi niye uyandırmadın beni?"

Genç kız ne kadar sinir olsa da aslında çok sevdiği abisine sarıldı. Uzun zamandır yurt dışındaydı çünkü. Ve habersiz gelmesi Begüm'ü hem şaşırtmış hem mutlu etmişti.

Ömürlük Yarim -TAMAMLANDI-Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin