Ömürlük Yarim -TAMAMLANDI-

30.bölüm -FİNAL-

İşte final geldi çattı...Bu kitabım diğerlerinin aksine çok daha romantizm ağırlıklıydı. Az olaylı boş aşklı...

Finaller hep heyecanlandırıyor beni. Tepkileri merak ederek yazıyorum hep. Yıllarca facebookta yazdığım acemice hikayelerim gibi bu hikayelerimi de keyifle yazıyorum.

Bu kitap ilk göz ağrım wattpadde. Bu yüzden yeri ayrı. Bu yüzden bir kaç şey yazmadan geçmek istemedim. Tabi ki sözü uzatmaya niyetim yok. Keyifle okuyacağınız bir final olması ümidiyle...Seviliyorsunuz :):):)

Medya:Temsili Dağhan-Betül ve Betül'ün gelinliği ❤

🖤

Melis elini zile getirdiğinde hala tereddütlüydü. Kalbi korkudan deli gibi atıyordu. Ama mecburdu...

Sonunda cesaretini toplayıp zile bastığında Murat kapıyı açmıştı ve sırıtarak süzüyordu Melis'i. "Harika görünüyorsun prenses..."

Melis'ten ses çıkmayınca içeri girmesini işaret etti. Kararsız adımlarla içeri giren Melis arkasından kapanan kapının sesiyle yerinde sıçradı...Elleriyle oynuyor, dudağını ısırıyor, ağlamamak için kendini sıkıyordu. Deli gibi korkuyordu çünkü...

"N-neden çağırdın beni?"

"Bence gayet iyi biliyorsun. Bu yüzden korkuyorsun...Şu haline bak. Yaprak gibi titreyecek kadar korkutuyorum demek seni..."

Gerçekten ayazda çıplak kalmış gibi titriyordu Melis. Buraya gelirken cesır olacağına dair kendine sözler vermişti halbuki.

"Düğüne yetişmem lazım. Bir an önce ne istiyorsan söyle!"

"Çok basit...Sadece bir kere benimle sevişirsen intikamı falan unutur giderim hayatınızdan."

Melis yutkundu. "S-sen ne de-diğinin farkında mısın??"

Bir iki adım yaklaştı Murat. "Gayet farkındayım prenses...Hadi kabul et ikimiz de kurtulalım..."

"Yengemi neden dövdürdün Murat...Benimleydi senin derdin. Nerdeyse bebeğini kaybediyordu yengem. Nasıl yapabildin..."

Murat gayet sakindi. "Hamile olduğunu bilmiyordum. Gerçi bilsem de aynısını yapardım. Çünkü sana çok sinirliydim. Ve o Cem denen ite...İkinizin canını yakabileceğim bir şey lazımdı. Ben de yengeni seçtim."

"Sen...Sen iğrenç bir adamsın!"

"Ve sen birazdan bu iğrenç adamın olacaksın!"

"Asla!!"

Murat hala kendinden emin şekilde bakıyordu karşısında korkudan titreyen Melis'e. "Sevdiklerini öldürmem umrunda değil yani...Anneni...Babanı...Abini...Yengeni...Cem'i..."

"Kes sesini!!"

Kolundan yakaladığı gibi Melis'i duvara çarpan Murat sertçe baktı gözlerine. "Başka seçeneğin yok Melis. Ya şimdi burda benim olursun ya da sevdiklerini kaybedersin!!"

Melis bir kez daha sertçe yutkundu. Gözünden iki damla yaş düştü. "Senden nefret ediyorum!"

"Eehh!! Yeter be! Amma nazlandın!"

Melis'in çırpınmalarına aldırmadan üzerine saldıran Murat'ın tek derdi buydu işte...Aşk nedir nerden bilecekti böyle bir şerefsiz??

Neyse ki kırılan kapıyla beraber içeri dalan polisler ve Cem kurtarmıştı Melis'i...Yaka paça götürülen Murat hala tehditler savururken Cem kollarında titreyen kıza daha sıkı sarıldı.