Ömürlük Yarim -TAMAMLANDI-

25.bölüm

Medya:Dağhan ve annesi Ayşe sultan :)

🖤

Burak karşısındaki çifte sırıtarak bakarken Dağhan ve Betül allak bullak olmuştu. İlk ağzını açan Dağhan oldu. "Ne işin var lan senin burda!"

Burak pişkince verdi cevabını. "Karını elinden almaya geldim Dağhan Erdemli! Sevdiğim kadını geri almaya geldim..."

Dağhan hırsla adamın üzerine yürürken Betül tuttu elini. "Canım hadi gel evimize gidelim. Boşver şu pisliği..."

Yalvaran gözlerle bakınca kıyamadı Dağhan. İçeri beraber girerlerken Burak rahat durmadı her zamanki gibi. "Ne oldu korktun mu Dağhan?"

Aynı anda tüm damarlarına işleyen öfkeyle beraber Dağhan arkasını dönüp Burak'ın tam burnuna yumruğu indirdi. Ardından bir şey olmamış gibi Betül'le beraber eve girdi. Hala burnundan soluyordu ama. Sakinleşmiyordu bir türlü.

"Nasıl cesaret eder bu herif! Benim karımı lan karımı!! Sevdiğim kadını alacakmış elimden!! İzin verir miyim piç herif!! Şerefsiz köpek!!"

Kendi kendine bağırırken Melis çıktı odasından. "Abi!! Ne oluyor!!"

Betül Melis'e döndü. "Tatlım sen bu gece bizim evde benim odada kalsan iyi olur."

Melis sadece onaylamakla yetindi. Karşı daireye gittiğinde Betül sardı kollarını kocasına. "Sakin ol canım. Seni bu hale getirip hata yaptırmak istiyor. Bu fırsatı verme ona."

Dağhan'ın elini saçlarında hissedince gülümsedi. "Seni o kadar çok seviyorum ki Betül...Korkuyorum. Yıllar sonra buldum ben seni. Ödüm kopuyor bu herif bir şey yapacak da seni benden alacak diye."

Betül kafasını kaldırıp bu kez dudaklarına sakinleştirici kısa ama etkili bir öpücük bıraktı Dağhan'ın. "Korkma. Ben sadece seninim artık. Bizi ayırmaya gücü yetmeyecek."

Birbirlerine sarılarak salona geçtiler. Koltukta sarılarak otururlarken Dağhan birden döndü Betül'e. "Artık burda kal Betül. Yanımda ol hep. Tamam söz istemezsen dokunmam...Salonda yatarım. Uzak dururum ama kal işte. Hem o herif şimdi bizi izleyecek. Ayrı evlerde kalırsak ona fırsat veririz. Taşın yanıma. Bir ömür boyu...Yanımdayken bekleyelim düğünümüzü..."

Arka arkaya konuşması Betül'ü güldürdü. Karşısındaki adam hem çok aşık hem de kaybetmekten korkan bir adamdı.

Betül'ün neye güldüğünü anlayamayan Dağhan kaşlarını çatmıştı ki dudağında hissettiği sıcaklıkla gözleri kapandı. Ne burak ne de başka bir şey kalmıştı aklında. Betül tüm olumsuzlukları siliyordu sanki. Mutlulukla elini beline koyup daha da yaklaştırdı kendine. Derinleşen öpüşme akıllarını başlarından alırken Dağhan kendini zorlayarak ayırdı dudaklarını. İkisinin de nefesleri düzensizdi.

"Bir an önce yapalım düğünü. Yoksa dayanamayabilirim..."

Karşısındaki kadın kıkırdayınca dünya daha bir güzelleşti. "Yapalım Dağhan Erdemli...Gerçekten Betül Erdemli olmak için sabırsızlanıyorum."

Kalbi arka arkaya taklalar atarken sesi boğuklaştı genç adamın. "Bir an önce benim olmanı istiyorum. Sadece benim..."

Betül birden aklına gelenle geri çekildi. Yüzü de düşmüştü. "Dağhan??"

Karşısındaki kadındaki değişiklikle kaşları tekrar çatıldı Dağhan'ın. "Bir şey mi oldu? Yüzün asıldı??"

Betül başını önüne eğip parmaklarıyla oynarken fısıltı gibi çıkan sesiyle konuştu. "Sana anlatmam gereken bir şey var..."