Ömürlük Yarim -TAMAMLANDI-

21.bölüm

🖤

Cem gözlerini açtığında etraf karanlıktı. Bir kaç dakika gözlerinin alışmasını bekledikten sonra bir suret belirdi az ilerde karşısında. Gözlerini kısarak daha dikkatli bakmaya çalıştı. Görüntü biraz daha netleştiğinde hala baygın ve elleri ayakları bağlı olan Melis'i farketti. Hemen yanına gitmek istese de kendisinin de bağlı olduğu gerçeği izin vermedi gitmesine. Kısık sesle seslendi.

"Melis...Güzelim uyan."

Ses gelmeyince endişelendi haliyle. Ellerini çözmeye çalıştı ama çok sıkıydı. Çok fazla zorlayıp bazı yerlerde deriyi soymasına rağmen gevşetemedi ipleri. Bir umut tekrar seslendi.

"Melis...Melis sevgilim ses ver. Melis!!"

Açılan kapıyla beraber kapıdaki Murat verdi cevabı. "Henüz seni duyamaz Cem. Onun biraz daha uyuması gerekiyor."

"Murat?? Lan sen mi kaçırdın bizi!!"

"Benden bekliyordun bence Cem. Neden şaşırmış gibi davranıyorsun ki?"

"Haklısın. Senden her türlü şerefsizliği beklemem gerekirdi!"

"Çok ayıp. Biz dosttuk unuttun mu? Bir kız için kardeşini üzmene değer miydi?"

"Ne diyorsun lan sen. Yıllardır aşık olduğum kızı senin gibi bir piçe mi bırakacaktım!!"

"Bırakmalıydın. Ama bırakmadın. Ben de zorla alıyorum..."

"Onu rahat bırak Murat! Bırak gitsin! Sonra kozlarımızı paylaşırız!"

"Benim istediğim şey senle kozlarımı paylaşmak değil. Melis'i senden almak. Ona sahip olmak!"

"Ulan o kıza dokunursan öldürürüm seni duydun mu!!"

Murat kahkaha attı bağlı olduğu halde hala ahkam kesen Cem'in haline. "Çok konuşuyorsun ama boş konuşuyorsun kardeşim. Melis artık benim. Kabul et ve sıranı bekle...İstediğimi aldıktan sonra sıkılınca geri veririm merak etme."

"Şerefsiz köpek!"

O sırada Melis kendine gelmeye başladı. Murat farkedince sırıttı. "Eğlence başlıyor kardeşim..."

Cem Melis'e odaklanmıştı. Genç kız önce biraz kıpırdandı. Bağlı olduğu için canı yanmış olmalı ki yüzünü buruşturdu. Sonra da gözlerini araladı. Karanlıkta hiç bir şey göremeyince seslendi güçsüz sesiyle.

"Cem..."

"Burdayım güzelim. Sakin ol tamam mı?"

"Nerdeyiz?"

Cem'den önce Murat cevap verdi. "Benim yanımdasınız güzelim. Yarım kalan hesabı kapatalım istedim. Hani şu bahçedeki..."

Melis şaşkınlık ve korkuyla yutkundu. "Murat??"

Soru sorar gibi söylese de emindi bu sesin sahibinden. Cem'in ilk başta yaptığı gibi Melis de denedi iplerden kurtulmayı ama olmadı. Murat ikisini de eğlenerek izliyordu.

☆

Dağhan, Betül'ün herşeyi bildiğini anlayınca ne diyeceğini bilemedi bir süre. O sırada Betül valizini aldı yeniden eline. Kapıya doğru gidince kendine gelen Dağhan şaşkınlığını atıp önüne geçti.

"Gitme..."

"Sana artık güvenmiyorum. Çekil önümden."

Birden sarıldı Dağhan. Sıkı sıkı sararsa, kollarının arasında saklarsa gidemezdi belki.

Betül'ün kısık sesini duydu o anda. "Dağhan yapma...İkimize de bu kadar sene acı çektirdikten sonra yapma. Bırak gideyim..."

"Özür dilerim. Aptalın, korkağın tekiyim biliyorum. Ama bırakamam seni. Bunu isteme benden."