friends ✺ v.kook ✅

four

Kısa süre önce sınıfa yeni bir öğrenci gelmişti. Daegu'dan Seoul'a taşınmış varlıklı biriydi. Benden büyüktü fakat okula geç başlamıştı. Çok geçmeden okuldaki bütün öğrenciler gibi benim de dikkatimi çekmişti. Benim boylarımda, yakışıklı bir surata sahipti ve saçları siyaha boyalıydı. Doğrusu fazla insanlarla konuşmadığı için herkesin odak noktası olmayı başarmıştı.

Adı Kim Taehyung'du.

Gözlerim sürekli Taehyung'u arıyordu, yüzü garip bir biçimde büyülüyordu beni. Doğrusu kendisinden hoşlandığımı söyleyemem, aksine ona karşı bir soğukluk duyuyordum. Kendinden emin durmasına rağmen gözlerindeki hüzünlü ifadeyi görebiliyordum. Almanca dersinde öğretmenin verdiği konuların dışına çıkıyor, sanki kendi kafasındaki sorunları önündeki kağıda aktarıyordu. Ama hoşuma gitsin ya da gitmesin, gözlerimi Taehyung'dan bir türlü ayıramıyor, ancak başını kaldırıp bana baktığında gözlerimi korkuyla başka yöne çeviriyordum.

Kendine özgü bir kişiliğin damgasını taşıdığı için dikkat çekmesi bu yüzdendi.

Okuldan sonra yurda giderken arkamdan geliyordu Taehyung. Kalabalık dağılana kadar, beni kaybetmesin diye yavaşça yürüyordum. En sonunda bana yetişince bir selam verdi. Aynı şekilde ona eğildim.

"Seninle biraz yüreyelim mi?" diye sordu güler yüzle. Bu sorudan hoşlanarak başımı salladım ve ona yurtta kaldığımı söyledim.

"Demek öyle. Ben de yurda yazıldım, odalardan birinin boşalmasını bekliyorum," dedi gülümsemesini devam ettirerek.

"Şu an nerede kalıyorsun?" diye sordum.

Gülümsemesi yüzünden hafifçe gider gibi oldu fakat sonra daha derinden gülümsedi. "Bir arkadaşımın yanında kalıyorum. Yurdun arkasındaki yarım kalan inşaatı biliyor musun?"

Bir an yolda durdum. Son zamanlarda orası bana fazlasıyla hatırlatılıyordu.Önce Lee Changmin, şimdi de Kim Taehyung.

Taehyung omzuma vurdu. "Bir şey mi oldu sevgili dostum?"

Sorusunu görmezden geldim ve yürümeye devam ettim. "İnşaatı biliyorum elbette, senelerdir yapımına devam edilmedi," dedim gülümsemeye çalışarak.

Bana yetiştiğinde suratıma baktığını hissedebiliyordum ama ben yeri seyretmeyi tercih etmiştim. "Oranın karşı binasında oturuyorum."

Kaşlarımı çattım. Tarif ettiği yer bizim yurdun arkasındaydı. Neden böyle tarif etmek yerine inşaattan bahsetmişti ki?

Belki de ben orada kötü anılarım var diye böyleydim ama yine de sinirlenmiştim.

"İşçiler değiştiğinden beri kimse oraya el sürmedi. Sözde çalışmak için geliyorlardı fakat odamdan inşaatın içini görebiliyordum. İnan bana, binanın yapımı dışında her şey yapılıyordu orada. Nedenini biliyor musun?"Ne diyeceğimi bilemedim. Bir şeyler ima ettiği apaçık belliydi.

Başımı iki yana salladım. Taehyung omzuma vurdu yeniden.

"Burada yaşadığına emin misin?" diye sordu yurdu işaret ederek. Hangi ara buraya kadar yürüdüğümüzü bile anlamamıştım. "Geçen sene orada 2 kişiye tecavüz ettiler." Taehyung gülümsemesini yüzünden birden sildi. "Sevgili dostum, şey, seni yolundan alıkoydum galiba. Hadi hoşça kal!"

Taehyung, inşaatın sokağına saparak beni yalnız bırakmıştı. Bense üzerimde bıraktığı garip etkiyle birlikte yurda girdim.