friends ✺ v.kook ✅

ten

"Kang Jae Suk'a sen tecavüz ettin, orospu çocuğu!"

"Gözümden şimdi düştün işte, küçük Jungkook. Sana daha önce de söyledim. O herife ben tecavüz etmedim, neden bana inanmıyorsun?"

Elimde sıkıca tuttuğum kağıt parçasını sinirle Taehyung'un üzerine savurdum. "Burada yazan şeyler, senin bunu yaptığını gösteriyor! Beni daha fazla aptal yerine koymayı kes!" Boğazım yırtılırcasına kadar çok bağırıyordum ama umrumda değildi. O bana yalan söylüyordu ve en önemlisi de aptal yerine konulmuştum.

Kağıdı okuduğunda gülerek bana baktı. Sinirle yumruğumu sıkarken, O gülmesini kahkahaya dönüştürmüştü ve sabrımı denemeye çalışıyordu. Yumruğumu ona sallarken ani bir hareketle elimi tutmasıyla şaşkınlıkla bakakaldım.

"Sen tam bir aptalsın, sevgili dostum. Burada benden bahsetmemiş, yanındaki herif demiş. Ben senin yanında mıydım? Bay Kang'ın diline düşecek kadar yakın olduğumuzu düşünmen senin hatan. Kendisi huzur içinde yatsın, yukarıdan bile senin ne kadar aptal olabileceğini düşünüyordur." Elini omzuma koydu ve sıktı.

"Sen ne demek istiyorsun?" Elini ittim ve birkaç adım uzaklaştım.

"Diyorum ki, neden yanında olan diğer insanlara gidip hesap sormuyorsun? Yanındakilere çok mu güveniyorsun? Sen, benim seni aptal yerine koyduğumu düşünüyorsundur ama aslında seni aptal yerine koyan başka birisidir. Buna ne dersin Jeon Jungkook?"

"Kimi kast ediyorsun?"

"Bunca sene ardından Min Yoongi ile birliktesin ama onun saldırgan ve kendine hakim olamayışını bilmiyor musun? Bunu anlamak için o herifle yakınlaşıyorum ve gördüğüm muameleye de bir bak!"

Ellerimle Kim Taehyung'un yakasına yapıştım ve dolmuş gözlerimi O'na diktim. O ise gülüyor, bir yandan da etkilenmiş gibi bana bakıyordu.

"Gelişmişsin."

Yumruğumu en sonunda O'nun o güzel yüzüne geçirmişken ellerime inanamaz bir şekilde bakıyordum. O ise bana giderek büyülenmiş gibi bakıyordu.

"Bir daha hyung hakkında bu şekilde konuşma. O'nu sevmediğini başından beri biliyordum, aramızı açmaya çalışıyorsun. Ancak bunu başaramayacaksın. Sadece bizden uzak dur!" Birden ağlamaya başladım.

O hayatıma girdiğinden beri başım belaya daha fazla giriyordu, sanki beni bulunduğum çukurdan çıkaracak gibiydi ancak elini uzattığı zaman beni daha fazla çukura sokuyordu.

"Sevgili dostum, ben böyle biri değilim. Sana bunu anlatmaktan dilimde tüy bitse de, sanırım bana inanmayacaksın. Senin iyiliğini istediğim için ve olayların gün yüzüne çıkmasını istediğim için o adamla arkadaş oldum. Şu an her şey ortada ama sen yine bana inanmayacaksın. Bu yüzden sana bir daha bana inanman için bir şey-"

"Neden iyiliğimi istiyorsun?" diye lafını böldüm. "Neden az bir geçmişimiz olduğu halde bunu yapıyorsun? Seni tanımıyorum, sen de beni tanımıyorsun. Hayatımda yaşadığım her şey ile neden bu kadar ilgileniyorsun, Kim Taehyung?"

Şimdi gözleri koyulaşmıştı ve durgun bir şekilde bana bakıyordu. Attığım yumruk sayesinde açılan aramızı yanıma yaklaşarak kapattı ve mesafeyi en aza indirdi. Geri çekilmeye çalışıyordum ancak elini enseme koymuş gitmemi engelliyordu.

Bakışlarımı kaçırmak istiyordum ama sanki bir şey beni engelliyordu. Bana yeniden aynı şeyi yapıyordu işte! Beni nasıl savunmasız yapabilirdi? Nasıl kendime gelmeme izin vermiyordu?

"Jungkook," dedi fısıltıyla. Az önceki gürültülü ortam gitmiş, yerini sessizliğe ve garipliğe bırakmıştı sanki.

Yutkunduktan sonra gözlerimi en sonunda O'ndan ayırdım.

Birkaç saniye sonrasında nefesini kulak hizamda hissediyordum. "Çünkü beni kendine çektin, bana naptığının farkında değil misin?" Nefesini bir kez daha kulağıma doğru üfledikten sonra geriye çekilerek elleriyle gözlerimdeki yaşları sildi. "Kulaktan dolma şeyler kötü insanları incitmez, iyi insanları incitir."

Gözlerimizi yeniden birleştirerek başımı dik tutmaya çalıştım.

"Düşüncelerin umuyorum ki senin düşüncelerin değildir, başkaları aklına böyle şeyleri sokmuştur. Yoksa daha fazla incineceğim."

En sonunda geriye çekildi ve kendime gelebilmek için derin bir nefes aldım.

"Ancak emin ol, şu an bile fazlasıyla incindim, sevgili dostum."