Friends? No. Lovers

Chapter 17

Kath's POV

"Kung 'yan lang itatanong mo, kaya kong umuwi mag-isa."
-Kath
"Hindi. May itatanong pa ako."
-Andrew
"Ano nga?"
-Kath
"Anong number mo?"
-Andrew
"Bakit?"
-Kath
"Wala lang.."
-Andrew
"Wait... 09*********"
-Kath
"Thanks!"
-Andrew
"Sige umuwi ka na. Mukhang pagod ka sa byahe. Haha!"
-Kath
"Hindi. Okay lang. Ihahatid lang kita tapos aalis na rin ako. Para malaman ko kung saan bahay niyo."
-Andrew
"Bakit? Akyat-bahay gang ka ba? Haha! Joke."
-Kath
"Ano ang akyat-bahay?"
-Andrew

Ang hirap naman magkaroon ng kaibigan na mayaman. Di nakakaintindi ng ibang words.

"Hindi ka ba nanonood ng news?"
-Kath
"Hindi. Ang boring kasi. Ano nga ang akyat-bahay?"
-Andrew
"Yung mga taong papasok ng bahay mo tapos mag-nanakaw."
-Kath
"Wow! Ha? Sakit mo namang magsalita."
-Andrew
"Kaya nga joke diba?"
-Kath
"Sabi ng iba, jokes are half meant."
-Andrew
"Bahala ka na nga. "
-Kath
"Joke lang.."
-Andrew

Ngumiti lang ako. Pero nararamdaman ko na nakatingin siya saakin. Kinakabahan ako na ewan. Pero pag-dating sa bahay,

"Sige. Bye. Thank you nga pala."
-Kath
"Your welcome."
-Andrew

"Hoy! Hoy! Hoy! Bakit mo kinuha yung sukli ko noon?!"
-Kath
"Sorry. Magkano ba?"
-Andrew
"13 pesos."
-Kath
"Sus! 13 pesos lang pala. E ba't pinapabayad mo pa sakin?"
-Andrew
"Siguro, maliit lang ang halaga nun para sa'yo kasi mayaman kayo."
-Kath

Kinuha ko ang 13 pesos ko sakanya sabay irap at pumasok na ako sa loob.

Napansin niya siguro na na-bwisit ako sakanya. Well wala akong pake kasi alam ko namang mali siya.

"O, sino nanaman yang kasama mo?" Nakangiting tanong ni kuya.

"Wala. May utang lang siya kaya siya pumunta dito."

"O, ikaw, sino naman yang kachat mo?"

"Secret."

"Edi wow. Ikaw na! Uwian na may nanalo na." Sigaw ko sabay palakpak. At dahilan ng pagka-gising ni mama.

"Kath, ano ba 'yan natutulog ang tao eh."

"Sorry ma!"

Tinignan ako ni kuya at tinawanan ako na para bang nang-iinis.