Epilogue
2 years later...
They survived the greatest battle of their lives.
A battle that made them stronger.
"Hoyyyyyy! Tara na!" Sigaw ni Poala sa mga kaibigan.
Papunta silang soccerfield upang manuod ng game.
Si Poala ang naghanap ng seats samantalangang nakasunod naman si Gio sakanya.
Its been two years already when they play the game of death.
Sobrang daming nangyari aakalaing mong panaginip lang lahat ng iyon.
Sacrifices. Tears. Lives. Friendship.
Marami silang natutunan sa trahedyang iyon na sumubok sa kanilang kakayahan at pagkatao.
And finally they survived the game of death. They finished it.
One thing for sure, if they are with each others side they will overcome anything even it's a game of death.
-----------
"Sa wakas natapos ko rin!" Masayang sambit nito sa sarili habang nakatingin sa notebook kung saan niya isunalat ang final project niya.
Mabilis niyang niligpit ang mga gamit niyang nagkalat sa lamesa.
Patungo siya sa faculty room para ipasa ang project niya.
Kumatok siya sa pinto at dumiretso sa table ng english teacher niya.
Nakangitin niya itong ipinasa kay Mrs. Diaz.
Tinignan ito ni Mrs. Diaz at binasa ang ilang bahagi. Tinignan niyo kung may kailangang baguhin ngunit wala naman siyang nakita.
Ngumiti ito at saka sinabing, "Congratulations Jaimie! You did a good job. Enjoy your summer vacation."
"Thank you din po, Maam." Nakagiting sagot ni Jaimie at umalis na.
Habang naglalakad siya sa corridor ay okyupado ang isipin niya.
Hello summer vacation!
Magkikita na uli kami ni Hak. Pati na rin ni Kuroko. Tsaka ni Usui. Excited na ko!
Napahinto si Jaimie sa tapat ng isang glass window kung saan kita likod na bahagi ng school at kung saan tanaw na tanaw ang quadrangle.
Bahagya siyang napangiti ng makita niya ang mga taong ginamit niya para sa story niya.
Sina Madel, Clarene, Yuki, Joshua, Aria, Paoli, Gio at iba pa ay tunay na mga tao. Kaschoolmate at kaklase niya ang mga ito ngunit hindi niya nakakausap.
She wanted to be friends with them but she has no guts kaya dinaan niya na lang ito sa pagsusulat ng isang kwento.
"Ang wonder friends ko." Naiiling na sambit ni Jaimie habang nakangiti ng maalala na naman ang barkadahan inilikha niya kahit na sa isang kwento lamang.
Muling naglakad si Jaimie at hindi mawala ang ngiti sakanyang labi.
The End.
