Accidentally Married to my Boss [Under Revision]

ThirtyTwo: FatherAndSon

Keziah's Pov

"Asan ang anak ko?" Tanong ko kay Lyn pag dating sa hospital.

"Dito po ma'am" sabi nya at pumasok sa isang private room.

Nadatnan ko ang isang doctor na chini check ang anak ko.

"How's my son doc?" Tanong ko.

Ngumiti sa akin ang doctor.

"He's okay now so nothing to worry" kalmadong sabi ng doktor at umalis na.

"Mommy" sambit ng anak ko kaya agad kong nilapitan at niyakap.

"Are you okay?" Tanong ko.

"Yes mommy because you are already here with daddy" sabi nya.

"What are you talking baby? Your daddy is not here" sabi ko.

Nag dedeliryo na yata ang anak ko.

Humiwalay sa yakap ko ang anak ko at tumingin sa likod ko.

"He's my father right mama?" Sabi nya at may tinuro sa likod.

Agad naman akong napalingon sa likod at nakalimutan ko kasama ko pala si Stephan.

Nakatingin lang ito sa bata at para bang hindi makapaniwala.

"Mommy?" Untag sa akin ng anak ko.

"H-ha?"

"He is my father right?" Tanong ulit ng anak ko.

Hindi ko alam kung tama bang sabihin sa kanya ang totoo.

Hindi ko alam kung ito na ba yung tamang panahon para ipakilala sila sa isa't isa?

Kinakabahan ako sa pwedeng mang yari kung sakaling ipakilala ko na sila sa isa't isa.

Baka kunin na sa akin ni Stephan si Stephen.

"No baby. He is not your father" sagot ko.

Nakita ko ang pag lungkot ng mukha ng anak ko.

Lumingon ako kay Stephan at mukha syang disappointed.

"Can I hug him mom?" Malambing na tanong ng baby ko.

"Why?" Tanong ko sa anak ko.

"Because he looks like me. I thought that he is my father" nakasimangot na sabi ni Stephen.

"Let him hug me Keziah" narinig kong sabi ni Stephan.

Huminga ako ng malalim at tumayo para mag give way kay Stephan.

Akala ko sa pelikula ko lang nakikita ang mga gantong eksena.

Yung tipong parang automatic na nag slowmo ang paligid habang palapit si Stephan sa anak ko.

Hindi ko alam kung bakit parang kinurot ang puso ko nung makita ko silang mag yakap.

At lalo akong na touch nung parang maiiyak si Stephan.

Shez. Makalabas nga muna.

Hindi ko matake na pag masdan sila. Nakokonsensya ako.

STEPHAN'S POV

May kakaiba akong naramdaman nung makita ko ang batang niyakap ni Keziah.

Kamukhang kamukha ko sya. Ganun ang mukha ko nung bata ako.

Kaya sigurado akong anak ko sya gaya ng sinabi sa akin ni Keziah kanina nung nag mamadali sya upang puntahan ito.

Ang hindi ko lang maintindihan kung bakit itinanggi nya kanina na hindi ako yung ama nung bata.